خوردن چای در وعده سحری، باعث افزایش ادرار و دفع شدن نمک های معدنی که بدن در طول روز به آنها نیاز دارد و کمبود آب بدن در طول روز می شود که در نتیجه ایجاد تشنگی و کم آبی می کند.
خوردن غذای زیاد، سرخ کردنی ها، غذاهای چرب و شیرینی ها در سحر، باعث فشار زیاد به دستگاه گوارش و تلف شدن انرژی بدن می شود و در نتیجه روزه را سخت می کند.
هنگام سحر از خوردن غذاهای خشک مانند کوکو سبزی، کوکو سیب زمینی، کتلت، گوشت های سرخ شده، جوجه کباب، سس مایونز، خامه، سوسیس و کالباس، زولبیا و بامیه، ماهی و غذاهای پرادویه خودداری کنیم، چرا که این این مواد غذایی باعث ناراحتی در گوارش و عطش زیاد می شوند.
استفاده از غذاهای دیر هضم در سحر و افطار مانند سیراب شیردان، کله پاچه، جگر، پیتزا، اسنک، همبرگر، غذاهای کارخانه ای و سرخ کردنی ها، موجب تشنگی زیاد و سخت شدن روزه داری می شود.
خوردن ماست، خیارشور و نوشابه برای سحری توصیه نمی شوند، زیرا عطش را تشدید می کنند.
مصرف کم مایعات به ویژه در وعده سحری، مصرف غذاهای چرب و پر نمک و نوشیدنی های شور مانند دوغ، باعث تشنگی زودرس می شود؛ با مصرف غذاهای شور در وعده سحری، آب بدن سریع تر دفع شده و این مورد باعث عطش زیاد می شود، بنابراین خوردن ترشی و خیارشور در وعده سحری مناسب نیست.
شربت عسل با لیموترش تازه را در سحر فراموش نکنیم.
بهتر است در وعده های غذایی سحر، از غذاهای حاوی فیبر و پرحجم مثل غلات، حبوبات، سبزیجات، گندم سبوس دار، برنج سبوس دار، صیفی جات و میوه های خشک مثل انجیر خشک، برگه زردآلو و برگه هلو استفاده کنیم تا زمان بیشتری در معده مانده و فرد کمتر دچار گرسنگی شود.
وعده سحر باید کامل بوده و حاوی پروتئین، برنج و حبوبات باشد؛ همچنین استفاده از مواد غذایی کم نمک، آبکی و مایعات، در سحر توصیه می شود.
مصرف مواد خیلی شیرین مانند زولبیا، بامیه و گوشفیل در وعده سحری باعث سیری زودرس شده و همچنین سبب افت سریع قند خون در ساعات ابتدایی روز و گرسنگی زودرس فرد روزه دار می شود.
مصرف نکردن سحری، موجب سوخت ناقص چربی ها(کتوژنز)، بوی بد دهان، ضعف، سردرد، دردهای عضلانی و کاهش هوشیاری و تمرکز حواس می شود.  
نوشیدن آب زیاد در سحر، برای پرهیز از تشنگی طول روز، تقریبا هیچ کمکی نمی کند و فقط حجم ادرار را افزایش داده است.  
یک وعده سحری کامل و مناسب باید همه گروه های غذایی شامل پروتئین ها، کربوهیدرات ها، چربی ها و ویتامین را داشته باشد؛ همچنین نخوردن سحری باعث می شود که در وعده افطار، غذای بیشتری صرف شود که موجب چاقی شخص می شود و فشار زیادی را به یک باره بر سیستم گوارش وارد می کند و باعث سوء هاضمه می شود.
خوردن خرما در سحر و افطار کردن با آن، بدن را در برابر افت قند خون که در روزه ایجاد می شود مسلح می کند، زیرا هم انرژی لازم را به بدن می رساند و هم مانع تجمع چربی ها می شود؛ خرما چون دارای گلوکز و هضم سریع است، سوخت مغز را به سرعت تامین می کند. خرما غذایی کامل، نیرو بخش، ملین و مقوی است. پتاسیم موجود در آن باعث تقویت ماهیچه های معده و بافت های بدن می شود.
انتهای پیام/ن