وی تصریح کرد:لوتسه کوه خیلی پر خطری نیست وآمار تلفات  آن نسبت به دیگر 8 هزاریها کمتر است البته همه قلل خطرات خاص خود را دارند .
قیچی ساز درادامه گفت :با این اتفاقاتی که در آنجا رخ داد برای فتح لوتسه بهار 96 راهی نپال خواهم شد و ان شاءالله بعد از ایستادن برقله ی این کوه و به اهتزاز درآوردن پرچم کشورمان دیگر به هیمالیانوردی نخواهم پرداخت وتمام وقت در خدمت جامعه ی کوهنوردی کشورم خواهم بودتا تجربیاتم رادر اختیار علاقه مندان قراردهم .

وی در خصوص تلفاتی که در کوهستانها رخ میدهد تاکید کرد: اما صعود نباید به هر قیمت ممکن و به بهای جان باشد، حتی ارزش یک بند انگشت را نیز ندارد!  اما بسیاری از حوادث در کوه‌نوردی را می‌شود پیش‌بینی و با تدبیر از آن‌ها عبورکرد. ولی برخی حوادث ناگهانی رخ می‌دهد مثل بهمن و یا پاره شدن طناب که توان و تجربۀ ما تاحدود زیادی برای فرار و یا کنترل آن‌ها ضعیف است. یک کوه‌نورد باتجربه و بزرگ خارجی همین اواخر روی قلۀ سرسخت K2 مسیر جدید باز کرد اما در یک فرود ساده جان خود را از دست داد. در هیمالیا اولین اشتباه می‌تواند آخرین اشتباه باشد! پس باید بادقت و حوصله عمل کرد و به این نکته مهم توجه داشت که ورود به کارهای بزرگ در هیمالیا مقدمه ای برای تجربه کردن نیست و اگر می‌خواهیم تجربه‌اندوزی کنیم باید از سطوح پایین‌تر آغاز کنیم. من هم در صعودهای نخستم به هیمالیا، بسیار کم‌تجربه بودم و حتی رؤیاپردازی می‌کردم، اما این پختگی را حالا بعد از  صعودها کسب کرده‌ام.
عدم برنامه ریزی ومدیریت صحیح ،اعتماد به نفس کاذب باعث می شود که اتفاعات جبران ناپذیری برای کوهنورد رخ دهد ،برای اینکه از حوادث بدور باشیم با مواظب بودن وداشتن امکانات کافی وتجهیزات مناسب می توان از کوهنوردی وطبیعت بکر کوهستانها لذت ببریم وبه قدرت پروردگار متعال پی ببریم.
قیچی ساز در مورد اینکه متاهلی مانعی برای  هیمالیانوردی است اضافه کرد:در سفری که به هیمالیای نپال داشتیم تعدادی از کوهنوردان ایرانی متاهل بودند پس این عاملی برای جلوگیری افراد دارای همسر وفرزند هستندازفعالیت در  هیمالیانوردی نمی شود البته ممکن است فردی برای اجرای صعود مدتی از خانواده دور باشدکه برای اجرای صعود زمان بر است .
وی درباره ی اینکه از کی وارد هیمالیانوردی شدندوکسب تجربه می کنند گفت:اولین صعودهای من در قالب تیم‌های ملی کوه‌ نوردی بود که با شرکت در اردوها و تست‌ها به عضویت تیم ملی در می‌آمدم. با قلۀ 6400 متری ماربل وال در قزاقستان صعودهای برون‌مرزی من آغاز شد و تلاش برای اولین هشت‌هزاری را در کنار افراد باتجربه‌ای مثل مرحوم محمد اوراز، داوود خادم و حسن نجاریان روی گاشر بروم 1 آغاز کردم و بعد اورست. اما در هر یک از صعودها تجربه‌های گران‌قدری کسب کردم و حالا به این مرحله رسیده‌ام که به اتکای آن تجربیات، تصمیمات بهتری می‌گیرم.
من شخصاً در اردوهای تیم ملی و صعودهای مختلف از تجربیات افرادی چون جلال چشمه قصابانی، رضا زارعی و حسن نجاریان و افراد دیگری که در تیم‌های ملی بودند بهره بردم و صعودهای موفق امروز را مرهون استفاده از آن اندوخته‌ها هستم. درواقع تنها عظیم قیچی‌ساز به این افتخارات نرسیده است یک ایران و یک ایرانی به این صعودها و افتخارات نائل شده است.
قیچی ساز درمورد شرایط صعودهایش  واینکه کدام صعود از همه سخت‌تر و خطرناک‌تر بوده است عنوان کرد:به نظر من تعبیر سخت وجود نداردو کار سخت در هیمالیا وقتی است که در اندازۀ آن کار و آن صعود نباشی. مثلاً برنامه‌ریزی صعودهای من که بدون اکسیژن مصنوعی و بدون کمک شرپا (باربر) انجام می‌شود به این صورت بوده که هیچ قله‌ای را بعد از ساعت 11 صبح صعود نکرده‌ام. مثلاً در صعود ماکالو ساعت 14 از کمپ آخر استارت زدیم و صبح فردا بعد از 20 ساعت کوه‌نوردی مداوم ساعت 10صبح به قله رسیدیم. تجربه یعنی همین! من همیشه زودتر از ساعت 11 صبح به قلۀ می‌رسم تا فرصت کافی برای بازگشت داشته باشم. شب‌مانی (بیواک) در آن ارتفاع خیلی خطرناک است. شاید صبح دیگر از خواب بیدار نشوی ویا اگر هم بیدار شوی، نتوانی حتی یک قدم راه بروی! تجربه یعنی این‌که در هر صعودی که می‌روی، بدن خود را از نظر سازگاری در ارتفاع محک بزنی و متوجه شوی که بدن شما در هر ارتفاع چه واکنشی دارد. این محک زدن با تست کوپر وصعود به ارتفاعات ایران میسر نمی‌شود، باید حتماً سازگاری بدن را در ارتفاع بالای هشت‌هزار‌متری تجربه کنیم و در صعودهای بعدی به کار ببریم.

وی اضافه کرد:درمجموع توصیه می‌کنم کوه‌نوردان صعودهای برون‌مرزی خود را از طریق نظارت و بررسی و مشاوره‌ی نهاد تخصصی این رشته یعنی فدراسیون انجام دهند. چه درنهایت مجوز بگیرند چه نگیرند مراجعه و کسب نظر از فدراسیون مفید است. فرایند مجوز گرفتن هم مانع‌تراشی نیست، بلکه نوعی بررسی صلاحیت افراد، تجربه و توان آن‌هاست، و یک پوشش مناسب پشتیبانی نیز فراهم می‌کند تا علاوه بر ارائه‌ی برخی تسهیلات، فدراسیون در مواقع رخداد حوادث بهتر بتواند مساعدت کند. البته گرفتن مجوز شورای برون‌مرزی به این معنا نیست که برای افراد دارای مجوز هیچ حادثه‌ای رخ نخواهد داد بلکه این تأییدیه به نوعی یک فرصت برای افزایش ضریب موفقیت و صعود ایمن‌تر است.
قیچی ساز درخصوص اینکه سن آغاز هیمالیانوردی چه زمانی است خاطر نشان کرد:گفته می‌شود سن مناسب برای شروع هیمالیانوردی 30 سال است. اما اساساً این که می‌گویند شروع هیمالیانوردی از 30سالگی به بعد مناسب است دلیل اصلی‌اش کسب تجربه و اقدام براساس تدبیر و پختگی است. در واقع توان بدنی که اوج آن بین 25 تا 30 سال است شرط لازم است ولی کافی نیست. به لحاظ فیزیولوژیکی قدرت بدنی بعد از 30 سالگی افت می‌کند و یا در حالت یکنواختی است، اما جای آن را تجربه پر می‌کند و بعد از این؛ تصمیمات احساسی به‌ندرت رخ می‌دهد و مسائل جانبی و حاشیه‌ای هم کم‌تر فشار می‌آورد. از طرفی، سن بازنشستگی در این ورزش تازمانی خواهد بود که بدن دیگر توان لازم را نداشته باشد. شایان ذکر است اورست را نباید با دیگر قله‌های سخت هشت‌هزاری مقایسه کرد، بله با سن هشتاد سال هم به اورست صعود می‌کنند، اما این به‌دلیل شرایط مناسب‌تر این قله است که اجازۀ ثبت چنین رکوردی را می‌دهد.

انتهای پیام/