ادعیه و زیاراتی که برای اعتکاف نیاز دارید + دانلود

به دنبال نماز ظهر - چنان كه در كتاب مصباح المُتَهَجِّد آمده، بگو:

لَا إِلَهَ إِلّا اللَّهُ الْعَظِيمُ الْحَلِيمُ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ رَبُّ الْعَرْشِ الْكَرِيمُ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مُوجِبَاتِ رَحْمَتِكَ وَ عَزَائِمَ مَغْفِرَتِكَ وَ الْغَنِيمَةَ مِنْ كُلِّ بِرٍّ وَ السَّلامَةَ مِنْ كُلِّ إِثْمٍ اللَّهُمَّ لا تَدَعْ لِي ذَنْبا إِلّا غَفَرْتَهُ وَ لَا هَمّا إِلّا فَرَّجْتَهُ وَ لَا سُقْماً إِلّا شَفَيْتَهُ وَ لَا عَيْباً إِلّا سَتَرْتَهُ وَ لَا رِزْقاً إِلّا بَسَطْتَهُ وَ لَا خَوْفاً إِلّا آمَنْتَهُ وَ لَا سُوءَاً إِلّا صَرَفْتَهُ وَ لَا حَاجَةً هِيَ لَكَ رِضاً وَ لِيَ فِيهَا صَلاحٌ إِلّا قَضَيْتَهَا يَا أَرْحَمَ الْرَّاحِمِينَ،

معبودى جز خدا نيست، خداى بزرگ بردبار، معبودى جز خدا نيست، پروردگار عرش آن پروردگار كريم، ستايش ويژه خداىِ پروردگارِ جهانيان است.

خدايا از تو میخواهم مرا موفق به انجام موجبات رحمت خويش و اسباب آمرزش خويش بگردانى و بهره مندى از هر كار نيك و سلامت از هر كار بدى را از تو می طلبم.

خدايا! بر من گناهى مگذار، جز آنكه بيامرزى و اندوهى منه جز آنكه از دلم بردارى و نه دردى مگر آنكه شفا دهی و نه عيبى مگر آنكه بپوشانى و نه رزقى مگر آنكه گسترده سازى و نه ترسى جز اينكه مرا از آن ايمنى دهى و نه پيش آمد بدى مگر آنكه آن را برگردانی و نه حاجتى كه تو را در آن رضايت و مرا در آن مصلحت است مگر اينكه روا كنى اى مهربان ترين مهربانان،

آمِينَ رَبَّ الْعَالَمِينَ و میگويى ده مرتبه بِاللَّهِ اعْتَصَمْتُ وَ بِاللَّهِ أَثِقُ وَ عَلَى اللَّهِ أَتَوَكَّلُ پس میگويى اللَّهُمَّ إِنْ عَظُمَتْ ذُنُوبِي فَأَنْتَ أَعْظَمُ وَ إِنْ كَبُرَ [كَثُرَ] تَفْرِيطِي فَأَنْتَ أَكْبَرُ وَ إِنْ دَامَ بُخْلِي فَأَنْتَ أَجْوَدُ اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي عَظِيمَ ذُنُوبِي بِعَظِيمِ عَفْوِكَ وَ كَثِيرَ تَفْرِيطِي بِظَاهِرِ كَرَمِكَ وَ اقْمَعْ بُخْلِي بِفَضْلِ جُودِكَ اللَّهُمَّ مَا بِنَا مِنْ نِعْمَةٍ فَمِنْكَ لَا إِلَهَ إِلّا أَنْتَ أَسْتَغْفِرُكَ وَ أَتُوبُ إِلَيْكَ

دعايم را مستجاب كن اى پروردگار جهانيان.

و ده مرتبه میگويى: به ريسمان خدا چنگ میزنم و بر خدا توكل میكنم و به خداوند اعتماد مینمايم بار خدايا اگر گناهانم بزرگ است تو بزرگترى، و اگر كوتاهى در بندگی ام بزرگ است تو بزرگتری و اگر همواره بخل می ورزم تو بخشنده ترى.

خدايا بزرگى گناهانم را به بزرگى گذشتت، و بسيارى كوتاهی ام را به بزرگوارى آشكارت بيامرز و بخل مرا با جود سرشارت ريشه كن نما.

بار الها! هر نعمتى كه در دست ماست از سوى توست، معبودى جز تو نيست، از تو آمرزش میخواهم و به سوى تو باز می گردم.

إِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلِيماً اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ النَّبِيِّ وَ عَلَى ذُرِّيَّتِهِ وَ عَلَى أَهْلِ بَيْتِهِ

همانا خدا و فرشتگانش بر پيامبر (ص) درود میفرستند، اى كسانیكه ايمان آورده ايد بر او درود فرستيد و سلام خاص خويش را نثار وى كنيد.

خدايا بر محمّد پيامبر و فرزندان او و خاندانش درود فرست.

پس هفت مرتبه میگويى:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلّا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ.

به نام خدا كه رحمتش بسيار و مهربانی اش هميشگى است و هيچ نيرو و توان نيست جز آنكه به خداى بلندمرتبه بزرگ وابسته است.

و سه مرتبه بگو:

الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي يَفْعَلُ مَا يَشَاءُ وَ لا يَفْعَلُ مَا يَشَاءُ غَيْرُهُ پس میگويى سُبْحَانَكَ لا إِلَهَ إِلّا أَنْتَ اغْفِرْ لِي ذُنُوبِي كُلَّهَا جَمِيعا فَإِنَّهُ لا يَغْفِرُ الذُّنُوبَ كُلَّهَا جَمِيعاً إِلّا أَنْتَ:

سپاس خداى را كه هرچه بخواهد میكند و جز او نتواند هرچه بخواهد انجام دهد.

پاك و منزهى تو، معبودى جز تو نيست، همه و همه گناهانم را بيامرز زيرا به راستى همه و همه گناهانم را جز تو كسى نمیآمرزد

سپس نافله مغرب را به جا میآورى كه دو نماز دو ركعتى است و بين آن دو نماز سخن مگو.

شيخ فرموده: روايت شده: كه در ركعت اول سوره «قل يا ايها الكافرون» و در ركعت دوم سوره «قل هو اللّه احد» خوانده شود و در دو ركعت ديگر هر سوره ای را كه بخواهد.

و روايت شده كه حضرت امام هادى عليه السّلام در ركعت سوم (از آن چهار ركعت نماز نافله) سوره «حمد» و آيات اول سوره «حديد» تا «و هو عليم بذات الصّدور» و در ركعت چهارم «حمد» و آيات آخر سوره «حشر» «لو انزلنا هذ القران» تا پايان سوره را قرائت می‌كردند.

و مستحب است در سجده آخر نافله ها در هر شب و به ويژه در شب جمعه، هفت مرتبه خوانده شود:

اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِوَجْهِكَ الْكَرِيمِ وَ اسْمِكَ الْعَظِيمِ وَ مُلْكِكَ الْقَدِيمِ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَنْ تَغْفِرَ لِي ذَنْبِيَ الْعَظِيمَ إِنَّهُ لا يَغْفِرُ الْعَظِيمَ إِلا الْعَظِيمُ ،

خدايا از تو می خواهم به نگاه بزرگوارانه ات و نام بزرگ و فرمانروايى ديرينه ات كه بر محمد و خاندان او درود فرستى و بيامرزى گناه بزرگ مرا، چه گناه بزرگ را جز آمرزگارى بزرگ نمی آمرزد

و چون از نافله فارغ شدى هرچه میخواهى تعقيب بخوان، سپس ده مرتبه بگو:

مَا شَاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلا بِاللَّهِ أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ

آنچه خدا بخواهد خواهد شد.

هيچ نيرويى نيست مگ سرچشمه يافته از خدا، از خدا آمرزش مي طلبم

آنگاه بگو:

اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مُوجِبَاتِ رَحْمَتِكَ وَ عَزَائِمَ مَغْفِرَتِكَ وَ النَّجَاةَ مِنَ النَّارِ وَ مِنْ كُلِّ بَلِيَّةٍ وَ الْفَوْزَ بِالْجَنَّةِ وَ الرِّضْوَانَ [الرِّضْوَانِ ] فِي دَارِ السَّلامِ وَ جِوَارَ [جِوَارِ] نَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ وَ آلِهِ السَّلامُ اللَّهُمَّ مَا بِنَا مِنْ نِعْمَةٍ فَمِنْكَ لا إِلَهَ إِلّا أَنْتَ أَسْتَغْفِرُكَ وَ أَتُوبُ إِلَيْكَ:

خدايا! از تو موجبات رحمتت و اسباب آمرزش حتمی ات، و رهايى از آتش دوزخ و از هر بلا و كاميابى به بهشت و خشنودى تو در خانه امن آن جهان و همسايگى پيامبرت محمد (درود بر او و خاندانش) را خواستارم.

خدايا هر نعمتى كه بدست ماست از جانب توست، جز تو شايسته پرستش نيست، از تو آمرزش می جويم و به سوی تو می پويم

و بين نماز مغرب و عشاء نماز «غفيله» را میخوانى كه دو ركعت است.

در ركعت اول بعد از «حمد» میخوانى:

وَ ذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغَاضِباً فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَيْهِ فَنَادَى فِي الظُّلُمَاتِ أَنْ لا إِلَهَ إِلّا أَنْتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَ نَجَّيْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذَلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ .

و همراه ماهى (يونس) را ياد كن آن گاه كه خشمناك [از ميان قوم خود بيرون] رفت، سپس گمان كرد كه بر او تنگ نگيريم، پس در ميان تاريكيها ندا داد كه شايسته پرستشى جز تو نيست، پاك و منزهى به راستى من از ستمكاران بودم، پس دعايش را مستجاب نموديم و او را از غم رهانيديم، و اين چنين اهل ايمان را رهايى بخشيم.

و در ركعت دوم پس از حمد میخوانى:

وَ عِنْدَهُ مَفَاتِحُ الْغَيْبِ لا يَعْلَمُهَا إِلّا هُوَ وَ يَعْلَمُ مَا فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ مَا تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ إِلّا يَعْلَمُهَا وَ لا حَبَّةٍ فِي ظُلُمَاتِ الْأَرْضِ وَ لا رَطْبٍ وَ لا يَابِسٍ إِلا فِي كِتَابٍ مُبِينٍ

و كليدهاى غيب نزد اوست آنها را كسى جز او نمیداند، و بر آنچه در خشكى و درياست آگاه است، و هيچ برگى فرو نمی افتد جز آنكه به آن آگاهى دارد و هيچ دانه اى در دل تاريكي های زمين و هيچ تر و خشكى [در هر كجاى عالم] فرو نيفتد جز آنكه در لوح محفوظ ثبت است

پس دستها را به حالت قنوت بلند میكنى و میگويى:

اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِمَفَاتِحِ الْغَيْبِ الَّتِي لا يَعْلَمُهَا إِلا أَنْتَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَنْ تَفْعَلَ بِي كَذَا وَ كَذَا.

خدایا به حق كليدهاى غيب كه كسى جز تو از آنها آگاه نيست از تو میخواهم بر محمد و خاندان او درود فرستى و با من چنين و چنان كنى.

و به جاى «ان تفعل بى كذا و كذا» حاجت خويش را بيان میكنی و سپس میگويى:

اللَّهُمَّ أَنْتَ وَلِيُّ نِعْمَتِي وَ الْقَادِرُ عَلَى طَلِبَتِي تَعْلَمُ حَاجَتِي فَأَسْأَلُكَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمُ السَّلامُ لَمَّا قَضَيْتَهَا لِي.

خدايا! تو ولی نعمت من هستى و بر انجام خواسته من توانايى، حاجتم را میدانى، پس به حق محمد و خاندان او (درود بر او و ايشان) از تو میخواهم كه حاجتم را روا سازی،

و حاجت خود را میطلبى، زيرا روايت شده: هركه اين نماز را بخواند و حاجت خود را بخواهد، آنچه را طلب نمايد حق تعالى به او عطا فرمايد.