به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان، اویل پرایس در مطلبی نوشت: ایران در حال بررسی امکان ساخت یک پالایشگاه شناور گاز طبیعی مایع (FLNG) برای صادرات گاز طبیعی به اروپا است. شرکت ملی نفت ایران به گفته «علی کاردر» - معاون مدیر عامل در امور سرمایه‌گذاری و تأمین منابع این شرکت - در حال حاضر در حال مذاکره با یک شرکت نروژی برای ساخت این تاسیسات شناور در نزدیکی بنادر جنوبی ایران است.
این مقام عالیرتبه شرکت ملی نفت ایران به نام شرکت نروژی موردنظر اشاره نکرد؛ اما به گفته منابع آگاه، این شرکت احتمالاً شرکت «گولار» نروژ است و انتظار می‌رود که به زودی یک کشتی مطالعاتی را برای امکان‌سنجی اجرای این پروژه و ساخت زیرساخت‌های موردنیاز برای شروع صادرات گاز ایران به اروپا تا سال 2017 به منطقه اعزام کند.
پالایشگاه شناور گاز طبیعی مایع، فناوری جدیدی است که طی آن کل مراحل تولید، میعان، ذخیره‌سازی و انتقال گاز طبیعی در داخل دریا و برروی یک سکوی شناور انجام می‌شود.
این فناوری دارای مزایای مختلف اقتصادی و زیست‌محیطی است که از جمله آنها می‌توان به بی‌نیاز شدن از ساخت خط لوله‌های بزرگ و پرهزینه و سایر تأسیسات زمینی موردنیاز در ساحل و دور شدن آلاینده‌های محیطی از مناطق مسکونی اشاره کرد. ضمن اینکه مساحت موردنیاز برای انجام این فرایند در دریا با حفظ تمامی استانداردهای ایمنی لازم حدود یک چهارم مساحت موردنیاز در خشکی است.
در این فناوری، گازی که از منابع گاز طبیعی استخراج می‌شود در دمای منفی 162 درجه سانتیگراد به مایع تبدیل شده و حجم آن 600 برابر کمتر می‌شود. گاز مایع سپس در مخازن بزرگ، ذخیره‌سازی شده و از طریق کشتی به مقصد موردنظر منتقل می‌شود.
در ادامه این گزارش آمده است: به نظر می‌رسد که ایران با ساخت این تأسیسات جدید اهداف بلندمدتی را در نظر دارد؛ چراکه با بهره‌برداری از این پروژه، دیگر مناقشات رایج مربوط به احداث خط لوله و همچنین، تهدیدی که از جانب تروریست‌ها متوجه آن است، از میان خواهد رفت. ضمن اینکه با ساخت پالایشگاه شناور و رها شدن از الزامات مربوط به خط لوله، ایران از انعطاف‌پذیری بیشتری برای صادرات گاز مایع برخوردار خواهد شد.
با این حال، سرمایه‌گذاران خارجی برای سرمایه‌گذاری در این پروژه باید منتظر قطعی شدن این قرارداد باشند. زیرا گزارش‌هایی که پیشتر در خصوص مشارکت یک شرکت فرانسوی در این پروژه به گوش می‌رسید هرگز محقق نشد. اما در هر صورت، یک مسئله قطعی به نظر می‌رسد و آن اینکه ایران به شدت به دنبال عملیاتی‌سازی این پروژه تا سال 2017 یا 2018 است. چنانچه ایران بتواند قراردادی در این خصوص با یک شرکت خارجی امضا کند، با توجه به اینکه بعد از روسیه، دومین ذخایر گاز طبیعی جهان را در اختیار دارد، به سرعت به یکی از تأمین‌کنندگان بزرگ گاز مایع در جهان تبدیل خواهد شد.
انتهای پیام /
