به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان؛ پایگاه اینترنتی مجله فوربز در گزارشی به قلم "پانوس موردوکوتاس" نوشت: ایران تلاش می‌کند سهم خود را از بازارهای نفتی به دوران پیش از تحریم بازگرداند، به این ترتیب بار دیگر ایران به دومین تولیدکننده بزرگ سازمان نفتی اوپک تبدیل می‌شود؛ اما شرایط به گونه‌ای پیش می‌رود که احتمالا هرگز چنین اتفاقی رخ نخواهد داد. زیرا درست زمانیکه ایران قصد دارد به سطح تولیدات قبلی بازگردد، دیگر اعضای اوپک تلاش می‌کنند برای تولیدات نفتی سقفی تعیین کنند تا از کاهش مجدد بهای طلای سیاه جلوگیری به عمل آورده باشند.

برخی اعضای اوپک و غیر عضو این سازمان 17 آوریل (29 اسفند) در دوحه، قطر، تشکیل جلسه می‌دهند و درحالیکه ایران تلاش می‌کند به سطح تولیدات پیشین خود بازگردد، بر سر کاهش تولیدات گفتگو و رایزنی خواهند کرد. بهای هر بشکه نفت سنگین ایران از ابتدای سال جدید شمسی، 27 دلار و 87 سنت بوده است. بهای سبد نفتی اوپک نیز در هفته منتهی به اول آوریل (13 فروردین) به 34 دلار و 74 سنت در هر بشکه کاهش یافت. این رقم 1.07 دلار از هفته پیش از آن کمتر است.

فوربز در ادامه نوشت: ایران قراردادهای نفتی خود را با مشتریان عمده اروپایی و آسیایی لغو کرده است؛ اما در مقابل با تایوان قراردادنفتی امضا کرد بطوریکه از این پس 27 درصد از نفت وارداتی تایوان از طریق ایران تامین خواهد شد. با اینکه هنوز زود است درباره نتایج نشست دوحه اظهار نظر کرد؛ اما به نظر می‌رسد طرحی برای ممانعت از استمرار روند نزولی بهای نفت به تصویب برسانند. 

زمانی سازمان اوپک با هدف افزایش هر چه بیشتر بهای جهانی نفت تاسیس شد. اعضای این سازمان تلاش می‌کنند با حذف مازاد تولیدات نفتی در بازار، بهای طلای سیاه را در سطح منطقی آن نگه دارند. در قوانین داخلی اوپک تغییراتی بوجود آمده است بطوریکه اعضای اوپک آزاد هستند قراردادهای نفتی خود را با خریداران قدیمی لغو کنند. دلایل خوبی برای این اصلاحات وجود داشته است؛ اول آمریکا به عنوان یک کشور نفتی غیر عضو اوپک، دارای بزرگترین ذخایر نفتی است و در بازارهای جهانی ایفاگر نقشی پررنگ است. دوم اوپک دیگر یک کارتل نفتی به حساب نمی‌آید. سوم آنکه منابع جدید انرژی که دیگر به نفت وابستگی ندارد، در حال گسترش و فراگیر شدن است. استفاده از انرژی‌های پاک اغلب دولت‌ها را به سمت خرید نفت کمتر سوق می‌دهد.

فوربز در پایان نوشت: به همین دلیل است که ایران نمی‌تواند به آنچه در ابتدا درخواست کرده بود، برسد. شرایط موجود در بازار کار را برای سرمایه‌گذاران نفتی هر روز دشوارتر می‌کند بطوریکه دیگر توجیه اقتصادی برای سرمایه‌گذاری در این حوزه وجود نخواهد داشت.

انتهای پیام/