به گزارش خبرنگار حوزه رادیو تلویزیون گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ بهنام احمدپور مبارکه مدیر رادیو ایران به مناسبت فصل بهار آغاز سال جدید یادداشتی را در اختیار ما قرار داد.

بهار یک نقطه عطف در آفرینش ،در طبیعت و در زندگی ما آدمیان است ، این رستاخیز طبیعی همه چیز را به تصرف خود در می آورد ،زمین ، جنگل ، کوه و دشت را درگرگون می کند و در شکلی تازه و هیاتی بدیع به تماشا می گذارد.

آدمی نیز به عنوان پدیده ای زنده و احساسمند از این رستاخیز متاثر می شود و هماهنگ با طبیعت ، ظاهر و باطن خود را دگرگون می کند و خلعتی از تازگی بر وجود خویش می پوشاند.

بهار در عین اینکه ایستگاهی است در معبر زمان که آفرینه ها و پدیده ها در جرکت بی توقف خویش به آن می رسند و از آن می گذرند همینطور نقطه ای است که آنها در یک پیمایش و عبور دایره واربدان  می رسند و یک سال کهنگی را با تازگی بهار عوض می کنند و در فصل پنجم آفرینش ، بودن و سرودن را سرودی تازه سر می کنند.

با تامل در «بهار » در می یابیم که این واژه فقط یک نام نیست ،  فقط یک فصل نیست ، فقط یک ایستگاه نیست ، بلکه منظومه ای است با جنبه ها و زاویه ها و ابعاد گوناگون . این مرحله شکوهمند خدایی ، آدمیان صاحب اندیشه را به تامل وتدبر فراخوانده است  و انسان ایرانی که صاحب احساسی عمیق و اندیشه ای ژرف و ذوقی لطیف است با تفکر و تامل در بهار ، نقطه تحول حال و دگرگونی حیات خود را بهار قرار داده و عید (بازگشت ) طبیعی خویش را به این منظومه ی حرکت آفرین پیوند داده است.

آری ! عید ، بازگشت است ، بازگشت به نقطه تحول آفرین زندگی ، و انسان ایرانی ، بهار را که سرشار رویش و پویش است ، عید خود قرار داده که هم نقطه بازگشت است هم نقطه پرواز ، هم ایستگاه آرامش است و هم مبدا حرکتی تازه و پویشی بی اندازه !

در طول سالهای بی شمار از گذشته های دور تا امروز ، هنرمندان ، صاحبنظران و حکیمان ایرانی از بهار بهره ها گرفته اند و به آن به چشم چشمه ی الهام و جوشش و درخشش نگریسته اند و این رستاخیز شکوهمند و این سیلاب زیبایی را ستوده اند و جان و جهان خویش را با آن هماهنگ کرده اند .

بهار همچنین اشارتی دارد به معاد ، به بازگشت به حیاتی دوباره ، عید و معاد از یک ریشه اند و سیل تداعی معانی های این نماد ها و واژه های بهاری و منظومه اندیشگی و احساسی این کلمات  شگفت انگیز ند .

اینها همه در منظومه فکری و فرهنگ ایرانی اسلامی ایرانیان ، جایگاه ویژه ای دارند ونشان از هوشمندی قوم ایرانی است که با چه ظرافت و لطافتی این همه فکر زیبا و احساس دلنشین و شعر فریبا برای بهار آفریده است .

می آید  
آرام آرام  
خوشبو تر از خورشید  
با دامنی پر از شکوفه می آید  
از لا به لای جنگل وحشی  
و قلب باغچه ها  
از خیال بهار مالامال  
بهار  
فصل درنگ عاطفه در کوچه باغ هاست  
بهار تعجب سبزی است  
در چشمهای خاک  
روبه روی این شگفت  
درنگ کن  
و درختان  
تجسم استفهامی سبز  
که سال  را  
چگونه سرآوردی
وبرای شکفتن حتی یک گل    
هیچ فکر کرده ای ؟
من از تامل بهار برمی گردم  
و احساسم  
با بوی شکوفه ها گره خورده است  
و قاب چشم های من از اشکهای حسرت ، خیس   
بهار
از حیطه ی تماشای صرف بیرون است  
بهار فلسفه ساده ی است  
برای آنکه بدانیم  
زمین عرصه ی کوچ است

کوشش دیرپا و سعی با صفای نیاکان را ارج می نهیم و در آستانه بهاری دیگر به رستاخیز جان و جهان می اندیشیم ، به بهاری که در راه است و همه ما را در شعاع حیاتبخش خویش زندگی می بخشد و روشن می دارد . 

امیدواریم در آستانه نوروز و سال نو ، زنگار کدورت ها را از آیینه روح و جان خویش بپیراییم و خلعت بهار را بر تن بپوشانیم و به معنای بهار بیندیشیم به تحولی تازه در درون و برون ، به پاکیزگی و نوشدن به بودن و سرودن .
 
ای بهار !
ای بهار بی قرار !
ای شکفته در تمام لحظه های پر غبار !
سر به راه مقدم شکوهمند تو  
دستهای پینه دار  
چشماهای پر فروغ انتظار  
جامه های وصله دار  
ای بهار !
سربزن به آبشار  
سربزن به کوهسار  
سربزن به شاخه های خشک بی شمار  
در میان این همه نگاه منتظر
یک جهان جوانه و نسیم و گل بیار !




انتهای پیام/