آسيب های کوچک ورزشی نيز اگر اصول درست برخورد با آن را نشناسید، ممکن است مجبور شوید برای همیشه از ورزش کناره گیری کنید به همين دليل است که برخي مواقع به علت عدم داشتن آگاهی، آسیبهای ساده را به آسیبهای جدی تبدیل می کنید.
بر اساس تحقيقات علمي و عملي یکی از بهترین تکنیک های توصیه شده در برخورد با یک آسیب ورزشي به جهت جلوگیری از التهاب و کنترل اولیه آسیب ، استفاده از تکنیک p.R.I.C.E است.
P.R.I.C.E مخفف کلمات زیر است:
Protection حفاظت از اندام آسیب دیده
Rest استراحت دادن به اندام آسیب دیده
Ice یخ گذاری روی اندام آسیب دیده
Compression بانداژ فشاری اندام آسیب دیده
Elevation بالاتر قرار دادن اندام آسیب دیده به نسبت قلب
این تکنیک در آسیب های عضلانی ، آسیب بافت نرم و درد های مفصلی بسیار بهتر از خود یخ گذاری ، به تنهایی به شما کمک می کند. همچنین این تکنیک باعث کاهش درد، کاهش التهاب، کاهش اسپاسم عضلانی، کاهش تورم و کاهش خون ریزی می شود .
همه این موارد سبب کاهش آسیب به بافت و جلوگیری از گسترش و تشدید آسیب و از همه مهم تر تسریع در شروع ترمیم بافتی در منطقه ی آسیب دیده می شود.
Protection ( حفاظت )
حفاظت از اندام آسیب دیده به شکلی که مانع از آسیب دیدگی بعدی شویم. بسته به ورزش ها متفاوت است. خارج کردن فرد از زمین، یکی از انواع آن است.
Rest (استراحت)
سریعا باید به اندام آسیب دیده استراحت بدهید و آن را بی حرکت کنید. وقتی انجام حرکات برای شما دردناک است، به این پیغام مغزتان که به شما هشدار می دهد که اندام شما در خطر است، اهمیت بدهید و از اندام آسیب دیده تان بیش از این کار نکشید.
Ice (يخ)
روی منطقه آسیب دیده یخ بگذارید. جهت جلوگیری از آسیب به پوست، حتما بین کیسه ی یخ و پوستتان از یک پارچه استفاده کنید. بهترین فرم یخ، فرم خرد شده ی آن است تا بتوانید سطح مقطع منطقه ی آسیب را به خوبی پوشش دهد.
Compression (بانداژ)
با استفاده از یک بانداژ کشی، میزان تورم را کاهش دهید. بانداژ نباید آنقدر سفت باشد که شما احساس درد بکنید. هدف از بستن بانداژ، کاهش تورم منطقه درد است، نه قطع خون رسانی به اندام.
Elevation (بالاتر قراردادن )
اندام آسیب دیده باید بالاتر از سطح قلب قرار گیرد. مثلا وقتی که مچ پایتان آسیب می بیند و شما روی نیمکت می نشینید، درست نیست. باید دراز بکشید و با گذاشتن وسیله ای زیر مچ پا آن را بالاتر از سطح قلب قرار دهید.
توصيه هايی درباره يخ گذاری
در مورد زمان یخ گذاری، توصیه های متفاوتی اعم از ۲۰ دقیقه، ۳۰ دقیقه، ۴۵ دقیقه و… وجود دارد. اما این مدت زمان بسته به محل آسیب و مشخصات فیزیکی بدنتان متفاوت است و این شما هستید که زمان را تعیین می کنید.
بدنبال استفاده از یخ شاهد ۴ مرحله خواهید بود :
احساس سرما
احساس سوزش یا گزگز
احساس درد
بی حسی کامل
وقتی دچار بی حسی کامل شدید ، دقیقا زمان برداشتن یخ برای شما فرا رسیده است.
قبل از یخ گذاری مجدد لازم است که دمای منطقه به دمای عادی بدنتان برسد تا دوباره بتوانید یخ گذاری کنید. رسیدن به احساس بی حسی در افراد مختلف متفاوت است. معمولا بین ۱۰ تا ۲۰ دقیقه طول می کشد. توصیه می شود که یخ گذاری بیش از ۳۰ دقیقه طول نکشد که خود می تواند همراه با آسیب بافت های زیرین باشد. توصیه می شود طی ۴۸ ساعت اول هر ۴-۶ ساعت یخ گذاری تکرار شود.
توصیه مهم در خصوص استفاده از گرما
گرما در برخی آسیب ها می تواند کمک کننده باشد اما اکیدا توصیه می کنم تا زمان بر طرف شدن کامل التهاب و قبل از ۷۲ ساعت بعد از آسیب به هیچ وجه از آن استفاده نشود.اگر آسیب شما با انجام پروتکل P.R.I.C.E پاسخ نداد. لازم است که حتما سراغ متخصص پزشکی ورزشی بروید.
بدانید که این توصيه معادل درمان آسیب شما نيست و جایگزین نظرات پزشک شما نیست. در هر صورت بدنبال آسیب های جدی، حتما با پزشک متخصص پزشکی ورزشی مشاوره کنید. توصيه يا برنامه تکمیل کننده ی برنامه P.R.I.C.E است و عمل به آن طی ۴۸ ساعت اولیه آسیب بسیار اهمیت دارد.
اجزای برنامه no H.A.R.M ، عبارتند از استفاده نکردن از گرما ، دویدن یا ورزش دادن به منطقه آسیب دیده و ماساژ است.
استفاده از گرما عروق منطقه را گشاد کرده و خون ریزی در منطقه آسیب را تشدید می کنند.
ورزش دادن منطقه درد یا ماساژ منطقه آسیب دیده نیز باعث افزایش جریان خون به منطقه و تشدید ورم و خون ریزی و درد منطقه ی آسیب خواهند شد. از آنجا که پروسه ی ترمیم بافتی تا زمان بر طرف شدن التهاب شروع نخواهد شد. استفاده نکردن از ۴ مورد فوق طی ۴۸ ساعت اولیه ی آسیب در کنار پروتکل P.R.I.C.E بسیار حائز اهمیت است.
(طیبه خزاعلی)
انتهای پیام/