فردوس حاجیان مجری تلویزیون و مدرس دانشگاه در گفتگو با خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ گفت: در حال حاضر در مقطع کارشناسی ارشد تدریس می‌کنم. استاد راهنمای پایان‌نامه‌‎ها و مدیر گروه دکترای تئاتر دانشکده هنر و معماری تهران مرکز نیز هستم. رشته‌ام هنر و خانه اصلی‌ام رادیو و تلویزیون است.

حاجیان پیرامون وضعیت دانشگاه‌ها و ارزیابی دانشجویان بیان کرد: دانشگاه محل کسب دانش‌های ضروری، همچنین کسب مهارت‌های ضروری و نگرش‌های ضروری است اما به نظر من دانشگاه‌های ما در کسب دانش و مهارت و نگرش نیاز به بازنگری دارند چرا که ما باید دانشجویانی تربیت کنیم که اول، دارای جسارت و دوم، دارای خلاقیت باشند و سوم این جسارت و خلاقیت به ایده تبدیل شود و چهارم ایده تبدیل به محصول بشود که به نظر من دانشگاه نمی‌تواند محلی برای شکوفایی باشد.

وی ادامه داد: بحث من مربوط به ساختار دانشگاه‌ها است که سالهاست ما تنها در علوم ریاضی، فیزیک یا به قول معروف علوم دقیقه رشد داشتیم اما در علوم انسانی و هنر، به طور کامل رابطه‌مان با جامعه قطع است. به طور مثال پرسش بنیادی در رابطه با دانشجویان ارشد تئاتر این است که سالن‌های تئاتر شهر و سینمای کشور و تلویزیون تا چه اندازه سهمشان را به عنوان فارغ التحصیل ادا می‌کند؟!  تا چه اندازه به عنوان فارغ التحصیل با عرصه‌ی کاربردی جامعه می‌توانند مرتبط شوند و این رشته برای شما شغل بشود.

حاجیان درباره‌ی خروجی‌های تئاتر دانشکده هنر و معماری تصریح کرد: از دل آن سال‌هایی که من رئیس دانشکده هنر و معماری بودم کسانی چون محسن ننابنده، کامبیز دیرباز، علی سرابی، مجید صالحی، مژده شمسایی، هانیه توسلی، پانته آ بهرام و ... بیرون آمده‌اند. در عرصه‌ی موسیقی هم سالار عقیلی و سامان احتشامی که نسل جدید اسم آن دوران را «دوره طلایی» یا «رنسانس هنر و معماری» گذاشته‌اند.

وی تصریح کرد: در حال حاضر عبدالحسین مختاباد رئیس دانشکده است و همه باید طلب کنند از امکانی که ایشان می‌توانند برای دانشجویان و اساتید فراهم کنند. همچنین باید تعاملی بین دانشگاه و جامعه ایجاد شود و نیازها و ضرورت‌ها بررسی شود و ببینیم که پایان‌نامه‌ها آیا بر اساس نیاز جامعه در بخش هنر پیش می‌رود یا خیر! باید ببینیم تا چه اندازه می‌توانیم به حل مسئله پیرامون تئاتر و هنر بپردازیم. اگر این پایان‌نامه‌ها تحت حمایت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، تحت حمایت صدا و سیما، سازمان سینمایی و مراکز هنرهای تجسمی قرار نگیرند یا در آموزش و پرورش مورد استفاده قرار نگیرند. انبوهی از کاغذها، وقت‌ها و منابع انسانی را هدر داده‌ایم و از طرف دیگر اگر اشتغال مولد نباشد فارغ التحصیلان هنرِ ما، در اداره‌های برق و آب مشغول به کار می‌شوند و یا بیکار هستند و افسرده می‌شوند. دانشکده‌های هنری را دریابید؛ رابطه‌ی بین دانشکده‌های هنری با جامعه و مراکز فرهنگی و هنری که جوانان باید جذب شوند، ضعیف است.

حاجیان اظهار داشت: باید تلاش کنیم تا این موضوع‌ها را جا بیندازیم، اول مراکزی که اعلام نیاز می‌کنند و ضرورت دارد که پایان‌نامه‌ها به آن سمت برود آن مراکز این‌ها را جذب کنند و نکته‌ی بعدی اینکه از بخش خصوصی حمایت بشود. دولت به سالن‌های تازه تأسیس، وام بلند مدت با بهره چهار درصد بدهد که بخش‌های خصوصی هزینه کنند و بتوانند اشتغال ایجاد کنند و جوانان هم بتوانند تجربه کنند تا به سمت حرفه‌ای شدن حرکت کنند. اگر اینها درست بشود و آنچه که در دانشگاه می‌گوییم در جامعه به آن عمل شود، در آن صورت می‌توانیم بگوییم در ده سال آینده موفق هستیم. این مهم  به یک حرکت جمعی نیاز دارد که باید از نخبگان دعوت شود؛ کسانی  که  جزء هیچ  دسته  و  گروهی نیستند  و فقط می‌خواهند برای مملکتشان و برای ترویج ِ پژوهش و دانش تلاش کنند.

وی در بخش پایانی افزود: دانشجویان توجه داشته باشند که فصل خلاقیت فردی گذشته بنابراین باید گروه تشکیل دهید زیرا که فعالیت گروهی باعث نجات شما خواهد بود و اینکه با حداقل امکانات شروع کنید، امید و نشاط  داشته باشید و بدانید مشکلات همیشه باعث پس رفت نخواهد شد بلکه باعث می‌شود نسبت به خودتان به شناخت درست‌تری برسید و بتوانید به سمت فتح قله‌ها حرکت کنید. مهم این نیست که قله را فتح کنید مهم این است که بلد شوید در دامنه‌ی کوه چگونه باید کوهنوردی کنید.



انتهای پیام/