به گزارش خبرنگار حوزه بهداشت و درمان  گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، سال آخر خدمت ات که می شود شروع به شمردن روزها و ماه ها می کنی تا تمام شود وخستگی چندین ساله ازتنت در برود دلت لک زده برای یک خواب دم صبح بدون استرس و دغدغه ، در ذهنت نقشه ها می کشی برای دوران بازنشستگیت برای انجام کارهایی که دوست داری انجام بدهی مکان هایی که بروی ببینی و... بالاخره روز موعود می رسد.

حکم بازنشستگیت را که به دستت می دهند هنوز خوشحالی ، هفته اول است در خانه ای و کم کم حوصله ات سر می رود از رفتن به پارک خسته شده ای از تماشای فیلم و.. دیگر حتی خواب دم صبح هم حالت را خوش نمی سازد تازه اگر دغدغه اقتصادی هم داشته باشی که دردی به دردت اضافه می شود و مجبوری با همه خستگی چند ساله ات به مسافرکشی و...روی بیاوری تا دخل و خرج زندگیت را بتوانی در بیاوری چیزی که این روزها در اکثر بازنشستگان کشورمان دیده می شود.

وقتی پای صحبتشان می نشینی می گویند با حقوق بازنشستگی که به جایی نمی رسند وقتی دانشجو دارند دختر پسردم بخت وهزاران گرفتاری دیگر که فکر کردن به آن ها ته مانده اعصابت را  ازتو می گیرد و ازتو آدمی کج خلق و عصبی می سازد.

کسی که تا دیروز برای خودش صاحب دفتر و مکتبی بوده حالا بایک تکه کاغذ تبدیل به موجود منفعل ،منزوی، افسرده ، شکننده و زود رنج می شود اما این روش زندگی مگر تا چند وقت می تواند پاسخ روحیه کسی را دهد که یک عمر در تکاپو بوده است؟ شاید خدا به شما که هم اکنون حدود شصت ساله اید، بیست و یا سی سال دیگر عمر داد، آیا می خواهید باقی مانده عمر خود را به هیچ بگذرانید که البته تبعات آن افسردگی و غلبه شدن انواع و اقسام بیماری ها است؟ آیا نمی توان برنامه ریزی بهتری برای دوران بازنشستگی داشت؟

افسر افشار روانشناس بالینی گفت: ازمزایای به کار گیری افراد باز نشسته این است که آن ها تجارب خودشان با خودشان را از محیط کاریشان خارج نمی کنند اما فاصله گیری بین مسندها نمی تواند تلقی شود مثلا کسی که کارمند حسابداری بوده نمی تواند در بخش مسکن مزیت و تاثیر مثبتی به همراه داشته باشد.

وی گفت : اگر ما از باز نشسته های خود به صورت پاره وقت (چند ساعت یا دو الی سه روز ) استفاده کنیم از منزوی و افسرده شدن آن ها جلوگیری می شود، دوم اینکه سازمانی که سال ها برای کارمندش هزینه و سرمایه گذاری کرده است به این راحتی آن ها را از دست نمی دهدو از همه مهمتر تجربه این افراد به نیروی تازه کار و بی تجربه منتقل می شود و می توان کوله بار تجربه بازنشستگان را که در واقع از بزرگترین سرمایه های اجتماعی هر کشوری هستند رابه نسل های بعدی منتقل کرد.

افشار بیان کرد: افراد باید یک برنامه منظم برای دوران بازنشستگی و خودشان داشته باشند خود افراد قادر نیستند با حقوق باز نشستگی در جامعه  هیچ برنامه ای برای خود طراحی کنند و مساله عدم اطمینان برای قشر سالمند نسبت به جامعه به وجود می آیدبه خصوص در جامعه ما که فرد بازنشسته را مساوی با یک فرد از کار افتاده در نظر می گیرند که به هیچ دردی نمی خورند نباید این تصور را به وجود بیاوریم که پیری فصلی زشت در زندگی است که فرا رسیدن آن فرد باید به انتظار مرگ بنشیند بلکه برخلاف تصور عمومی جامعه پیری می تواندآغاز شادی های مخصوص به خودش باشد.

افراد سالمند در دوران بازنشستگی می توانند با دوستان هم سن وسال خود به تفریح بروند و به خیلی از فعالیت هایی که دوست دارند انجام دهند.

این روانشناس ادامه داد: این مسائل باعث میشوند که این افراد کاملا خودشان را کناربکشند و اصطلاحا در بازی شرکت نکنند ومنتظر مرگ بنشینند در حالی که جامعه موظف است برای افرادی که یک عمربه آن خدمت کرده اند تدارکی ببیند که این افراد در هنگام بازنشستگی سرگرمی ها ، درمان ها و برنامه های  خاص خودشان را داشته باشند و اگرجامعه این عمل را برای آنان میسر نسازد واقع ا ین بخش از افراد سازمانی را دفن کرده است که این عمل در هیچ کجای دنیا مورد تایید نیست.

جعفر بای آسیب شناس اجتماعی در خصوص جذب مجدد بازنشستگان به بازار کار گفت: اشتغال بازنشستگان پس از باز نشستگی به بازار کار یک ضرورت اجتناب نا پذیر است چون انسان ها مفید بودن در جامعه را در کار و تلاش می دانند منتها اگر این کار به صورت دولتی که امروزه از ممنوعیت قانونی برخوردار است ادامه یابد زیان جبران نا پذیری به جوانان بیکاری است که با هرم تحصیلی بالاتری در انتظار کار به سر می برند.

اگر بازنشستگان به فراخور کار بازنشستگی در بخش خصوصی جذب شوندبه عنوان عنصری مفید برای خو و جامعه تبدیل خواهند شد و می توانند احساس خود ارزشمندی کنند و نزد دیگران نیز از پایگاه اجتماعی خوبی برخوردار شوند.

 

جعفربای ادامه داد: بازنشستگی باید شرایطی رادر جامعه فراهم کندتا افراد با توانمندی های مفید به فعالیت خویش در بخش های مشاوره و کارشنای ادامه دهند. نمی توان فردی را صرفا با سی سال کار مفید در جامعه به حاشیه راند و از او به عنوان عنصری باز نشسته استفاده نکرد.

با توجه به شرایط اقتصاد مقاومتی در جامعه باید همه انسان هایی که توانایی خدمت به جامعه را دارند مورد استفاده قرار بگیرند و نحوه استفاده از بازنشستگان نباید تهدیدی برای جوانان بیکار باشد ، باید جوانان جویای کار را دریابیم و بازنشستگان را نیز درک کرد .آنان می توانندراهنمایان خوبی برای جوانان تازه کار باشند.و نباید اشتغال مجدد باز نشسته ها به منجر به عدم به کار گیری جوانان بیکار شود.

وی گفت : ما یک نمودار و یک نوسان نداریم که در آن یک فرد زمانی کارش را به خوبی انجام داده و اکنون بلا استفاده است ویک مرتبه سقوط کردن چیزی است که اکثر افراد را آزار می دهدالبته در ادارات دولتی تا یک الی دوسال بعد از بازنشستگی شان به عنوان مشاور به کار گرفته می شوند که البته  این مساله شامل تمام کارمندان نمی شود و معمولا کارمندان ارشد یک سازمان را در برمی گیرد.البته این واقعیت را هم باید در نظر بگیریم که دعوت مجدد به کار و استفاده از توان نیروهای بازنشسته فقط در برخی پست های مدیریتی و سازمان های خاص کاربرد دارد.

افشار در پاسخ به این سوال که استفاده مجدد از بازنشسته ها ممکن است اعتراض جوانان را به همراه داشته باشد پرا که آنان فکر می کنند در این صوت میزی به آن ها نمی رسد و باید پشت بن بست دیواربازنشستگی بمانند گفت: اگر ما آن ها را در کنار جوانان قرار بدهیم و افراد سالمند را یک  مرتبه رها نکنیم و از آن ها بخواهیم تجربیات خودشان را در اختیار جوانان قرار بدهند و نتیجه فعالیت جوان در آینده در واقع نشان دهنده فعالیت و مهارت خود آن هاست. این مساله باعث می شود که فرد حس کند سود مند است و میخواهد کسی را تربیت کند که قرار است ادامه دهنده راه او باشد و قرار است که برجای او تکیه کند.

بازنشستگی بخشی از روال طبیعی زندگیست که برای همه ما اتفاق می افتد، ورود مجدد بازنشسته ها به بازار کار لزوما بد نیست اما بستگی به نوع کار و پتانسیل آن ها برای انجام کار دارد، قرار نیست خمیازه نشینی پشت میز دیروز را همراه خود یدک بکشند بلکه اصل را باید بر یک اتفاق دوسویه بدانیم اصولا مراکز جدب بازنشستگان باید به محفلی برای استفاده از تجربیات آنان تلقی شوند نه استفاده از ظرفیت های فیزیکی آنان که سبب خسته کردن و آسیب زدن به سلامت روحی وجسمی آن ها بشود.

انتهای پیام/