در سال های اخیر بیکاری به عنوان یک معضل گریبان گیر بسیاری از جوانان کشور شده است و علاوه بر بالا رفتن بی انگیزگی افزایش بزهکاری را نیز برای جوانان با خود به همراه دارد.
بیکاری اثرات نامطلوبی بر اقتصاد کشور وارد می کند و گاها جوانان صرفا جهت گذران وقت وارد دانشگاه های کشور شده و ادامه تحصیل را به تلف کردن وقت خود در صف های عریض و طویل یافتن شغل مورد دلخواه ترجیح می دهند.
*معضلی که به جد آیندگان را تهدید می کند
بیکاری را می توان به عنوان یکی از معضلاتی که آینده آیندگان را تهدید می کند نام برد،پدیده ای که روز به روز روند رو به رشد آن افزوده می شود اما افزایش این آسیب اجتماعی در گرو مسائل مختلفی است که از جمله آن می توان به پایین بودن سطح سواد دانشجویان فارغ التحصیل اشاره کرد چرا که با وجود تحصیلات دانشگاهی افراد در دانشگاه های سراسر کشور اما این افراد صرفا جهت کسب مدرک و نه کسب علم وقت خود را در دانشکده ها می گذرانند و دستگاه های اجرایی مربوطه نیز بدون اهمیت دادن به این مسئله آن ها را فارغ التحصیل می کنند.
البته از دیگر مواردی که می توان در افزایش نرخ بیکاری به آن اشاره کرد عدم اعتماد مسئولان به جوانان است چرا که آن ها ترجیح می دهند نیرو های کارکشته و قدیمی خود را داشته باشند تا وقت و هزینه ی مجدد برای آموزش به نیروهای جدید صرف نکنند.
در همین راستا برخی از پسران و دختران برای اینکه در صف جستحوی شغل معطل نشوند ترجیح می دهند عطای درس و دانشگاه را به لقای آن بخشیده و بعد از اخذ مدرک دیپلم راهی بازار کار شوند هرچند نا گفته نماند که بیشتر جوانان پس از گذران دانشگاه تا حدودی سطح توقعشان از شغل انتخابی افزایش یافته و کمتر میل و رغبت به داشتن شغلی این چنینی دارند.
*آگهی هایی سرشار از شغل و جوان هایی در سودای یافتن آن
با کمی جست و جو در روزنامه های کشور و فضاهای مجازی با آگهی های متعددی رو به رو می شویم که جوانان را دعوت به کار کرده اند اما زمانی که به مرحله عمل می رسد و افراد به آدرس های ذکر شده مراجعه می کنند متوجه این طبل های تو خالی می شوند و دست از پا دراز تر و بدون یافتن شغل به منزل و پله ی اول باز می گردند.
احمد رضا 22 ساله دارای مدرک دیپلم از مراحل یافتن شغل مورد دلخواه خود می گوید:چهار سال گذشته و زمانی که درسم به اتمام رسید و دیپلم گرفتم به اصرار پدر و مادرم به دانشگاه رفتم اما پس از مدتی متوجه شدم که هیچ علاقه ای به این رشته نداشته و به همین جهت تصمیم گرفتم درس را رها کرده و به دنبال یافتن شغل مورد علاقه خود بروم اما متاسفانه به دلیل عدم وجود کار مناسب این جست و جوی من به دنبال یک شغل دلخواه بالغ بر 3 سال زمان برد و امروز خوشحالم که درس را رها کردم چرا که اگر در این شرایط به دنبال کار بودم قطعا آن زمان 3 ساله به 6 سال افزایش پیدا می کرد.
اما از سویی دیگر محمد 34 ساله فوق لیسانس از یکی از دانشکده های معتبر در کشور از پشیمانی و اتلاف وقت خود در چندسال گذشته اینگونه بیان کرد:زمانی که دیپلم را اخذ کردم بلافاصله وارد دانشگاه شدم ، پس از گذشت دوران کارشناسی وارد مرحله کارشناشی ارشد شدم که بعد از آن متاسفانه تا کنون بی کار و همچنان در جست و جوی شغل مورد دلخواه هستم.
*دانشجویان بی کار سردمدار در جست و جوی یافتن شغل
نداشتن مهارت لازم برای اشتغال از مهمترین عوامل بیکاری است تا جایی که نیروی انسانی بدون پشتوانههای لازم در کسب مهارتها، انگیزهای برای کار ندارد و ترجیح میدهد مشکلات بیکاری را تحمل کند.
توقعات بالای جوانان از زندگی که میخواهند ره صد ساله را یک شبه طی کنند تن به هر کاری نمی دهند و همچنان در انتظار یافتن شغلی به اصطلاح با کلاس هستند.
مسلم خانی مشاور وزیر تعاون در امور اشتغال در خصوص معضل بی کاری جوانان می گوید: مهمترین معضل فعلی کشور در بخش اشتغال و بازار کار، بیکاری جوانان تحصیل کرده است که پس از فراغت از تحصیل و آماده شدن برای ورود به بازار کار با مشکلات جدی مواجه می شوند.
وی مهمترین معضل فعلی کشور در بخش اشتغال و بازار کار را بیکاری فارغ التحصیلان دانشگاهی دانست و افزود: افراد عموما پس از فراغت از تحصیل و آماده شدن برای ورود به عرصه کار و تولید با مشکلات جدی مواجه می شوند. روندی که با وضع فعلی رو به افزایش است، و پیش بینی شده، از 42 درصد به 50 درصد خواهد رسید.
مسلم خانی ادامه داد: جمعیت جوان فرصت خوبی برای توسعه کار آفرینی و تولید ثروت در سرزمین ایران است، اما باید این مهارت را به طور فراگیر آموزش دهیم.
وی اظهار داشت : تنها رمز عبور از رکود اقتصادی و بحران بیکاری به ویژه برای فارغ التحصیلان دانشگاهی، توسعه مهارت و هنر، راه اندازی کسب و کار در محیط های غیردولتی است.
مشاور وزیر تعاون در امور اشتغال با بیان اینکه پیش بینی می شود با ادامه روند کنونی تا دهه آینده بیش از 50 درصد فارغ التحصیلان دانشگاهی فرصت اشتغال پیدا نکنند، گفت: باید توسعه کارآفرینی و تقویت بنگاه های اقتصادی محور همه نهادها باشد و هزینه راه اندازی کسب و کار با بهبود شاخص های فضای کسب و کار به حداقل برسد.
*بیکاری ریشه بسیاری از ناهنجاری ها در کشور
بیکاری یکی از آسیبهای جدی در جامعه به شمار میرود که تبعات ناگواری در پی دارد که می توان اظهار داشت ریشه بسیاری از ناهنجاریها در این آسیب پنهان شده است.
بیکاری زائیده عوامل مختلفی در جامعه است که ای کاش مسئولان و حتی مردم در جامعه به جهت از میان بردن بیکاری اقدامات لازم را انجام دهند تا شاید ناهنجاریهای موجود کاهش یابد.
یکی از عوامل مهم را می توان فقدان مدیریت منابع انسانی دانست به طوری که بیتوجهی به جایگاه نیروی انسانی در چرخههای صنعت و تولید و خدمت رسانی موجب میشود ظرفیتهای انسانی بدون هیچگونه مدیریتی مورد بیتوجهی قرار بگیرند.
جعفر بای آسیب شناس در خصوص افزایش نرخ بیکاری می گوید: پرت سرمایههای موجود یکی از عوامل مهم است که جهت ندادن به سرمایههای مردم و یا خواباندن سرمایهها در بانکها بدون توجه به کارآفرینی و اشتغالزایی در جامعه به افزایش بیکاری دامن میزند، در صورتی که میتوان در قالب شرکتهای تعاونی بسترهای لازم جهت اشتغال را فراهم کرد و سرمایهها را در مسیری مشخص به کار برد.
وی اظهار داشت: در بسیاری از کشورهای پیشرفته آموزشهایی را در خصوص کار و کارآفرینی در مدارس و از دوران کودکی ارائه میدهند و کار مقولهای ارزشمند در این جوامع به شمار میرود و بیکاری به شدت مذموم است.
این جامعه شناس افزود: افسردگی، بیماریهای روحی، احساس پوچی و نداشتن انگیزه در زندگی تا حدودی موجب میشود جوانان علاقهای برای کار نداشته باشند. بیکاری ممکن است حتی افراد را به سمت اعتیاد سوق دهد.
بای اظهار داشت: متاسفانه هرچه تحصیلات دانشگاهی بالاتر رود بیکاری در آنها آسیب بیشتری به همراه دارد چرا که تحصیلکرده ها معتقد هستند که تحصیل کرده اند و باید شغلی مرتبط با تحصیل داشته باشند و بیکاری ناراحتی بیشتری برای آنها در پی دارد.
عدم تطبیق میان تحصیلات و نیازهای جامعه در اشتغال از دیگر عوامل مهم در بیکاری است به طوری که بسیاری از جوانان با داشتن تحصیلات عالی و عدم تطابق میان نیازهای جامعه بیکار میمانند چرا که با تحصیلات عالیه خود حاضر به فعالیت در هر شغل و منصبی نیستند و این امر بیکاری در جامعه را دو چندان می کند که امید است مسئولان و خانواده ها با تمهیدات لازم در این حوزه اقدامات لازم را پیش بینی کنند.
انتهای پیام/