علی میری کارگردان نمایش «مخمصه در پالرمو» در خصوص ویژگی‌های نمایش خود در گفتگو با خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛  گفت: فضای کلی این نمایش در فضایی فانتزی و رویا‌گونه به اتفاقی می‌پردازد که شخصیت‌های اصلی آن دو برادر هستند.  این دو برادر برای نجات مادر‌خوانده (مادر تورینی) دست به دزدی می‌زنند. اگر‌چه این دزدی حادث نمی‌شود، اما این دو برادر را برای همیشه گرفتار می‌کند. گرفتاری‌های بوجود آمده در تمام دوران زندگی این دو برادر یعنی دوران مدرسه، کار و زندگی متوجه آنان است.

وی بیان کرد: مضمون کلی نمایش مبتنی بر تأثیر فشار‌هایی است که عناصر مختلف روی افراد جامعه می‌گذارند. فشار‌هایی نظیر جرایم، تنهایی و بی‌عدالتی که به طور ناخواسته افراد را درگیر می‌کنند.

میری اظهار داشت: متن این کار را در سال 91 به نگارش در آوردم. البته بار‌ها این متن بازخوانی و بازنویسی شده‌اند و تغییر و تحولاتی بر روی آن اعمال شده است. فضای حاکم در این کار ایرانی نیست. در مجموع «مخمصه در پالرمو» شبیه نمایشنامه‌های ایرانی نوشته نشده اما فضای آن به گونه‌ای است که ایرانیان با آن ارتباط مناسبی برقرار می‌کنند.

وی افزود: در این نمایش نوعی نامکانی وجود دارد. این مفهوم به آن معنی بوده که ممکن است این اتفاق در مکان‌هایی به غیر از پالرمو رخ دهد. این اتفاق، حادثه‌ای انسانی است که زندگی افراد را دستخوش تغییر قرار می‌دهد.

میری خاطرنشان کرد: موسیقی کار بر عهده مهدی واعظ‌پور و مهران میر‌میری بوده که هر دو نامزد دریافت جایزه برای فیلم‌های سوئدی، اتریشی، اروپایی و حتی جشنواره کن شده‌اند. این دو از نیرو‌های جوانی‌اند که شغلی اصلی‌شان سینما و تئاتر است. در ابتدا قصد نداشتم انرژی زیادی برای موسیقی صرف کنم. به همین خاطر در کار موسیقی زنده نداریم. اما موسیقی در نمایش طوری خودنمایی می‌کند که کار به شکلی زنده‌تر به نظر می‌رسد. به طور کل موسیقی بستر مناسبی برای قصه‌گویی فراهم می‌کند. یعنی مخاطب به طور کامل سوار بر قصه می‌شود. البته بار دراماتیک کار بر روی قصه است و بازیگران پیش برنده قصه هستند.

وی بیان کرد:  در حال حاضر یک سری امکانات در تماشاخانه‌های خصوصی وجود نداشته به همین جهت توجه آنچنانی به این نمایش نمی‌شود. بسیاری از افراد این تماشاخانه را نمی‌شناسند، به علاوه ما در تبلیغات نیز محروم مانده‌ایم اما بازخورد‌ها از نمایش بسیار خوب بوده است. در بازخورد‌هایی که می‌گیریم جمله تکراری شنیده می‌شود مبنی بر اینکه ما فکر نمی‌کردیم کار به این شکل باشد.

میری عنوان کرد: نگاه تماشاچیان تنها سرمایه این نمایش است. کار من تهیه‌کننده و بودجه خاصی ندارد. ما با عشق کار خود را به  جلو می‌بریم. آنچه باعث می‌شود کار خود را ادامه دهیم فقط و فقط عشق است. با توجه به اینکه تعداد سالن‌های دولتی کم و سالن‌های خصوصی تعداد بیشتری دارند اما عملاً ما از جایی مورد حمایت واقع نمی‌شویم.

وی تأکید کرد: ما در کارمان چهره نداریم و بودجه کافی برای تبلیغ نیز وجود ندارد. به همین دلیل نمایش ما مورد غفلت قرار می‌گیرد. باید بگویم خوشبختانه ما با دوستان، یکدل برای جلو بردن چرخ از جاده خارج شده اقتصاد خود کار می‌کنیم.

این کارگردان تصریح کرد: تنها چیزی که حال ما را خوب می‌کند عشق است. در همین جا از تماشاچیان و مخاطبان تئاتر دعوت می‌کنم تا سرمایه ما که همان نگاه تماشاچی است را به ما بازگردانند. من تهیه‌کننده و کارگردان این کار هستم. در اوضاع نابسامان کنونی تئاتر به دنبال سود اقتصادی نیستم، بلکه فقط در پی دیده شدن هستم.

وی در خصوص طراحی صحنه و لباس نمایش «مخمصه در پالرمو» گفت: شرایط و محدودیت‌هایی در سالن وجود داشت که طراحی‌های ما را محدود می‌ساخت. البته کمبود بودجه نیز ما را دچار کم و کاستی‌هایی در این زمینه کرد. خداراشکر ما به سمت و سویی حرکت کردیم که بیشترین انرژی‌ها متوجه بازی بازیگران بوده است. طراحی صحنه به شکلی است که حواس تماشاچی را از ریشه اصلی قصه پرت نمی‌کند.

وی تصریح کرد: متن نمایشنامه‌ای که در حال اجرای آن هستیم شهریور امسال در کمپانی‌ استرالیایی ترجمه شده و قرار است برای ساخت آن دست به کار شوند.

میری در پایان بیان کرد: امیدوارم تئاتر‌هایی که در تماشاخانه‌های خصوصی و بدست جوانتر‌ها کار می‌شوند کیفیت را به عنوان عامل اصلی کار مدنظر قرار دهند. کار‌ها به لحاظ کیفی غریبه هستند. عدم حمایت تماشاگران به دلیل عدم شناخت از فضا، کار را غریبه‌تر می‌نماید. تقاضا می‌کنم مخاطبان برای تماشای کار ما و دیگر کار‌ها به سالن‌ها بیایند.



انتهای پیام/