به گزارش خبرنگار توپ و تور گروه ورزش باشگاه خبرنگاران جوان، قصه تعیین و تکلیف نیمکت مربی‌گری تیم ملی والیبال ایران دارد کم کم به یک سریال کسل کننده و کشدار تبدیل می‌شود. از آن سریال‌هایی که عوامل آن در تلاشند با آب بستن به داستان به زعم خود، آن  را هیجانی جلوه دهند و به اصطلاح داستانی دراماتیک خلق کرده و مخاطب را تشنه نگه دارند.

درصد زیادی از مخاطبان این سریال ملال‌آور  را  هم اصحاب رسانه به خصوص والیبال نویسان تشکیل می‌دهند. رسانه‌هایی که به اعتقاد برخی‌ها به شدت در انتظارند تا در انتشار خبر سرمربی جدید تیم ملی گوی سبقت را از هم بربایند. در این بین فدراسیون‌نشینان والیبال هم بیکار ننشستند و مدام مصاحبه‌هایی مبنی بر اینکه هنوز تصمیم نهایی گرفته نشده است و عجله نکنید و ...  روی خروجی سابت فدراسیون والیبال قرار  می‌دهند. 

محمدرضا داورزنی که پیش از آغاز مسابقات لیگ برتر والیبال اعلام کرده بود تا 10 روز آینده خبر نهایی نیمکت تیم ملی را اعلام خواهد کرد، نه تنها به وعده خود پس از پایان این 10 روز عمل نکرد، بلکه چند روز بعد و پس از سفر کواچ به ایران وعده 10 روزی دیگری داد. هرچند باز هم این موضوع به حقیقت نپیوست و دوگانه 10 تایی هم عملی نشد!

در روزهایی که اخبار متعدد در رسانه‌های انگلیسی، ایتالیایی و لهستانی ‌مبنی بر پایان کار کواچ در ایران و آغاز همکاری  لوزانو به دستیاری سیچلو، به شیوه و سبک‌های متعدد رسانه‌ای،  منتشر می‌شد، مسئولان تصمیم گیرنده فدراسیون والیبال کماکان علاقه‌ای به بیان تصمیم نهایی خود نداشتند و اخبار منتشر شده را کذب عنوان می‌کردند. علاوه بر این محمدرضا داورزنی در گفتگوهای متفاوت، برخی رسانه‌های داخلی را شتاب‌زده خواند و از اصحاب جراید خواست تا صبوری پیشه کنند. 

داورزنی در آخرین گفتگوی خود این بار اعلام کرده است که تا پایان هفته تصمیم نهایی خود را خواهد گرفت آن هم در حالی که دبیر فدراسیون والیبال این روزها برای بررسی شرایط رائول لوزانو و آندری آناستازی در کشور لهستان به سر می‌برد و باید دید آیا گزینه نهایی فدراسیون والیبال ایران یکی از این دو مربی شاغل در لهستان خواهند بود یه خیر!

در این که انتخاب و اعلام نهایی سرمربی تیم ملی در هر رشته‌ای بدون شک وظیفه فدراسیون رشته مربوطه است  و همچنین در این که والیبال پس از فوتبال یکی از مهم‌ترین رشته‌های ورزشی از بُعد خبری است و اخبار آن برای قشر عظیمی از جامعه حائز اهمیت است به هیچ عنوان شکی نیست. اما این که چرا این روزها فدراسیون مدام اقدام به انتشار مصاحبه‌های متعدد  از سوی رییس، دبیر، سرپرست و ... می‌کند و اغلب اصحاب رسانه را مخاطب قرار می‌دهد که شتاب‌زده عمل نکنند، چه دلیلی می‌تواند داشته باشد؟ آن هم در حالی که اغلب رسانه‌ها با استناد به منابع خارجی و نه تنها به تکیه بر زمزمه‌های بی پایه و اساس اقدام به انتشار اخبار مرتبط با این موضوع می‌کنند. رسانه‌هایی که بدون شکم اختیار عمل دارند و هیچ مرجعی جز مدیران رسانه‌هایشان  حق منع کردن آن‌ها در انتشار خبر را ندارند.

 مگر غیر از این است که دو سال قبل و پس از رفتن ناگهانی خولیو ولاسکو با وجود به راه افتادن جریان رسانه‌ای و به میان آمدن نام مربیانی نظیر آناستازی، برناردی، مک کاچن و همین لوزانو که این روزها نامش زیاد شنیده می‌شود، و باز هم با وجود مصاحبه‌های مختلف از سوی رییس فدراسیون والیبال ، در نهایت فردی غیر از گزینه‌های مطرح شده در رسانه‌های متعدد، هدایت تیم ملی ایران را بر عهده گرفت؟ 

کسی نمی‌داند شاید این بار هم همه اتفاقات و صحبت‌های به میان آمده یک بازی رسانه‌ای بیش نباشد و در نهایت تصمیمی دیگری برای نیمکت تیم ملی والیبال اتخاذ شود.

این روزها بحث انتخاب مربی بیش از حد برجسته شده است و هیچ‌کس حواسش به زمانی که در حال از دست رفتن است، ‌نیست. 

روزی که مسئولان فدراسیون والیبال در جلسه کارگروه بررسی عملکرد تیم ملی عوامل مختلفی از جمله بازیکنان،‌مربیان، سرمربی، تمرینات و ... را عوامل ناکامی ایران در جام جهانی عنوان کردند، قطعا به راه‌هکارهایی برای اصلاح معایب دیگر تیم _جز کادر فنی_ هم دست پیدا کرده‌اند.

به خصوص در راستای رفع معایب نفرات فعلی تیم ملی  که شاید احتیاج باشد با تغییراتی هرچند کم در ترکیب بازیکنان شرایط بهتری حاکم شود. تغییراتی که هرگز حاصل نخواهد شد مگر با بررسی و تحلیل دقیق بازیکنان شاغل در لیگ والیبال از سوی سرمربی آینده تیم ملی. اتفاقی که در روزهای برگزاری لیگ به دلیل نهایی نشدن سرمربی تیم ملی عملا امکان پذیر نشده است و در این بین تنها زمان در حال از دست رفتن است.

زمان در حال از دست رفتن است و امروز و فردا کردن تنها وقت‌کشی است و بس. سال منتهی به انتخابی المپیک برای والیبال توسعه یافته  از اهمیت بالایی برخوردار است و نباید تحت هیچ شرایطی هدر برود. موضوعی که بدون شک فدراسیون‌نشینان والیبال بیش از هر کس دیگری به اهمیت آن واقفند و به خوبی ‌می‌دانند به جای شتاب‌زده خواندن رسانه‌ها کمی منصفانه‌تر نگاه کرده و تعجیل اصحاب جراید برای آگاهی از اخبار نهایی تیم ملی کشورشان را به حساب دل نگرانی برای تیم ملی قلمداد کنند.