«کانکون» در زبان محلی به معنای «آشیانه مارها»، شهری ساحلی در مکزیک است که هرساله غواصان و گردشگران بسیاری را جذب خود می‌کند. این منطقه صخره‌های مرجانی زیبایی دارد که به دلیل بازدید زیاد از آن‌ها در معرض تخریب قرار گرفته‌اند. از این‌رو، مسئول موزه و پارک ملی ساحلی مکزیک در سال 2005 میلادی تصمیم به ساخت صخره‌های مرجانی مصنوعی گرفت تا به نحوی مانع ویرانی بیشتر صخره‌های واقعی این منطقه شود. اما در ژانویه سال 2008 به دلیل طولانی‌شدن روند ساخت صخره‌های مصنوعی مسئولان این موزه به فکر ایجاد جاذبه‌ای دیگر در زیر آب در مدتی کوتاه‌تر شدند.
از این رو با جیسون دی کایرس تیلور مجسمه‌ساز انگلیسی برای ساخت موزه‌ای در زیر آب وارد مذاکره شده‌اند. تیلور که خود علاوه بر مجسمه‌سازی، مربی غواصی نیز هست، هنر را به شیوه‌ای جدید در عمق دریا به نمایش درآورد.
او به کمک گروهی از مجسمه‌سازان مکزیکی، طرح ساخت مجسمه‌هایی مناسب در زیر آب را آغاز کرد و در اواخر سال 2013 میلادی مجموعه‌ای از 500، مجسمه بتونی را آماده نصب در عمق دریا کردند.
تیلور مجموعه خود را «تکامل بی‌صدا» نامید که تندیس‌های آن برقراری ارتباط انسان‌ها با دنیای بیرون و اثرات مثبت و منفی این ارتباط را نشان می‌دهند. نکته جالب توجه، دقت بسیار در جزئیات این مجسمه‌ها همانند مو و دیگر اعضای بدن است.
موزه «کانکون»، مجوز نصب 1200 مجسمه در 10 منطقه مختلف در پارک ملی آبی مکزیک را دارد که تاکنون فقط در دو منطقه مجسمه‌ها را مستقر کرده است.
مجسمه‌های فوق با آسانسورهای ویژه به زیر آب منتقل شدند و برای حمل برخی از آن‌ها از کیسه‌های هوا نیز به هنگام پایین بردنشان استفاده شد.
در ساخت مجسمه‌های این موزه نوعی سیمان که درجه اسیدی- قلیایی آن خنثی است، به کار رفته و همین ویژگی محیط رشد مناسبی برای مرجان‌ها، جلبک‌ها و خزه‌ها فراهم آورده است.
سوراخ‌های ریز تعبیه شده در این مجسمه‌ها، سبب شده تا موجودات ریز دریایی داخل آن‌ها شده و مرجان‌ها را تغذیه کنند.
سرعت بالای رشد مرجان‌ها باعث تغییر ظاهری مجسمه‌ها شده و به زودی این مجموعه به صخره‌های مرجانی مبدل می‌شود و دیگر موزه‌ای وجود نخواهد داشت.
گزارش از: زهرا علی‌اکبرلو
انتهای پیام/
