به گزارش دریچه فناوری گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان، شاید توئیتر یکی از ابزارهای کار روزنامه‌نگاری باشد که استفاده از آن به خود روزنامه‌نگار بستگی دارد. شبکهٔ اجتماعی توییتر به کاربران اجازه می‌دهد تا ۱۴۰ حرف، پیام متنی را که توئیت نامیده می‌شود، ارسال کنند.
اما برای این که بتوانید بهتر از این الگوی ارتباطی ۱۴۰ کاراکتری در امر روزنامه نگاری استفاده کنید بکار بست نکات زیر به شما پیشنهاد می شود.
- اگر درباره رسانه می‌نویسید. تنها ۱۹ درصد از استفاده‌کنندگان بزرگسال اینترنت در توییتر هستند، در حالی که ۵۹ درصد روزنامه‌نگاران در توییتر حضور دارند. برای اینکه شما بتوانید به خوبی اخبار حوزه رسانه را پوشش بدهید، باید بدانید در توییتر چه می‌گذرد.
- اگر درباره تلویزیون، موسیقی پاپ یا فرهنگ دیجیتال می‌نویسید. توییتر، درباره اینکه طرفدارها یا دنبال‌کنندگان، چطور یک برنامه تلویزیونی خاص را می‌بینند یا درباره اخبار و شایعاتی مرتبط به یک ستاره چطور واکنش نشان می‌دهند، توییتر دیدگاه فوق‌العاده ای به شما می‌دهد. حتی «موسسه افکارسنجی نیلسن» ـ یک موسسه شناخته‌شده که کارش سنجش میزان محبویت برنامه‌های مختلف تلویزیونی است ـ به تازگی توجه زیادی به توییتر نشان می‌دهد.
- اگر شما به دنبال یک راه دیگر برای تعامل با خوانندگان و گرفتن بازخورد از آنها هستید. قطعا راه‌هایی مثل ایمیل یا بخش نظرات هر مطلب وجود دارد، اما توییتر روش خوبی است که بتوانید خودتان را به راحتی در معرض افکار و نظرات مخاطبان‌تان قرار دهید. اگر شما روزنامه‌نگاری هستید که هم دوست دارید که در گزارش‌تان اطلاعات دقیق بدهید و هم علاقه به شنیدن ایده‌های تازه برای پیگیری گزارش‌ها‌تان دارید، توییتر بهترین گزینه است.
- اگر عاشق کلمات هستید. توییتر روی اقتصاد زبان می‌چرخد و اتفاقا بخشی از بامزگی توییتر برای من همین است. گشت و گذار در توییتر به شما کمک میکند که توانایی‌های تیتر زدن را به روز نگه دارید. محدودیت در نوشتن نهایت ۱۴۰ کلمه‌ای در توییتر وجود دارد، شما را مجبور میکند که جزئیات یا نقل‌هایی را انتخاب کنید که جالب‌تر از همه هستند. این یک تمرین مفید است، مفیدتر از آنکه فقط فالورهای‌تان را برای کلیک کردن مطلب‌تان، وسوسه کند.
در مقابل می توانید بی‌خیال توئیتر شوید:
- اگر یک شغل کاملا مطمئن در یکی از نشریات مهم جهان دارید و فکر می‌‌کنید نیازی به ارتباط با دیگر همکاران روزنامه‌نگاران‌تان ندارید و اهمیتی هم نمی‌دهید که آنها کارهای شما را ببینند یا نبینند.
- اگر به همین روش‌های موجود برای ارتباط با مخاطبان‌تان مثل همین ایمیل شخصی یا ایمیل مجله قانع هستید و نیازی هم نمی‌بینید که سریع جواب‌شان را بدهید.
- اگر خیلی از بازی با کلمات لذت نمی‌برید.
توئیتر جزء تعاریف یا وظایف شغلی شما نیست و ممکن است در آینده نزدیک اصلا برای هیچ روزنامه‌نگاری مهم هم نباشد و یک الگوی ارتباطی تازه‌تر جای آن را بگیرد. اما مساله مهم آن است که شما باید یاد بگیرید که چطور با مخاطبان متفاوت و همین‌طور همکاران روزنامه‌نگارتان با ابزارهای تازه‌تر ارتباط برقرار کنید. بنابراین اگر می‌خواهید گزارش‌های‌تان خواندنی و به‌روز باشند، همیشه کار با الگوهای رسانه‌ای جدید را یاد بگیرید؛ این یک مهارت تخصصی همیشگی برای شماست.
انتهای پیام/
