به گزارش خبرنگار حوزه تجسمی گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ آنقدر باید خاک بخوری، کتاب‌ بخوانی، کلاس‌ بروی و شب و روز در تلاش باشی تا پله پله بروی بالا و به جایگاهی برسی که مطلوب باشد.

این نسخه از پیش پیچیده شده برای موفقیت در تمامی رشته‌هاست. رشته‌های علمی، اجتماعی، انسانی و خلاصه هر وادی که علاقمندان خاص خود را دارد.

چند روز پیش اما با یک استاد نقاشی صحبت می‌کردم که می‌گفت: هنر با سایر رشته‌ها فرق دارد. هر چقدر هم که بیاموزی و تلاش کنی تا عشق به کار نباشد، پیش نخواهی رفت.

راست می‌گفت. با یک نگاه گذرا به سیل جمعیتی که هر سال چه به صورت آکادمیک و چه آزاد،‌ کلاس‌ها و مؤسسات کوچک و بزرگ ثبت‌نام کرده و جذب این وادی می‌شوند و بعد نه موفقیتی نصیبشان می‌شود و حتی گاهی انگار نه انگار که زمانی برای هنر گذاشته‌اند به راحتی آن را رها می‌کنند، می‌شود فهمید که وقتی علاقه نباشد، اگر سواد هم باشد بی‌حاصل است و نتیجه‌ای در پی نخواهد داشت. این نوشته کوتاه می‌تواند زنگ خطری باشد برای خانواده‌هایی که به جبر فرزندانشان را راهی این عرصه می‌کنند و می‌خواهند از آن‌ها هنرمند بسازند.  

غافل از اینکه اول باید عشق به هنر باشد، علاقه‌ و اشتیاق باشد و بعد رفت سراغ علم و آموزه‌های دیگر. در انتخاب مسیر درست زندگی هشیارتر عمل کنیم که به قول شاعر: 

در جهان هر کار خوب و ماندنی است

رد پای عشق در آن دیدنی است

انتهای پیام/