به گزارش خبرنگار حوزه تجسمی گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ تابلوهایی پر از احساس، پر از حرف‌هایی که گاه در نگاه مهربان سوژه‌هایش گفته می‌شود و گاه در طبیعتی بکر توسط همان رنگ‌های معروف، یعنی سبز سبز و آبی آبی.

این بار در گوشه‌ای از این شهر بزرگ که گاهی انگار یکدیگر را نیز فراموش می‌کنیم، نمایشگاهی مملو از محبت برگزار شده است.

مجموعه‌ای از عکس‌های سید احمد طاهرپور که از طبیعت ناب مازندران گرفته شده‌اند و قسمتی از سود حاصل از فروش آن‌ها به کودکان محروم از تحصیل اختصاص داده می‌شود.

در این نمایشگاه حدود 20 تابلوی عکاسی وجود دارد که بدون هیچ ویرایشی چاپ شده‌اند و در گالری خانه عکاسان جوان قرار دارند.

عکس‌هایی از نگاه پرتجربه یک پیرزن روستایی، جنگل‌ها و چمنزارهایی که هنوز بکر هستند و تصاویری که باران را تعریف می‌کنند.

در گفت‌وگویی که با خالق این آثار داشتیم، طاهرپور از تجربیات گذشته خود، علت انتخاب این سوژه و داستان خیری که وجود دارد، گفت.

وی از نحوه‌ی ورود خود به این عرصه عنوان کرد: من سال‌ها است هم عکاسی می‌کنم و هم تدریس، به همین جهت از سر کارها به نوعی همواره آموزشی را به همراه دارم؛ در این آثار نیز عکس‌ها روی کارهای نویی اجرا شده است که حالت نقاشی گونه‌ای را القا می‌کنند و به هیچ وجه در عکس‌ها دخل و تصرفی توسط فتوشاپ و موارد دیگر نشده است و همه آن‌ها بکر و واقعی هستند.

این استاد ادامه داد: ‌در این صورت بعضی از تابلوها با توجه به تکنیک عکاسی است که شکل‌های خاصی پیدا کرده‌اند و به تابلو نقاشی تبدیل شده‌اند، کارهایی که اکثر آن‌ها را از جاذبه‌های سرسبز مازندران و آدم‌های مهربانی که دارد، آورده‌ام.

طاهرپور با اشاره به شکل‌گیری این ایده تصریح کرد: طی سال‌هایی که کار می‌کنم به طبیعت علاقه زیادی دارم و بیشتر نیز در همین فضا بوده‌ام. این بار علاوه بر طبیعت برای اولین بار به نوعی مردم‌شناسی را نیز در این عکس‌ها آورده‌ام تا ببینم برخورد آدم‌ها چگونه است و آیا مردم این گروه کارها را می‌پسندند یا خیر.

نداشتن عنوان یکی دیگر از ویژگی‌های این نمایشگاه بود که از وی علت آن را جویا شدیم و او دلیل آن را این گونه توضیح داد: به نظرم هنگامی که عنوانی گذاشته می‌شود، بیننده در کارها مدام به دنبال تطبیق آن با اثر است، به همین خاطر چیزی انتخاب نکردم تا فکر مردم باز گذاشته شود.

وی در خصوص میزان توجه به مقوله عکاسی اظهار داشت: توجه زیادی به عکاسان نمی‌شود. چون این روزها هر کسی دوربینی دارد و فکر می‌کند که هر عکسی ، عکس است در صورتی که چنین نیست و ما به نوعی مشکل فرهنگی داریم زیرا وقتی در مورد سرمایه‌های فرهنگی صحبت می‌کنیم و ادعای آن را داریم، باید دید که چقدر به تئاتر و سینما، کتابخانه و چنین مکان‌هایی می‌رویم. این‌ها مظاهر فرهنگ ما هستند و وقتی به آن‌جا نرویم و نمایشگاه‌ها را نبینیم، خود به خود این سرمایه‌ها رو به افول می‌روند و نابود می‌شوند؛ و من نگران این مسئله هستم.

طاهرپور ادامه داد: این نمایشگاه‌ها نیز نشان دهنده این هستند که عده‌ای باید بیایند و ببینید تا فرهنگ و سرمایه‌ها زنده بمانند. در غیر این صورت همان نابودی اتفاق می‌افتد.

این مدرس با اشاره به تغییر نگاه مردم توسط چنین سوژه‌هایی گفت: این اتفاق خیلی باعث تغییر می‌شود، زیرا بعضی‌ها که قبلاً ‌حاضر به شاتر زدن برای چنین عکس‌هایی نبودند، وقتی می‌بینید که کارها زیبا هستند به این سمت و سو گرایش پیدا می‌کنند؛ همچنین من در این نمایشگاه سعی‌ام بر این بوده تا آثار عامه‌پسند، چشم‌نواز و زیبا را بیاورم، نه این که تنها برای عکاسان و هنرمندان به طور اختصاصی کار کنم تا بلکه هر نظری را جلب کنم.

طاهرپور با اشاره به لزوم تکرار و تجربه در هنر بیان کرد: اگر تکنیک و دوربین را خوب بشناسیم، آن چه را که باید می‌گیرید؛ خود من روی قاب‌بندی که نکته بسیار مهمی در عکاسی است حساس هستم و تنها با تجربه است که باعث می‌شود نگاه به تشخیص درست برسد. چرا که در هنر تکرار و تمرین است که پیشرفت را ایجاد می‌کند.

این هنرمند راجع به احساس و تأثیر آن تصریح کرد: هنر سلیقه‌ای است و نمی‌توان گفت که چقدر حس آدم در فلان کار بهتر بوده زیرا شما تا آن احساس را نداشته باشید، دوربین را جلوی چشمانت نمی‌بری، پس اول احساس است که همراه با یک سری از قوانین اثر را خلق می‌کند.

طاهرپور در پایان در خصوص خیریه بودن این نمایشگاه خاطرنشان کرد: ما قصد داریم در صورت فروش آثار، اثری از آن را به بچه‌های محروم از درس اختصاص دهیم زیرا بعضی از خانواده‌ها به علت نداشتن بضاعت کافی کودکان‌شان را از تحصیل وامی‌دارند و به محل کار می‌فرستند و این خیریه آمده تا از آن‌ها نه تنها در زمینه هزینه تحصیل بلکه در خصوص وضعیت  تغذیه نیز حمایت کند تا ان شاء الله بتوانیم انسان‌های شایسته را تحویل جامعه بدهیم.

انتهای پیام/