عبدالله علیخانی تهیه کننده سینما در گفتگو با خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در خصوص مسائل و مشکلات مختلف در سینمای حال حاضر گفت: چند سالی است که فیلمهای در حال اکران از دو مقوله فقر فیلمنامه، قصه‌نویس و سوپر استار رنج می‌برد، برخی کارگردانها کار را شوخی گرفته‌اند و انگار حواسشان نیست خود مردم مثل یک منتقد خوب با فیلمهای برخورد خواهند کرد چون  از هر فیلمنامه‌ و یا قصه، فیلمنامه‌نویسی استفاده می‌کند که تنها به صرف ساخت فیلم است.

وی افزود: مقوله دوم که فقر سوپراستار است هم باعث شده سینما متضرر شود چون چند سالی است سوپر استار به معنای واقعی نداریم و تعدادی هم که وجود دارند بعد از مدتی تکراری خواهند شد که به حال این موضوع هم باید فکری کرد.

وی ادامه داد: قصه از سوپراستار مهم‌تر است چون اگر قصه فیلم خوب باشد حتی اگر سوپر استار نیز نداشته باشیم فیلم موفق خواهد بود اما اگر در فیلم قصه خوبی نهفته نباشد و با سوپراستار خوب همراه باشد شاید طی چند روز اول اکران فیلم فروش کند اما بعد از گذشت روزهای بیشتر با افت شدید فروش و استقبال مخاطب روبرو خواهد شد.

علیخانی بیان کرد: جالب اینجا است که ما فیلمسازان به خصوص با سابقه‌ها به دنبال منطق عدم استقبال مخاطب می‌گردیم در صورتی که همه ما با این معضلات آشنایی کامل داریم.

وی در خصوص ورود سرمایه و سرمایه‌گذار به سینما را اینگونه بیان کرد: ما در سینما 3 نوع پول داریم، اول پول‌های دولتی، که برخی فیلمسازان از رانت دولتی برای بدست آوردن آن استفاده می‌کنند، این افراد بیشتر منافع شخصی خود و در آخر کیفیت فیلم برایشان مهم است، دوم افرادی که از طریق کلاهبرداری یعنی با تبلیغ سوء از فیلم‌ها برای گرفتن پول از سرمایه‌داران استفاده کنند. سوم بخش خصوصی که در حال حاضر مظلوم واقع شده و افراد بسیار اندکی با سواد در این عرصه فعالیت می‌کنند.

این تهیه کننده افزود: بخش خصوصی‌ پول تولید فیلم را از جیب شخصی خود برمی‌دارد و افکارش در جهت پیشرفت سینما و جلب‌ مخاطب‌های بیشتری است البته نه اینکه بازدهی برایشان مهم نیست بلکه در ابتدا دلسوزی برای تولید فیلمی خوب و بعد سود را مدنظر قرار می‌دهند.

علیخانی بیان کرد: دو نوع اول ضررهای جبران‌ناپذیری را به سینما وارد کرده‌اند که نمونه‌های آنها را در چند سال اخیر می‌بینیم.

این تهیه کننده در خصوص مشترک‌سازی در سینمای ایران گفت: چند سالی است زمزمه‌هایی مبنی بر تولید فیلم با کشورهای خارجی به گوش می‌رسد باید واقف شویم که وقتی فیلمساز کاربلدی نیستیم ورود آنها بیشتر مایه ضرر است و مناسبات و نظم موجود سینمای بیشتر به هم می‌خورد. باید گفت آمدن آنها در اصل کار درستی است اما زمانی که با کارگردان‌ها و تهیه‌کنندگان باسواد سینمای ما طرف شوند و در صورت همکاری با سینماگران بی‌سواد عدم سوددهی را شاهد خواهیم بود.

وی افزود: ورود سرمایه‌گذاران بی‌اطلاع و بی‌سواد سینما نیز از دیگر مشکلات سینمای حال حاضر ما است، به طور مثال جایی که باید 1000 تومان دهند 500 تومان می‌دهند و جایی که باید 500 تومان دهند 1000 تومان می‌دهند این موضوع مناسبات و قوانین تهیه‌کنندگی و سرمایه‌گذاری در سینما را به هم می‌زند و شاهد پس‌رفت‌های بیشتری خواهیم بود.

تهیه‌کننده «زندگی خصوصی» عنوان کرد: از دیگر مشکلات اساسی سینما ما تغییر مدیریت‌ها در مدت زمان‌های کوتاه، باند‌بازی‌های موجود در بخش مدیریت‌ها، تعریف و تمجید کردن‌های بی‌منطق هر گروه از آثار خود در زمان مدیریتشان، برنامه ریزی‌هایی که به انتها نرسیده با تغییر مدیریت عوض می‌شود، در راس کار قرار گرفتن منافع شخصی برخی از مسئولان است در پی آن جمله معروف هر سال دریغ از پارسال به ذهن ما خطور می‌کند.

علیخانی تصریح کرد: مشکل بزرگتری که در سینما شاهد آن هستیم را رقابت نامتعارف بین بخش خصوصی و دولتی است که بیشتر مواقع به نفع بخشی دولتی یا وابسته به دولت تمام می‌شود، دانست.

تهیه‌کننده «آواز قو» افزود: باید به جایی برسیم که به عنوان نمونه اگر در طول سال 50 فیلم تولید می‌شود حداقل 15 فیلم موفق، 25 فیلم متوسط و 10 فیلم ناموفق را ببینیم که امیدوارم این اتفاق رخ دهد.

علیخانی در خصوص مشکلات سینماداران گفت: وقتی سینمای بخش خصوصی فلج می‌شود و درآمدزایی ندارد، فرسودگی سینماها را در گذشت زمان به دنبال خواهد داشت چون وقتی سینما‌دار درآمد برای خرج سینما نداشته باشد سینما خود به خود فرسوده خواهد شد.

وی افزود: بحث را بشکافیم وقتی سینماهایی با پشتوانه مالی بخش دولتی پا به این عرصه می‌گذارد و همه مدل حمایت می‌شود و فیلم‌هایی که اکثر آنها دولتی است در این سینماها اکران می‌شود دیگر جایگاهی برای سینمای بخش خصوصی باقی نمی‌ماند.

علیخانی عنوان کرد: سینما باید از همه جهت به روز و مدرن شود و با جامعه امروز ما پیش رود اما وقتی بخش خصوصی در سینمای ایران لطمه خورده به تبع سینمایی‌ها مثل عصر جدید که قدمت چند دهه دارند متضرر شده و خسارت‌های جبران‌ناپذیری به آنها وارد می‌شود کما اینکه شاهد تعطیلی بسیاری از آنها هستیم.

تهیه کننده «زنها فرشته‌اند» ادامه داد: خود من سالها است در این سینما هزینه‌های گزافی مانند عمر، عشق و جوانی را داده‌ام که مثل من در این سینما بسیارند، چه کسی جوابگوی است؟ باید گفت بخش خصوصی نیاز به حمایت و همیاری دارد تا بتواند دوباره روی پای خود بایستد.

وی افزود: متاسفانه سینمای بخش خصوصی در تهران و شهرستان باعث خجالت و شرمندگی است و تا زمانی که فیلم و سینما نداریم نتیجه از این بدتر خواهد شد.

علیخانی ادامه داد: نکته جالب اینجا است که برخی مسئولان انتظار دارند از جیب شخصی خودمان در بهبود وضع سینماها کمک کنیم بدون اینکه حمایتی از جانب آنها شکل بگیرد. مگر می‌شود از جیب خرج سینمایی کرد که درآمد ندارد؟

این تهیه کننده افزود: سرمایه‌دار در این سینما اگر به سود برسد کار می‌کند اگر نه که سرمایه خود را در جاهای دیگر با بازدهی بسیار خوبی خرج خواهد کرد یعنی تولید کننده و سرمایه‌دار قدرت مانور دارد و اختیارش دست خودش است اما من سینمادار باید چکار کنم؟ منی که باقی ماندنم به تعداد فیلم‌های خوب در نتیجه پرشدن سالن سینما ربط دارد.

وی در پایان خاطرنشان کرد: تمام حرفهایی که زدم دغدغه‌ و درد دل خیلی از آدمهایی مثل من است و اگر فکر می‌کنید کاری پیش می‌رود خوش خیالی بیش نیست چون سال‌ها است که این صحبت‌ها در سینما گفته می‌شود اما کو گوش شنوا و عمل کننده به آنها؟!

انتهای پیام/