به گزارش خبرنگار مجلس گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، احمد توکلی نماینده مردم تهران، ری، شمیرانات و اسلامشهر در جلسه علنی امروز سه‌شنبه (6 مردادماه) در نطق میان دستور خود پیرامون جمع‌بندی مذاکرات هسته‌ای و قطع‌نامه 2231، گفت: برای درک دستاوردهای مذاکرات هسته‌‌ای و ارزیابی اهمیت آنها باید اهداف دو طرف و نتایجی را که هر یک از آنها به دست آورده‌اند با هم سنجید.

وی افزود: غرب به رهبری آمریکا در مذاکرات می‌خواست با اعمال تحریم‌های شورای امنیت و تحریم‌های اولیه و ثانویه دولت و کنگره آمریکا و تحریم‌های اتحادیه اروپا که در تاریخ بین‌المللی بی‌سابقه بود به گفته خودشان ایران را فلج کنند تا از غنی‌سازی اورانیوم به طور کامل دست بکشد و حتی پیچ و مهره‌های سانتریفیوژها را به آمریکا بفرستد؛ پر واضح است که این توقع برخلاف معاهدات ذیربط است و آشکار است که چنانچه می‌دانیم به این زیاده‌خواهی دست نیافتند.

توکلی تصریح کرد: غرب مدعی بود که ما می‌خواهیم بمب اتمی بسازیم و باید اجازه دهیم آژانس برای راستی‌آزمایی ما که می‌گفتیم ساخت سلاح هسته‌ای را حرام می‌دانیم همه تأسیسات مظنون را بازرسی کند البته به این بهانه مدعی بود که ضرورت دارد از اماکن نظامی هم بازرسی شود، ما که به خودمان مطمئن بودیم بازرسی از پایگاه هسته‌ای را پذیرفتیم، غرب به خواسته خود رسید و مت نیز چیزی از دست ندادیم.

وی اضافه کرد: درباره پایگاه‌های نظامی تیم مذاکره کننده ما پزیرفت با سازو کار محدود کننده، بازرسی انجام شود بخشی از این سازوکار محرمانه بین ایران و آژانس  بسته شده است؛ لذا چون اطلاعات ما کافی نیست، ارزیابی این که ما در امر بازرسی چقدر امتیاز داده ایم فعلا مقدور نیست.

توکلی گفت: غرب از ما خواست که بر اساس ادعایمان که سلاح هسته ای را ممنوع شرعی می‌دانیم، مواد، تجهیزات و اقداماتی را که متناسب با هسته ای صلح‌آمیز است، نگهداریم و بقیه را متوقف، تعطیل، جابجا و یا  صادر کنیم یا فرایند ها را تغییر دهیم. قبول دسته‌ای از این درخواست ها با مصالح ما سازگار است و در واقع پذیرش تیم ما روغن ریخته را نذر امامزاده کردن، بود. ولی برخی دیگر، به ویژه موارد بازگشت ناپذیر به ترتیب زمانی قبول شده، چنان که خواهیم دید خطرات جدی را متوجه منافع و امنیت ملی میکند. به طوری که معلوم نیست تحریم های ستمگرانه لغو و گشایشی در زندگی مردم زمینه سازی شود.

این نماینده مجلس نهم تصریح کرد:‌ مهمترین خواست ملت و دولت ایران تمکین غرب به حق غنی‌سازی بود. در برجام و قطعنامه 2231 به صراحت  این حق به رسمیت شناخته شده است. این پیروزی چنان که دکتر ظریف به درستی گفت ثمره کار همه دولت‌ها و ایستادگی ملت ایران به برکت خون شهداء و هدایت و پشتبانی رهبری به دست آمده است لذا روشن است که زحمات طاقت فرسا و قابل تقدیر تیم مذاکره کننده نیز در این پیروزی نقش مهمی داشت.

وی افزود: خواسته بسیار مهم دیگر ما لغو همه تحریم‌ها، متقدم یا همزمان با آغاز انجام تعهدات ما بود، چرا ما اصرا ر داشتیم و داریم که تحریم‌ها باید به سرعت برداشته شود؟ نخست ظالمانه بودن این تحریم‌هاست که به قصد فلج کردن اقتصاد ایران بر ما تحمیل شده است؛ گرچه با ایستادگی ما آنان به مقصود شوم خود نرسیدند، ولی از چند جهت به اقتصاد ملی و معیشت مردم آسیب رسید. اول تحریم بانکی و تجاری که فشار تورمی و تشدید رکود را از طریق سخت و گران تمام شدن واردات در پی داشت. دوم، تحریم نفتی که درآمد دولت و صندوق توسعه ملی و منابع ارزی دردسترس را کاهش داد در نتیجه قدرت خدمت رسانی دولت و منابع سرمایه گذاری بخش غیردولتی و منابع ارزی برای پشتیبانی از تولید داخلی کاهش یافت. سوم، افزایش ریسک و نااطمینانی نسبت به آینده و در نتیجه کاهش سرمایه گذاری و فرار سرمایه بود. به برآورد غیرمحاسباتی من جمع این ها حدود یک سوم مشکلات ما را سبب شده اند و وزن اصلی معضلات فقر و بیکاری علل داخلی دارد. ولی مگر اثر یک سومی کم است؟

توکلی تاکید کرد: آیا برجام و قطعنامه خواسته برحق لغو تحریم ها را تأمین می‌کنند؟ ایران باید تمامی 39 تعهد خویش، مذکور در بند 15 ضمیمه 5 برجام را ابتدائا ظرف شش ماه آینده اجراء کند و آژانس راستی آزمایی کند و درستی اقدامات ایران را گزارش دهد و تازه پس از آن غرب تعلیق تحریم ها و نه لغو آنها را آغاز کند. با توجه به سابقه ناجوانمردی‌های آژانس، چه تضمینی وجود دارد بهانه‌جویی نشود و لغو که هیچ، لااقل تعلیق انجام گیرد؟

وی ادامه داد: شورای امنیت با قطعنامه 2231، شش قطعنامه تحریمی پیشین خویش را به ظاهر لغو کرده است ولی در بند 11  و 12 قطعنامه به صراحت برگشت‌پذیری خودکار آنها، تنها با دادن یک یادداشت آمریکا و ادعای نقض یکی از تعهدات به دست ایران، بدون آنکه از او دلیل و مدرکی خواسته شود، آمده است. امری که مورد تایید مذاکره کنندگان ما نیز هست، با توجه به کینه توزی‌ها و سوابق پیمان شکنی‌های طرف غربی، واقعا چقدر احتمال میدهید که تحریم های ظالمانه منتفی گردند و گشایشی در وضع مردم ما حاصل شود؟ متاسفانه از این دست احکام در این دو سند بسیار است. آیا در این وضعیت میتوان ادعا کرد یک رکن مهم که دولت و ملت به حق در پی تأمین آن بودند، یعنی رفع تحریم ها با اطمینانی معقول حاصل شدنی است؟

توکلی اظهار داشت: گفته شده حق برگشت‌پذیری برای ایران هم وجود دارد. در این صورت چه خواهد شد؟ تمام تحریم‌ها دو باره برمی‌گردد و مذاکرات به اول بازمی‌گردد. ولی با یک فرق بسیار بزرگ و تعیین کننده؛ آنها به جای اول بازمی گردند ولی ما چطور؟ ما که بسیاری از مولفه‌های قدرت خود را مانند ذخایر مواد غنی شده، خارج‌سازی قلب راکتور اراک و غیره را برای چانه زنی از دست داده ایم دیگر در موقعیت قابل مذاکره ای قرار نداریم.

عضو کمیسیون برنامه و بودجه مجلس گفت: باید پیش از آن که قدرت چانه زنی را از دست بدهیم با هر تدبیری هست غرب بدعهد پیمان شکن را به لغو، نه تعلیق تحریم‌های ظالمانه وادار کنیم تا فشار بر مردم خوبمان کاهش یابد. در این راه باید به این دستور حکیمانه رهبری عمل کنیم که طی این دو هفته چند بار به الفاظ مختلف تکرار شده است. دستور این است که متنی که فراهم آمده با دقت ملاحظه و در مسیر قانونی پیش‌بینی شده قرار گیرد و آنگاه در صورت تصویب، مراقبت از نقض عهدهای محتمل طرف مقابل صورت گرفته و راه آن بسته شود.

توکلی ادامه داد:‌دولت و مجلس که بر اساس اصول 77 و 125 مسیر قانونی تعیین تکلیف برجام و قطعنامه‌اند باید تمامی تلاش خویش را برای تضمین بقای حق به چنگ آمده غنی‌سازی و تأمین خواست ملت در لغو تحریم ها بکار گیرند. اجرای برجام خواست دولت است. این امر به نص قانون اساسی  جز تصویب لایحه مربوط در هیأت وزیران، تقدیم لایحه به مجلس و تصویب آن در مجلس و تأیید شورای نگهبان راه دیگری ندارد. شورای عالی امنیت ملی بنا بر نص اصل 176 تنها حق سیاست گذاری دارد که آن هم باید به تأیید رهبری برسد. و حق تصویب تعهدات اجرایی را ندارد. مگر آن که رهبری به اقتضای اختیارات مبتنی بر شرع مقدس و اصول 57 و110 حکم حکومتی بفرماید. دیدیم که ایشان کار را به مجاری قانونی ارجاع دادند و از حکم حکومتی استفاده نکردند.

این نماینده مجلس نهم در پایان خاطر نشان کرد: در طول مذاکرات 23 ماه گذشته طرف آمریکایی مدام تکرار کرده است گزینه نظامی روی میز است پرسش اساسی این است که چرا این تهدید عملی نشده است؟ اگر توان دفاعی ایران مانعی مهم در این خصوص بوده، که قطعا چنین بوده است، آیا پذیرش محدودیت‌هایی، مانند آنچه در قطعنامه 2231 آمده، صلح و امنیت را برای کشور به ارمغان می‌آورد یا جنگ و ناامنی را؟ اینجانب هشدار می‌دهم پذیرش هرگونه محدودیت در حوزه دفاعی کشور، فرو ریختن سد استوار در برابر تحمیل جنگی دیگر بر ملت ایران است.

انتهای پیام/