به گزارش
خبرنگار حوزه کشتی و رزمی گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان، 24 تیر 1388 اتفاق تلخی برای مردم ایران از جمله جامعه جودو قم خورد و 10 ملی پوش نوجوان که با هزار امید و آرزو برای کسب مدال المپیک و بالا بردن پرچم ایران هم قسم شده بودند،به همراه دو مربی تبدیل به خاکستر شدند.
ماجرا از این قرار بود که فدراسیون جودو تصمیم داشت، تبم ملی خود را برای برپایی اردوی مشترک، عازم ارمنستان کند، چرا که این ورزشکاران حضور در مسابقات قهرمانی جهان را در پیش داشتند که قرار بود 15 مرداد برگزار شود، اما سفر این تیم هیچ گاه به پایان نرسید و برگشتی نداشت.
خانواده ها به هزار امید با فرزندان ورزشکار خود خداحافظی کرده و آنها را به دست کادر فنی سپردند اما خبری دل تمامی مردم را لرزاند.
خبر این بود: با سقوط هواپیمای مسافربری با 167 سرنشین، در یکی از روستاهای شهر قزوین، تمامی مسافران این پرواز از جمله جودو کاران نوجوان ایران، جان خود را از دست دادند.
اين هواپیما متعلق به شرکت هواپيمايی کاسپين بود که 16 دقيقه پس از برخاستن از فرودگاه بين المللی حضرت امام خميني (ره ) و در ساعت 11 و 33 دچار سانحه شد.
خانواده های نگران جودوکاران پس از شنیدن این خبر، با چشمانی گریان با فدراسیون تماس می گرفتند شاید دورغ شنیده باشند و تکذیبیه آن را از سوی فدراسیون نشینان بشنوند اما کارمندان فدراسیون هیچ پاسخی جز متاسفیم نداشتند!
پیکر تکه تکه شده جودوکاران همراه سایر مسافران هواپیما تنها چیزی بود که برایشان باقی مانده بود.
وحید ابراهیمی (51- کیلوگرم)، ایمان زینی وند (55- کیلوگرم)، حسین بنا(60- کیلوگرم)، سعید رسولی (66- کیلوگرم)، مصطفی صباغی (73- کیلوگرم)، یحیی باقرپور(81- کیلوگرم)، مصیب عزیزالهی (90- کیلوگرم) و علیرضا لشکری (90+ کیلوگرم) به همراه علی بهرامی به عنوان سرمربی و علی محدث مربی، اعضای تیم ملی جودو نوجوانان در این اعزام بودند که همگی جان خود را از دست دادند.
با این حادثه دلخراش جودو ایران بهترین استعدادهای خود را از دست داد و آرزوهایش همرا اجساد سوخته ملی پوشان زیر خاکستر رفت.
اشرف السادات حسن پور مادر علیرضا لشکری یکی از جوکاران حاضر در سانحه هوایی، کتاب شعری را با عنوان شبهای بی مهتاب به یاد پسرش به چاپ رسانده و در بخش مقدمه آن نوشته است:
علیرضا، 5 سال سابقه ورزشی در رشته جودو داشت و در سال 87 قهرمان المپیاد کشوری جودو شد و مدال نقره گرفت، در سال 88 پس از قهرمانی در رده سنی نوجوانان به تیم ملی دعوت شد و در 24 تیر 88 مادر را همیشه چشم انتظار بازگشت خود گذاشت و ما آن را در آسمان ها تسلیم کردیم.
بچه های کوچکتر از خودت را حمایت می کردی، خوبی ها را با دوستانت تقسیم و از همه مهمتر خدا را شناخته بودی، امام زمان را دوست داشتی ، دعای عهد می خواندی و برای امام حسین سینه می زدی و در هیئت سیدالشهدا خدمت می کردی.
الله اکبر نماز آخرینت آیینه است در قلب من که همیشه تو را روشن می بینم. آری از زمین بریدی چون لایق آسمان بودی. تو یک پهلوان هستی.
گزارش از نسیم نصیری
انتهای پیام/
من هم عزيزاني را در اين پرواز از دست دادم .
اما چه فايده اين هم مثل خيلي از حوادث علتش بي پاسخ ماند !
روحشان شاد و يادشان گرامي .
خدا به بازماندگانشون صبر بده