حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران - سمیه مردانی؛ Godfather یا پدرخوانده اسم یک فیلم‌ سینمایی است، اما در تاریخ سینما کم نبودند فیلم‌هایی که صحبت از گروه‌های تبهکاری و یا کلاهبرداری‌های خانوادگی می‌کردند. این فیلم‌ها ما را عادت دادند که پدرخوانده‌ها را توی قصه‌ها و یا روی پرده سینما‌ها ببینیم و هیچ‌وقت، هیچ‌کس از پدرخوانده‌هایی که پشت پرده می‌ایستند و عروسک‌های سینما را به بازی می‌گیرند حرفی به میان نیاورد این افراد دست فرزند خوانده‌های خود را می‌گیرند و وارد گود می‌کنند و تلخی ماجرا به کام‌ ناکام کلی آدم با استعداد و با علاقه‌ می‌ماند.

ستاره‌ها را پدرخوانده‌ها خلق نمی‌کنند آن‌ها وجود دارند و اگر گردوخاک اضافی رخ ندهد به طور قطع دیده می‌شوند و حالا این سایه‌های ترسناک در پشت پرده هنر هفتم هستند که به راحتی معادلات سینما را تعیین می‌کنند و البته بسیاری از اهالی سینما با لبخندهای تلخ خودشان امیدوارند که شاید این دست‌های پنهان از هنر هفتم کوتاه شوند.

در خصوص مقوله پدرخواندگی در سینمای ایران با چند تن از اهالی سینما و هنرمندان مصاحبه‌ای انجام دادیم که در ادامه می‌خوانید:

سید جمال ساداتیان تهیه کننده سینما در این مورد گفت:‌ اگر یک نفر همیشه با یک گروه خاصی همکاری می‌کند که با خلق‌وخوی آنها آشنایی دارد، مشکلی ندارد خود این مسئله به شناخت روحیات و توانایی از یکدیگر باز می‌گردد.

وی افزود: خود من به عنوان تهیه کننده سعی می‌کنم علاوه بر تنوع، با افراد متخصص و کاربلد و همیشگی همکاری کنم و به نظرم وجود این مسئله به سینما ضرر نمی‌زند. مشکل از جایی شروع می‌شود که رابطه جای تخصص را بگیرد. به نظرم این مسئله مثل فوتبال می‌ماند چرا که ممکنه یک بازیکن را با رابطه به زمین چمن بفرستیم، ولی نمی‌توان آن بازیکن را با رابطه درزمین نگه داشت، چون هوی تماشاگر او را از زمین خارج می‌کند. پرده سینما از بازی فوتبال سخت‌تر و حساس‌تر است و بعید می‌دانم افرادی به دلیل رابطه از افراد غیرمتخصص در کارشان استفاده کنند و یا حداقل نقش‌های کلیدی را به آنها بسپارند.

وی خاطرنشان کرد: پدرخواندگی و یا مافیا در حوزه پخش فیلم‌ها وجود دارد که برخی آثارشان را به راحتی پخش می‌کنند اما برخی در این زمینه به مشکل برمی‌خورند.

عباس غزالی، بازیگر سینما و تلویزیون در خصوص وجود پدرخواندگی در سینما گفت: این سؤال خیلی سؤال خوب و ترسناکی است. من در مورد بودن یا نبودن این مسئله در سینما حرفی ندارم، ولی من بازیگر این مسئله را در ذهنم بزرگ کنم به طور حتم پژمرده و ناامید خواهم شد و نمی‌توانم به درستی کارم را انجام دهم.

وی ادامه داد: از زمانی که پا به این حرفه گذاشتم، سعی کردم چشمانم را روی حرف‌ها، شنیده‌ها و دیده‌هایی که در مورد پدرخواندگی هست، ببندم و با اعتماد به نفس بیشتری قدم بردارم.

غزالی تصریح کرد: خدا جای حق نشسته و به طور حتم هوای افرادی که حقشان هست را دارد. پدرخوانده‌ها هم تلاششان را می‌کنند، این مسئله در هر صنفی وجود دارد. امیدوارم پدرخواندگی هیچ‌گاه دامان من را نگیرد چرا که من دوست دارم روی پای خودم بایستم و همانطور که تاکنون آهسته و پیوسته قدم برداشتم را هم را ادامه دهم.

بازیگر "اعترافات ذهن خطرناک من" اظهار داشت: اگر من به تنهایی در این مسیر به جایی برسم برایم ارزشمند است تا اینکه وارد باندی شوم و یا با پدرخوانده‌ای معامله کنم.

وی تصریح کرد: مخاطب هم تشخیص می‌دهد که چه کسی روی پای خودش ایستاده و یا چه کسی با پدرخواندگی در این راه قدم برداشته به نظر من ورود با پدرخوانده‌ها عمرش کوتاه است و ثبات ندارد.

وی، در خصوص اینکه حضور پدرخوانده‌ها به سینمای ایران لطمه می زند یا نه، خاطرنشان کرد:به طور قطع ورود پدرخوانده‌ها به سینمای ایران لطمه می‌زند.  من به عنوان عضو کوچکی از سینمای کاری جرء غصه و یا حرص‌خوردن نمی‌توانم، انجام دهم و باید  مسئولان جلوی این اتفاق را هرچه زودتر بگیرند و اجازه ندهند وجود پدرخواندگی آرام‌ آرام تنه‌ی تنومند سینما را بخورد.

کوروش تهامی بازیگر سینما و تلویزیون با اشاره به اینکه پدرخواندگی در سینمای ایران وجود دارد، گفت: این پدرخوانده‌ها کسانی هستند که برای سینما راه و روش تعیین می‌کنند و یا دست به انتخاب یک عده افراد خاص می‌زنند البته من پدرخوانده‌ها را از نزدیک ندیدم وگرنه خودم را در باند آنها قرار می‌دادم.

وی با اشاره به اینکه حضور پدرخوانده‌ها به سینمای ایران لطمه می‌زند، افزود: با وجود پدرخواندگی در سینما شاید یک نفر در طول یک سال چندین کار در سینما داشته باشد که البته این به خودی خود بد نیست، منتها به شرطی که پتانسیل آن هم وجود داشته و آن فرد توانایی بازی در 5 شخصیت مختلف را داشته باشد، چرا که در غیر این‌ صورت فردی که به دلیل برخی ارتباطات و بدون کوچکترین تغییر در فیلم‌های مختلف بازی می‌کند به نظرم در دید تماشاگر خوب نباشد و مخاطب آن چیزی که از فیلم و یا شخصیت می‌خواهد را نمی‌گیرد و ارتباط برقرار نمی‌کند و این مسئله در سینمای کشور جالب نیست.

تهامی در خصوص تجربه‌ی خود در این زمینه اظهار داشت: در سال‌های ابتدایی ورود به این حرفه برای بازی در یک فیلم تا مرحله قرارداد پیش رفته بودم، اما ناگهان بازیگر دیگری برای آن نقش انتخاب شد البته این مورد چندبار برایم اتفاق افتاده است.

دانیال عبادی بازیگر سینما در خصوص تعریف خود از مقوله پدرخواندگی اظهار داشت: پدرخواندگی نه تنها در سینمای ایران بلکه در همه جای دنیا وجود دارد، ولی تعریف هر فردی از این مقوله متفاوت است.

وی افزود: پدرخواندگی در برخی موارد باعث رشد سینما شده البته این به شانس و ارتباط بستگی دارد، چرا که در هیچ جایی بدون شانس و رابطه جای پیشرفت نداریم.

وی با اشاره به اینکه گریزی از پدرخواندگی در سینما وجود ندارد،‌ گفت: این اتفاق در سینمای ما وجود دارد و هر فردی در سینما حداقل یکبار این مسئله را تجربه کرده شاید برای من هم حس خوبی نبوده و من منتفع نشدم، ولی طرف مقابلم منتفع شده و برای او خوب بوده است.

جواد افشار کارگردان نیز در خصوص این مسئله عنوان کرد:‌ نشانه‌هایی از پدرخواندگی در سینما وجود دارد و ما لطمه‌های ناشی از این مسئله را دیدیم و تحمل کردیم.

وی افزود: سینما یک دایره‌ی بسیار وسیعی است که نمی‌تواند خالی از این آفت‌ها باشد و اگر این آفت‌ها وجود نداشت، باید تعجب می‌کردیم.

افشار تصریح کرد: به اعتقاد من در سینما شایسته‌سالاری حاکم است، اما آفت‌هایی هم در کنار این شایسته‌سالاری وجود دارد که شامل همین پدرخوانده‌ها و یا مافیا می‌شود و وجود این آفت‌ها به طور قطع تأثیرات منفی بر روی روابط سینما در پشت صحنه و در بازخورد بیرونی می‌گذارد و این بازخورد به مخاطب هم انتقال داده می‌شود.

مازیار میری کارگردان سینما و تلویزیون نیز در این باره اظهار داشت: من چندان شناختی از پدرخوانده‌ها در سینما ندارم و به نظرم هم در این عرصه مشغول کار خود هستند و کسی جای دیگری را تنگ نکرده و امیدوارم همه با هم در کنار یکدیگر به شأن این سینما کمک کنیم تا دوباره حرمت گذشته خود را پیدا کند.

انتهای پیام/