به گزارش
حوزه میراث و گردشگری گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، حامد وحدتی نسب سرپرست هیأت کاوش در محوطه میرک "امروز یکشنبه"با اعلام این خبر تصریح کرد : این کاوش با همکاری متخصصین مرکز ملی علوم کشور فرانسه شروع شده است.
دانشیار گروه باستان شناسی دانشگاه تربیت مدرس افزود: قرار است در این فصل از طرح 5 ساله بررسي هاي پارينه سنگي شمال كوير مركزي، با انجام گمانه زنی در محوطه میرک به زوایای تاریک این بخش از جغرافیای ایران در ادوار پارینه سنگی نوری تازه تابیده شود.
وحدتی نسب تصریح کرد که محوطه های میرک و دلازیان که به نام تپه های میرک و دلازیان نیز خوانده شده اند، نخستین بار در جریان بررسی های باستان شناختی استان سمنان در سال 1364 خورشیدی شناسایی و معرفی شدند.
به گفته وحدتی نسب، صرف نظر از شکل تپه ها مهمترین ویژگی این دو محوطه وجود پراکنش بسیار گسترده و دست افزارهای سنگی بر روی سطح محوطه بود که مورد توجه هیأت بررسی کننده قرار گرفت و با دعوت از مرحوم عنایت ا... امیرلو تصمیم به مطالعه دست افزارهای سنگی گرفته شد.
سرپرست هیأت کاوش در محوطه میرک افزود:با فوت نابهنگام امیرلو، اهمیت میرک و دلازیان از نقطه نظر باستان شناسی پارینه سنگی مغفول ماند و تنها با گمانه زنی در یکی از تپه های دلازیان سازه ای منتسب به دوره ماد به دست آمد.
این باستان شناس اظهار داشت: در سال 1387 برای نخستین بار نمونه برداری تصادفی و روستایی از سطح محوطه دلازیان انجام گرفت و نتایج این پژوهش مقدماتی در کنگره باستان شناسی خاورمیانه کهن در دانشگاه ساپیانزای رم ارائه شد.
او افزود: متعاقبا در سال 1388 با صدور مجوز بررسی کامل این منطقه جغرافیایی، تیم کاوش به مدت یک ماه به شناسایی، نمونه برداری روشمند و طبقه بندی آثار به دست آمده از میرک و دلازیان پرداختند.
به گفته وی، نتایج حاصل از این فعالیت میدانی که در قالب چندین مقاله، سخنرانی و پایان نامه به چاپ رسیده حاکی از آن است که میرک به لحاظ نوع و پراکنش دست افزارها و همچنین ابعاد محوطه در زمره یکی از بزرگترین محوطه های روباز پارینه سنگی در ایران و چه بسا خاورمیانه است.
وحدتی نسب در گفت و گو با خبرنگار سایت پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری(richt.ir) با اشاره به اینکه تخمین های ابتدایی حاکی از وجود بالغ بر صدها هزار قطعه سنگ بر روی سطح است تصریح کرد : از منظر گاهنگاری و با توجه به حضور شاخصهای ادوار مختلف پارینه سنگی، میرک دارای بیشترین استقرار از دوران پارینه سنگی میانی (حدود 250 هزار تا 40 هزار سال پیش) و همچنین پارینه سنگی جدید (حدود 40 هزار تا 18 هزار سال پیش) بوده است .
به گفته سرپرست هیأت کاوش در محوطه میرک دلازیان نیز بیشتر منتسب به ادوار پارینه سنگی جدید و فراپارینه سنگی است.
وحدتی نسب خاطر نشان ساخت که در ادامه طرح بررسی های پارینه سنگی شمال کویر مرکزی، گروه در سال 1392 موفق به ارایه گزارش محوطه روباز عظیم دیگری بنام صوفی آباد در جنوب سرخه شد که به لحاظ ابعاد و تنوع با میرک برابری می کرد.
به گفته او، به دنبال کاوش های گذشته در تابستان 1393 گروه برای آزمودن فرضیه استقرارهای پارینه سنگی در حاشیه دریاچه های کهن به جنوب دامغان و محدوده کویر چاه جم عزیمت کرد.
این باستان شناس، حاصل 3 هفته کار میدانی قبلی در محوطه را کشف محوطه پارینه سنگی چاه جم اعلام کرد که 9 کیلومتر وسعت دارد و مجموعه متنوعی از سرپیکانهای مربوط به پارینه سنگی میانی را در بر داشته است.
کاوش این فصل در محوطه میرک سمنان که با مجوز رییس پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری از 5تیرماه شروع شده تا 23همین ماه ادامه دارد.
انتهای پیام/
