انتقاد محسن علی‌اکبری از وضعیت امنیت شغلی در سینما؛
اوضاع امنیت شغلی اسفناک است/ وضعیت زندگی کاری پیشکسوتان ما گریه دار است
یک تهیه‌کننده سینما گفت: به قدری اوضاع امنیت شغلی اسفناک است که شورای انقلاب فرهنگی یا مجلس شورای اسلامی باید هرچه سریعتر وارد عمل شوند.
محسن علی‌اکبری تهیه‌کننده سینما در گفتگو با خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران، در خصوص تعریف از امنیت شغلی در حیطه سینما و هنر گفت: تا زمانی که امکانات رفاهی و کاری در دوران فعالیت و بازنشستگی در اختیار هنرمندان قرار نگیرد امنیتی برای صنوف بوجود نمی‌آید که بخواهیم در مورد آن بحث کنیم.
وی افزود: به هر حال هنر به خصوص سینمای ما جدا از هر اتفاقی و جریان دیگری در جامعه نیست و جزئی از جامعه کلان کشور است که باید به آن توجه کرد.در سطح کلان کشور فقط پنج‌هزار نفر عضو خانه سینما داریم که این تعداد در کل جامعه شغلی و کاری ما عددی نیست که به آن توجه نشود پس انتظار می‌رود این تعداد اندک در عرصه فرهنگ این مملکت را از لحاظ بیمه، تأمین و امنیت زندگی در زمان بیکاری، ایجاد امنیت کاری در زمان فعالیت و ... حمایت کرد و به یک ارتقاء و درجه لازم رساند.
علی‌اکبری ادامه داد: اگر جمعیت سینما پشتوانه‌ای محکم داشته باشند اثر بسیار مثبتی بر کل جامعه و اشاعه فرهنگ ما به بیرون از مرزها و بالا بردن سطح کیفی هنر خواهند داشت در غیر این صورت اگر حمایتی صورت نگیرد نباید انتظار زیادی از جامعه هنری ما داشت که آثاری از خود به جای گذارند که باعث تحول و دگرگونی شود.
این تهیه‌کننده بیان کرد: از یک طرف در تمام کشورهای دنیا نگاه دولت‌مردان به عرصه فرهنگ و هنر نگاه خاصی است و در قبال تعهد شغلی که هنرمندان دارند امکاناتی را برای آن‌ها در نظر می‌گیرند ولی در ایران هنرمندان از کم‌ترین امکانات نیز برخوردار نیستند.
وی افزود: از طرفی اعضای پیشکسوتان فرهنگ و هنر کل کشور حدود 300 نفر هستند که نشان دکتری در زمینه‌های مختلف شعر، ادبیات موسیقی، نقاشی، سینما، تئاتر دارند اما این نشان، در حد اسم است چون وقتی قرار است مدرک دکتری و مدرک درجه یک هنری به شخص داده می‌شود باید امکانات و حقوق و مزایا نیز در حد آن باشد.
این تهیه کننده در ادامه با ابراز تاسف از میزان حقوق اساتید دانشگاه گفت: حداقل حقوق یک استاد دانشگاه که شاید یک میلیون تومان باشد برای آن‌ها در نظر گرفته نشود و فقط ماهیانه یکصد‌و‌پنجاه‌هزارتومان به آن‌ها تعلق می‌گیرد که باید به حال آن‌ها گریه کرد.
وی در ادامه گفت: من به عنوان فردی از این جامعه کوچک هنری کشور به این نوع برخورد معترض‌ام و وقتی با پیشکسوت‌ها، مادران و پدران بزرگ سینما و تئاتر این گونه برخورد می‌کنند به طور قطع نباید به فکر ارتقاء هنر باشیم. این برخوردها باعث می‌شود کسانی‌که با عشق پا به این عرصه می‌گذارند از همان ابتدا خودشان برای خودشان به فکر فراهم آوردن امکاناتی چون مسکن، بیمه، رفاه نسبی و... باشند و امید به جایی نداشته باشند.
علی‌اکبری عنوان کرد: بی توجهی امنیت شغلی غیر از بزرگان در بین جوانان،َ تکنسین‌های فنی سینما و یا آن اشخاص که در رشته بدهکاری زحمت زیادی می‌کشند و حتی بین اکثر کارگردان‌های و تهیه‌کنندگان نیز دیده می‌شود و آنان حتی محتاج نان شب هستند.
این تهیه‌کننده افزود: وضعیت بد متوسط رو به پایین در بین این پنج‌هزار نفر بیشتر از متوسط رو به بالا است و حتی حداقل‌های امکانات هم ندارند در این صورت باید به فکر راه‌حل‌های عمیق و سازگار باشیم.
وی ادامه داد: به طور مثال اگر فقط قانون کپی‌رایت را به تصویب می‌رساندند خود ما می‌توانستیم از طریق فروش محصولات خود، خود کفا شویم و بخش زیادی از مشکلات ما حل می‌شد ولی متأسفانه این مشکل مدت‌ها است در سینمای ما حل نشدنی باقی مانده است.
این تهیه‌کننده اظهار داشت: اگر حداقل‌های امکانات، اجرای قانون کپی رایت، بیمه تکمیلی، بیمه اجتماعی، حمایت از پیشکسوت‌ها و جوانان هنرمند در جامعه انجام نشود به طور قطع شاهد پس رفت هنر خواهیم بود.
وی عنوان کرد: به قدری اوضاع اسفناک است که شورای انقلاب فرهنگی یا مجلس شورای اسلامی و یا هر ارگان یا سازمان که بتوانیم رفع مشکل کند باید وارد جریان شده و به بررسی و ایجاد راهکار در جهت رفع مشکلات این افراد بپردازند و آن‌ها را نجات دهند.
علی‌اکبری در پایان خاطرنشان کرد: امیدوارم دولت با توجه به نگاه فرهنگی که دارد و با پیروی از سخنان مقام معظم رهبری در خصوص رسیدگی به مقوله فرهنگ و هنر، طرح‌هایی را برای رفع نقاط ضعف این بخش ارائه داده و حمایت‌های لازم را انجام دهد.
انتهای پیام/
