استان فارس از نظر دریاچه بیشترین تعداد دریاچه های دائمی کشور را دارا می باشد و دریاچه بختگان که چهارمین تالاب بین المللی و دومین دریاچه بزرگ ایران است مانند سایر تالاب های استان فارس این روزها حال و روز خوشی ندارد.

چند سالی می شود که ایران با خشکسالی و کم آبی مواجه شده است و استان فارس نیز از این خشکسالی بی بهره نمانده به طوری که کم آبی بلای جان تالاب های استان شده است.

کارشناس محیط زیست گفت: تالاب های استان فارس اصلا وضعیت خوبی ندارند و تالاب های پریشان، بختگان، طشک و مهارلو بحرانی هستند و با خشکی مواجه شدند.

جولایی افزود: کاهش بارندگی عاملی است که همیشه کشور ما با آن مواجه بوده است و کشور ما در منطقه ای خشک قرار دارد اما فعالیت های ما هم با شرایط آب و هوایی سازگار نبوده و باعث بحرانی تر شدن وضعیت تالاب ها شده است.

وی ادامه داد: ما خیلی بیشتر از ذخیره های آبی برداشت کردیم.

این کارشناس محیط زیست بیان کرد: از جمله پیامدهای خشک شدن تالاب ها کاهش تنوع زیستی، کاهش جمعیت حیاط وحش، کاهش رطوبت، کاهش کیفیت محصولات کشاورزی و ایجاد مشکل در معاش مردم است.

جولایی افزود: با خشک شدن تالاب ها فرسایش بادی افزایش پیدا می کند که باعث انتشار فلزات سنگین و افزایش برخی بیماری ها از جمله سرطان میشود.

وی گفت: احیای تالاب ها نیازمند برنامه ای زمانبند و طولانی مدت است و در طول یک سال یا دو سال نمی توان تالاب ها را احیا کرد.

جولایی اظهار داشت: در احیای تالاب ها همه از جمله مسئولین، مردم و حاشیه نشین ها باید به این نتیجه برسند که کاری انجام دهند و هر کس به سهم خود می تواند در این امر نقشی داشته باشد.

کارشناس محیط زیست ادامه داد: افزایش بهره وری، حفر نکردن چاه های غیر مجاز، مکانیزه کردن کشاورزی و برنامه ریزی صحیح می تواند به احیای تالاب ها کمک کند.

جولایی گفت: تاکنون اقداماتی برای احیای تالاب ها انجام شده از جمله: تشکیل کمیته محلی و استانی و تشکیل کارگروه نجات تالاب های استان در استانداری با حضور مسئولین و NGO ها که بتوانند به صورت محلی و منطقه ای برنامه ریزی جامع و کاملی برای احیای تالاب ها داشته باشند.

وی با بیان این مطلب که با خشک شدن تالاب ها امکان تصرف زمین افزایش می یابد ادامه داد: محیط زیست در حال تعیین حریم تالاب ها است و محدوده تالاب ها را علامتگذاری می کند تا تالاب ها را حفظ کند.

این کارشناس محیط زیست گفت: احیای تالاب ها، احیای تنوع زیستی، بهبود وضعیت آب و هوا، بهبود وضعیت معاش جوامع و افزایش کیفیت کشت محصولات و بهتر شدن وضعیت اکوسیستم را در پی دارد.

انتهای پیام/ ا