به گزارش خبرنگار گروه استان‌های باشگاه خبرنگاران از شیراز؛ سیاوش آریا پژوهشگر تاریخ و فرهنگ ایران می‌گوید:سنگ نگاره کورنگون را کهن‌ترین سنگ نگاره ایلامی ایران می‌دانند که دیرینگی آن از سنگ نگاره‌های ایلامی ایذه خوزستان هم بیشتر است.

وی ادامه داد: قدمت این سنگ نگاره به 4 هزار و 500 سال می رسد و در برآمدگی کوهی بر فراز دره ای مشرف به رودخانه است.

این کنشگر میراث فرهنگی و زیست بوم افزود: در این صحنه که بسیار کمرنگ شده است در سمت راست، ایزد اینشوشیناک قرار دارد که در شمال باختری آن کنده کاری شده است زیر پای این ایزد حوض آبی وجود داشته که در حال حاضر کاملا ناپدید شده است.

آریا بیان کرد: روبروی این ایزد نیایشگران یا پیشکش آورندگان هستند که به گونه ایستاده و احترام دیده می‌شوند تعداد آنها 27 تن است با کسانی که پشت سر آنها جای گرفته‌اند و به مرور زمان در حال محو شدن هستند شمار آنها به 35 تن می‌رسد و به گمان بسیار با خودشان آب به همراه می آورند چرا که آب نشان برکت، فراوانی و سپندینگی نزد ایرانیان است.

پژوهشگر تاریخ و فرهنگ ایران ادامه داد: این ایزد مرد بر تختی از یک مار چنبره زده نشسته و با دست چپ خود سر ماری را گرفته و در دست راستش فواره ای از آب جای داشته که به گمان بسیار برای بخشش و تقدس نزد او است.

سیاوش آریا با بیان اینکه این سنگ نگاره را کهن ترین سنگ نگاره دینی ایران می دانند افزود: این سنگ نگاره ارزش بسیار زیادی دارد و از نگاه باستان شناسی و مطالعات می تواند حتی پایان نامه دانشجویان باشد.

وی گفت: سنگ نگاره کورنگون در باختر استان فارس قرار دارد که در مسیر راه باستانی شوش به پارسه بوده است و در روستایی به نام "سه تلو" در بخش رستم نور آباد ممسنی قرار دارد.

کنشگر میراث فرهنگی و زیست بوم ادامه داد: این اثر تاریخی در خرداد 1315 با شماره 254 به ثبت ملی رسیده است.

تنها سنگ نگاره از روزگار فراهخامنشی (پس از هخامنشیان) در قیر و کارزین

سیاوش آریا پژوهشگر تاریخ و فرهنگ ایران بیان کرد: روی این سنگ، نگاره مردی کمان به دست تراشیده شده است که مربوط به خاندان بومی پارس و هم روزگار با پارسها هستند که ما آنها را به نام پرترکه ها می شناسیم.

وی افزود: قلمرو فرمانرو آنها شهر استخر بوده که ما آرامگاهها و گورهای فراوانی را در این استان از آنها به یادگار داریم از سوی دیگر شمار 16 سکه از این خاندان محلی در کاوشهای باستان شناسی شهر تاریخی استخر یافته شده است که هم اکنون در موزه های ملک در تهران و سازمان آب در یزد به نمایش گذاشته شده است.

وی با اشاره به اینکه پژوهشگران و باستان شناسان به این نگاره، تک تیرانداز پارسی می گویند افزود: این نگاره نزدیک شهر قیروکارزین روی سنگ بزرگ مکعبی به اندازه 3 در 3 متر بر بدنه خاوری آن تراشیده شده است بلندای آن به اندازه طبیعی یک مرد و بیش از یک متر و 70 سانتیمتر است 2 پای این تیرانداز پارسی کمی از هم فاصله دارد و کمی پای چپ خود را از زانو برای تیراندازی خم کرده است به گونه ای که حالت تیراندازی در این نگاره نمایش داده شده است و به آن شاهک (فرمانروا) گفته می شود.

سیاوش آریا کنشگر میراث فرهنگی و زیست بوم ادامه داد: شاهک فارسی کمان را در دست چپ خود نگه داشته و با دست راستش زه کمان و تیر آن را می کشد و از فاصله بدن خود آن را گذر داده است پوشاک این مرد ساده و به بدنش چسبیده است کماندان یا تیردان این مرد پارسی در پشت سر او دیده می شود که درون کماندان نیز شمار زیادی تیر به چشم می خورد.

پژوهشگر تاریخ و فرهنگ ایران گفت: این اثر تاریخی در 10 آذر ماه 1354 ه.ش با شماره 939 در فهرست یادمانهای ملی ایران به ثبت رسیده است.

وی افزود: فراهخامنشی از لحاظ واژه شناسی به معنای پیش از هخامنشی و در علم باستان شناسی یعنی پس از هخامنشی است.

انتهای پیام/ز