به گزارش خبرنگار سیاست خارجی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران، "محمدمهدی ملکی" کارشناس مسائل خاورمیانه طی یادداشتی به بررسی مسئله تروریسم پرداخته که متن آن در زیر آمده است:

طلای سیاه همواره نقش کلیدی و موثری را در ایجاد توازن قدرت میان گروه‌ها و کشورهای مختلف در جهان بازی کرده و علی القاعده امروز نیز چنین است. کنترل و یا دارا بودن نفت، این کالای استراتژیک به عنوان یکی از نمودهای قدرت شناخته می‌شود و دارنده آن تاثیر گذاری‌اش بر معادلات افزایش میابد، هر چند که تاثیر گذاری در سطح کلان نیازمند دارا بودن همه یا چند مولفه قدرت است.
 
تروریسم به طور کلی و گروه داعش به طور خاص امروزه با بهره بردن از ارزش فوق العاده نفت درآمد سرشاری را کسب می‌کنند و طبیعی است درآمد بیشتر لاجرم قدرت بیشتری را نیز به همراه دارد، از این روی دست اندازی داعش به برخی منابع نفتی عراق و سوریه و سود حاصله از فروش آنها مهمترین روش درآمد زایی آن گروه محسوب می‌شود. برخی دیگر از راه های کسب در آمد داعش شامل فروش زنان و کودکان، اخذ مالیات از سکنه مناطق تحت اشغال، مالیات از آنها، فروش کالاهای غیرنفتی، فروش آثار باستانی، حمایت مالی از سوی برخی اشخاص و سرویس‌های اطلاعاتی منطقه‌ای و بین‌المللی، دریافت پول در قبال آزادی گروگان‌ها و ... می‌شود.
 
با بسته شدن شریان اصلی درآمد زایی این گروه افراط گرای تروریست قطعاً گام موثری در راستای تضعیف بنیه و ساختار آن برداشته می‌شود و این امر تحقق یافتنی است از دو طریق کلی، یکی آنکه مشتریان و کانال‌های ارتباطی این گروه جهت فروش نفت به طور کامل مورد شناسایی قرار گیرند و سپس از همکاری مجدد آنها جلوگیری به عمل آید ( این امر مستلزم هماهنگی میان نهاد های اطلاعاتی کشورهای درگیر با تروریست‌ها و حامیان آنها در درجه اول و همچنین دیگر کشورهای مدعی مبارزه با تروریسم است) و راه دیگر آنکه نیروهای عراقی و سوری منابع و پالایشگاه‌های نفتی‌ای که داعش در اختیار دارد را از چنگالش بیرون آورند که این نیز امری شدنی است.

نویسنده به این معتقد است که راه عملیاتی برخورد جدی و مستمر با تروریسم در اشکال مختلف آن و در هر نقطه‌ای از جهان خواه در اروپا یا امریکا و خواه در غرب آسیا (خاورمیانه) و یا هر جای دیگر، داشتن برنامه‌ای چند وجهی است چرا که تنها با مسدود کردن یکی از راه‌های کسب درآمد آنها نمی‌توان امید به برچیده شدن تروریسم داشت. برنامه ای چند وجهی و جامع نیاز است به این علت که تروریسم در شکل نوین خود از پیچیدگی بسیاری برخوردار است که نمونه عینی و کامل آن را در داعش به عنوان سازمان یافته ترین گروه تروریستی عصر حاضر می توان مشاهده کرد.

این پیچیدگی بدان معناست که آنها به لحاظ ایدئولوژیک به پردازش ایدئولوژی و فکر(هرچند به غایت تهی و فاقد ارزش) می‌پردازند، در بعد اقتصادی به کسب درآمدهای هنگفت از طرق مختلف می‌پردازند و پشتوانه مالی محکمی را برای خود ایجاد می‌کنند تا بقای خودشان را به نحوی تضمین شده ببینند، از رسانه‌ها به عنوان ابزاری قدرتمند در جهت پیشبرد اهداف‌شان استفاده می‌کنند و افکار و عقاید خود را با زبان های مختلف و زنده دنیا و با به کارگیری جدیدترین تکنیک های فیلم برداری و تصویر پردازی به مردم سراسر دنیا انتقال میدهند، آنها کودکان و نوجوانان عراقی و سوری را در عملیات های متعددی ربایش کرده و در آموزشگاه های خود با استفاده از روش های شستشوی مغزی به آنها شیوه های مختلف اقدامات تروریستی را می آموزند (استفاده از ظرفیت و پتانسیل قشر کودک و نوجوان که ذهنی آماده ی فراگیری و کاملاً گیرا دارند)، چند ملیتی بودن اعضای داعش که از طرفی  می خواهد این را القا کند که گستردگی و نفوذ این تفکر افراط گرا همه گیر شده است و از طرفی هم در حقیقت مقابله با آن را دشوارتر می نماید، چرا که این افراد اگر روزی قصد بازگشت به کشورهای خود را داشته باشند دیگر نه به عنوان فردی عادی که به عنوان یک "تروریست" و یک " آدم کش حرفه‌ای" خواهند بود و این به معنای گسترش تروریسم در نقاط مختلف است.
 
بنا به دلایل فوق و موارد دیگری که در این یادداشت مجال پرداختن به آنها نیست، داشتن برنامه‌ای چند وجهی را به عنوان اساسی ترین اقدام در جهت مبارزه با تررویسم می دانم، برنامه ای که بتواند در ابعاد مختلف به مقابله ای جدی با نمودهای بارز تروریسم نوین همچون داعش با آن ساختار و تشکیلات پیچیده و متعددش بپردازد که این در ابتدا هم اندیشی کارشناسان خبره از کشورهای مختلف را می‌طلبد و متعاقب آن طرح ریزی عملیاتی.
 
صد البته که برنامه‌های کامل و بی نقص هم بدون پشتوانه عملی و برخوردار نبودن از عزم و اراده کافی بی نتیجه خواهند ماند، بنابراین یکی از اساسی‌ترین نیازهای امروز نظام بین‌الملل و به طور خاص کشورهای منطقه که درگیری بیشتری با تروریسم دارند دست یابی به درکی مشترک از تهدید تروریسم و همچنین فهم این موضوع است که تروریسم خوب و بد وجود ندارد و رویکرد دوگانه در قبال آن دیگر مورد پذیرش قرار نمی‌گیرد.

انتهای پیام/