بیست و شش ساله هستم و برای بیست و ششمین سالگرد رحلت امام خمینی (ره) به حرم می‌روم؛ خبرنگاری که خاطره‌ای از امام خمینی (ره) ندارد و می‌خواهد از مراسمی با 25 سال سابقه گزارش بدهد.
ساعت 8 صبح به حرم می‌رسم، مراسم هنوز شروع نشده اما مردم خیلی زود خودشان را رسانده‌اند؛ جمعیتی که در هوای گرم 14 خرداد سعی داشت خودش را در زیر سایه درخت‌های جوان و کم سایه صحن جا بدهد. اما سایه‌ها کفاف جمعیت را نمی‌دهد.
قرار است رهبری در داخل شبستان سخنرانی کنند؛ صف‌های طولانی، ورودی شبستان را کاملا مصدود کرده‌اند؛ یک عده مصصم در صفوف فشرده می‌خواهند با هر سختی وارد شبستان شوند و عده‌ای هم قصد دارند سخنرانی را از نمایشگرهای نصب شده در صحن‌ها ببینند و بشنوند.
سخنرانی رهبری که تمام شد به سراغ همنسلانم می‌روم، کسانی که ظاهرشان نشان می‌داد یا بعد از رحلت امام متولد شده‌اند و یا در سال 68 سن و سالی نداشته‌اند.
محمد 17 ساله از اسلام شهر به حرم آمده؛ می‌پرسم چرا آمده‌ای می‌گوید: برای شنیدن حرف‌های رهبر آمده‌ام. او می‌گوید امام خمینی برای من یک عالم بزرگ است که تنها برای نفع مردم و اسلام حرف می‌زد.
در میان جمعیت، با جوان 28 ساله‌ای گفتگو کردم که در زمان رحلت امام (ره) دوساله بوده و هیچ خاطره‌ای از امام به یاد ندارد. او درباره چگونگی شناختش از امام خمینی گفت: به نظرم امام را باید با آثار او شناخت؛ مهمترین اثر ایشان همان انقلاب اسلامیست که قلب تاریخ است. وقتی از او خواستم امام(ره) را در یک جمله توصیف کند گفت: امام خمینی قلب تاریخ ایران است. این جوان 27 ساله با اشاره به حضور طیف گسترده جوانان و نوجوانانی که زمان امام را درک نکرده‌اند در این مراسم گفت: این حضور نشان می‌دهد روح امام هنوز در این جامعه جریان دارد.
از پسر 16 ساله‌ای پرسیدم اما را چگونه شناختی؟ گفت تصاویر و فیلم‌های به جای مانده از سخنان و زندگی امام مهمترین منبع شناختش از امام خمینی بوده؛ و وقتی از هدفش برای حضور در این مراسم پرسیدم این گونه جواب داد: این جمله امام را شنیده‌ام که گفته‌اند "امیدش به دبستانی‌هاست" من با حضورم در این مراسم اعلام می‌کنم ادامه دهنده راه امام هستم.
نوجوان دیگری که به همراه پدر خود در این مراسم حاضر شده بود گفت: آنچه بیش از همه از شخصیت امام خمینی می‌دانم «قاطعیت» ایشان در برابر مسائل مختلف است و آنطور که پدر و مادرم برایم تعریف کرده‌اند امام خمینی تنها برای منفعت مردم حرف می‌زدند و نه چیز دیگر؛ او که از متولدین دهه هفتاد است درباره انگیزه‌اش برای حضور در این مراسم می‌گوید: آمده‌ام اینجا تا با رهبر دومم تجدید پیمان کنم.
با طلبه 18 ساله‌ای گفتگو کردم که از قم آمده بود، گفت: آمده‌ام که بگویم پشت «سید علی» خالی نیست. او درباره حضور هم نسلی‌هایش در مراسم بزرگداشت امام خمینی(ره) گفت: امام را ندیده‌ایم اما او را می‌شناسیم؛ به عشقش اینجا آمده‌ایم و می‌خواهیم راهش را ادامه می‌دهیم.
خانم جوان 20 ساله‌ای درباره علت حضورش در بیست‌وششمین سالگرد ارتحال رهبر کبیر انقلاب گفت: آمده‌ام رهبر را از نزدیک ببینم و حرف‌هایش را بشنوم؛ واقعا دیدن ایشان از نزدیک چیز دیگریست. او درباره حضور هم نسلی‌هایش در این مراسم گفت: باور دارم این نسل پشتیبان انقلاب هست؛ در جنگ یا هر اتفاق دیگری.
جوان 24 ساله که از اهواز به تهران آمده بود گفت: بیش از هر چیز «اقتدار» امام او را مجذوب خودش کرده، او گفت: امام با عزم راسخ و استقلال به هر چیزی که می‌خواستند رسیدند و ما یاد و آرمانش را فراموش نمی‌کنیم.
«کلام امام بهترین منبع برای شناخت ایشان است» این گفته جوان 25 ساله‌ای بود که از تبریز به تهران آمده؛ او «از خودگذشتگی امام» را مهمترین صفتی دانست که او را مجذوب امام می‌کند. این جوان 25 ساله با اشاره به گرمای هوا گفت: جوان هستیم و با انرژی، پدران رزمنده ما یادمان داده‌اند که می‌توانیم در برابر هر سختی ایستادگی کنیم.
به سراغ جوان 30 ساله‌ای رفتم و از او پرسیدم مهمترین محور صحبت‌های امروز رهبر چه بود؟ "مبارزه با استکبار" و "نکوهش کاخ‌نشینی"دو محوری بود که این جوان از حرف‌های رهبری بخاطر سپرده بود.
به نیت مصاحبه با هم‌نسلی‌هایم به حرم آمده بودم اما لباس محلی مردی که گفت 50 سال دارد توجهم را جلب کرد. او گفت: هر سال، 14 خرداد، حدودا 500 نفریم که برای ادای احترام به امام خمینی از «شهر تایباد» خرسان رضوی به تهران می‌آییم؛ او با لهجه غلیظش گفت: همه ما اهل سنت هستیم. امام خمینی به خدا یقین داشت و هرچه می‌گفت به آن عمل می‌کرد وظیفه خودمان می‌دانیم که به امام احترام بکذاریم.
انتهای پیام/
