به گزارش باشگاه خبرنگاران بیرجند ؛چشمه آبگرم مرتضی علی از جاذبه‌های گردشگری طبيعی در شهرستان طبس می‌باشد که اين چشمه در مسير گردشگری روستای خرو و در فاصله 27 کيلومتری طبس واقع شده است.

وجود اين چشمه جوشان با 2 نوع آب گرم و سرد در کنار هم، در دل کوير جاذبه گردشگری بسيار زيبا و شگفت انگيزی ايجاد کرده است.

پس از گذر از شهر طبس برای رسيدن به اين چشمه حدود 5 کيلومتر مسير را بايد  پياده طی کرد که عمده آن يک مسير آبی است.

در طول مسير چشمه آبگرم مرتضی علی، ديواره‌های بلند دره مانندی در دو طرف خودنمايی می‌کند و روی اين ديواره‌ها حفره‌هايی است که به نظر می‌رسد با نظم خاصی بنا شده است.

پس از دقايقی پياده روی به منطقه ای می رسيم که چشمه های متعدد آب به ويژه چند چشمه آب گرم و سرد قرار دارد و بزرگترين آنها از درون حفره ها نشات می گيرد که به حمام مرتضی علی معروف شده است.

آبگرم چشمه از ديواره سمت راست به داخل رودخانه می‌ريزد و همين اختلاف دمايی را در چشمه ايجاد مي‌کند که گاهی به 10 درجه هم می‌رسد.

غلظت بیشتر آب گرم و تفاوت ساختاری آن با آب سرد جاری در كف رودخانه باعث می‌شود که این آب ها تا مسافت حدود300 متری بستر رودخانه هم پیش بروند در حالی که به طور کامل با هم مخلوط نشده اند و در بستر رودخانه قابل تفکیک هستند.

به این ترتیب در یك طرف رودخانه آب سرد و در طرف دیگر آب گرم جریان دارد.

اندكی بالاتر از این چشمه، دره بسیار بسته و تنگ شده و از دو طرف، چشمه‌های كوچكی به صورت نوارهای آویخته شده از دره كه با وزیدن نسیمی اشكال زیبایی را پدید می‌آورند به درون دره سرازیر می‌شوند و منظره چشم‌نوازی با عطر آب ایجاد می‌كنند.

در ادامه دره‌ مسیر چشمه آبگرم حمام مرتضی‌علی به طاق زیبای شاه‌عباسی برخورد می‌كنیم كه بیش از 700 سال قدمت دارد و میان دو كوه نزدیك به هم ساخته شده و بنایی آجری است كه در قسمت بالا و یا تاج آن سنگ به كار رفته است.

طاق‌بند در قسمت پایین شامل طاقی است آجری كه پاكار آن بر كوه‌های سنگی دو طرف رودخانه قرار دارد و بلندای طاق تا زیر تیزه آن 17 متر و بلندای آن 30 متر تخمین زده می‌شود كه این طاق قدیمی‌ترین بخش بناست كه دو قسمتی بودن بنا از نظر زمان ایجاد آن به خصوص از طرف پشت طاق‌بند به خوبی قابل مشاهده است.

نكته جالب در این طاق چگونگی قرار گرفتن آجرهای آن است كه به پهنای معینی محدود نشده، بلكه به صورت شعاعی تا بدنه كوه ادامه یافته و طاقی با مقاومت بسیار زیاد به‌وجود آورده و قسمت بالای بند هم كه با قلوه‌سنگ ساخته شده که سومین مرحله مرمت یا ایجاد بند است.

در قسمت بالا، بند حالت قوسی به خود گرفته تا بتواند در پهنای بیشتر دهانه‌ دره در برابر فشار آب مقاومت بیشتری كند و این نكته یكی از راه‌حل‌های قابل توجهی است كه معماران ایرانی با درك صحیح از مقاومت مصالح و مقاومت شكلی بناها، آن را دریافته و به‌كار گرفته‌اند كه احتمالا بازسازی‌های آخر به دستور شاه عباس انجام شده است.