دکتر نسرین امیری، روانپزشک در گفتگو با خبرنگار بهداشت و درمان باشگاه خبرنگاران بیان کرد: سفر مقوله‌ای است که به دلیل ساختارش، در روزمرگی زندگی تغییر ایجاد می‌کند و به همین خاطر کیفیت آموزش و یادگیری دارد، چون هر مسئله‌ای که به طور روتین شود، به عنوان عادت تلقی شده و ویژگی‌های فردی و روانشناختی خود را کمتر در می‌یابیم. در سفر ویژگی‌های فردی و شخصیتی خود را بهتر می‌شناسیم و این ویژگی‌ها را به دیگران بهتر بروز می‌دهیم، به همین دلیل است که گفته می شود در سفر دیگران را بهتر می‌شناسیم، این ویژگی سفر به آگاهی بیشتر در زمینه نقاط ضعف و قوت هر فرد کمک می‌کند تا با شناخت بیشتر مسیر زندگی خود را آگاهانه‌تر انتخاب کند. 

دکتر امیری در ادامه افزود: علاوه بر مسائل ذکر شده، در سفرهای فردی به دلیل تغییر ساختاری که ایجاد می‌شود، نسبت به افرادی که با ما به سفر نیامدند نگرشی جدید پیدا خواهیم کرد و باند عاطفی که برقرار است مستمر تر باقی می‌ماند و در می‌یابیم در ساختار قبلی که خانواده و دوستان بودند، چقدر ارزشند است و این موضوع همان چیزی است که به عنوان دلتنگی از آن یاد می‌کنیم، درست مانند افرادی که مهاجرت به خارج کشور دارند و هنگامی که از فضای داخلی کشور فاصله می‌گیرند و با تغییرات مواجه می‌شوند،‌ارزش بسیاری از موارد را که متوجه می‌شوند. 

دکتر امیری در خصوص سفر کردن به صورت دسته جمعی نیز چنین اظهار کرد: در سفرهای دسته جمعی علاوه بر اینکه آگاهی ما درباره خودمان و دیگران بالا می رود، فرصتی برای گسترده‌تر کردن ارتباطات هم می‌باشد. 

البته بهتر است والدین کمتر نقش معلم گونه و والد گونه همیشگی را داشته باشند. بیشتر تلاش کنیم موقعیت‌ها را برابر کنیم و در این حالت مسئولیت پذیری بچه‌ها رشد بیشتری پیدا می‌کنند و در عین حال مادرها و پدرها که همیشه نقش معلم گونه داشتند، کودک درون خود را پرورش دهند و فرصت بازی و تفریح با فرزندان خود را پیدا می‌کنند و والدین و بچه‌ها به هم نزدیکتر می‌شوند و در واقع عشق و علاقه خود را توسعه می‌دهند. 

انتهای پیام/