«جعفر دهقان» در گفتگو با باشگاه خبرنگاران:
کسانی که پایه‌ریز سینمای بعد از انقلاب بودند فراموش شده‌اند/ خاطره دردناک «دهقان» از سریال «حانیه»
دهقان گفت: از خاطرات خوبم اینکه در سکانس آخر بازی من آن قدر در نقش فرو رفته بودم که کنترل از دستم خارج شد و سرم را چندین بار به دیوار کوبیدم. بعد از اتمام فیلمبرداری فهمیدم که چه کاری انجام دادم.
"جعفر دهقان" بازیگر سینما و تلویزیون در گفتگو با خبرنگار سینما باشگاه خبرنگاران در خصوص همکاری با پروژه حانیه گفت: آقای "علی مهام" و "اشکذری" برای همکاری در سریال "حانیه" از من دعوت به عمل آوردند و بعد از خواندن فیلمنامه و قبول نقش اولین همکاری من با آنها شکل گرفت.
وی گفت: قصه‌ی "حانیه" راجع به شکل گیری انقلاب بود و تا الان در چنین کاری نبودم، به این خاطر شخصیت متفاوتی را بازی کردم که با کارهای دیگر من فرق می‌کرد.
این بازیگر در خصوص چگونگی ارتباط برقرار کردن با نقشش در حانیه بیان کرد: این شخصیت برای من غریبه نبود چون سن و سال من طوری است که در آن زمان این نمونه شخصیت‌ها را به چشم دیده‌ام. کسانی که اعدام شده، بخشیده شدند و یا از کشور فرار کرده‌اند و با خواندن کتابهایی راجع به این آدمها راحت به نقش رسیدم.
وی افزود: این نقش من را از جایگاهی به جایگاه دیگر نرساند چون از این شخصیت سخت‌تر را بازی کرده‌ام.
دهقان ادامه داد: با گذشت زمان نقش برای من قابل لمس شد چون زمانی که لباس شخصیت را می‌پوشی و وارد فضا می‌شوی، کافی است بازی نکنی و نقش را زندگی کنی. مضاف بر اینکه چون فیلمبرداری در یزد انجام می‌شد و به تهران تردد نداشتیم به طور دائم در نقش و فضا قرار می‌گرفتیم.
این بازیگر گفت: آقای اشکذری کارگردانی جوان، فهیم و بسیار با ذوق و انگیزه است. پیشنهادات و نظرات منطقی بازیگر را قبول کرده و در کار استفاده می‌کند.
وی افزود: اشکذری کارگردانی بدون حاشیه و با سواد است، او با کل فضای فیلم به خوبی آشنا بوده و خواسته‌ی خود را از فیلم و بازیگران می‌داند.
دهقان ادامه داد: من از همکاری با اشکذری خوشحال و راضی هستم چون با وی بسیار راحت بودم که این موضوع باعث شد کارم را به خوبی ارائه دهم.
دهقان در خصوص عملکرد علی مهام گفت: تهیه کننده کسی است که با روح و روان بازیگر ارتباط مستقیم دارد و عملکرد خوب او باعث می‌شود گروه بازدهی مناسبی داشته باشند.
وی افزود: علی مهام به عنوان تهیه کننده‌‌ها است به تعهدات مالی و اخلاقی خود به خوبی عمل کرد، و این باعث دلگرمی بچه‌ها شد. من در مدت یک ماهی که در یزد بودم به خاطر محیط آرامش بخش و بدون حاشیه پشت صحنه و عملکرد خوب همه گروه به خودم اجازه ندادم به تهران برگردم.
این بازیگر افزود: در کل همکاری خوب و سالمی بین گروه و آقای اشکذری و علی مهام شکل گرفت و نتیجه آن سریالی شد که با مخاطبین و مردم ارتباط برقرار کرده و همه از دیدن آن راضی و خشنود شده‌اند.
وی بیان کرد: ما به ازای رفتار نقش و شخصیت من در جامعه در شغل‌های مختلف دیده می شود و برخورد مناسب و اصلاح این نمونه آدمها به کسانی بر می گردد که با این معضلات رفتاری رو به رو می شوند.
دهقان افزود: اگر این شخصیت‌ها متعهد و دیندار باشند به راحتی می شود آنها را اصلاح کرد و اگر خداپرست نباشند عواقب بدی در کار و زندگی پیش رو دارند.
این بازیگر گفت: نقش من جای کار بیشتری نداشت و در کل همین بود که اتفاق افتاد چون قبل از فیلمبرداری تحقیقات و صحبت‌های لازم را در مورد آن انجام داده بودیم.
وی افزود: یکی از خاطرات خوب من در حانیه به سکانس آخر بازی من بر می‌گردد چون در آن سکانس آن قدر در نقش فرو رفته بودم که کنترل از دستم خارج شد و سرم را چندین بار به دیوار کوبیدم. بعد از اتمام فیلمبرداری در آن سکانس فهمیدم که چه کاری را انجام دادم.
دهقان بیان کرد: دغدغه من این است که سینما به وضعیت مطلوب برسد و از رکود و سکون بیرون بیاید برای رفع این معضل باید آثاری را ساخت که قصه‌ی آن بیانگر حرف دل مردم باشد، حرفی که معضلات اجتماعی و دردل مردم را به تصویر بکشد.
این بازیگر ادامه داد: در ساخت فیلم‌ها نباید دروغ وارد شود و ادای روشنفکرانه در بیاوریم بلکه باید سخت‌ترین مسئله را به ساده ترین شکل بیان کرد تا مخاطب با آن ارتباط برقرار کرده و آن را بپذیرد.
دهقان در خصوص عملکرد جشنواره فیلم فجر گفت: حدود 10 سالی است که به جشنواره نمی‌روم چون سینما سینمایی نیست که در دهه 60 یا 70 دنبال آن بودیم و پایه‌ی انسانی داشت.
وی ادامه داد: فیلم‌ها به سمت موضوعات حاشیه‌ای سوق پیدا کرده، موضوعاتی که به درد مردم نمی خورد. خود من سعی می‌کنم در آثاری که با اعتقادم مطابقت نداشته باشد کار نکنم.
این بازیگر ادامه داد: من و نسل من دنبال سینمایی هستیم که دهه 60 و 70 تاوان زیادی در قبال آن پرداختیم. نسل ما در دل جماعتی است که به سینما آمده‌اند خیلی زود فراموش شد.
وی افزود: سینمایی که بعد از انقلاب به دست هم نسلهای ما ساخته شد دیگر وجود ندارد. جشنواره‌های متعدد برگزار می شود ولی از هنرمندها و بازیگران دهه‌های بعد از انقلاب هیچ خبری نیست و کسی برای آنها اهمیتی قائل نمی شود.
وی در پایان خاطر نشان کرد: امیدوارم به افرادی که پایه ریز سینمای بعد از انقلاب بودند بیشتر بها داده شود و آنها را از خانه نشینی نجات دهد چون سینما مدیون آنهاست.
انتهای پیام/
وی گفت: قصه‌ی "حانیه" راجع به شکل گیری انقلاب بود و تا الان در چنین کاری نبودم، به این خاطر شخصیت متفاوتی را بازی کردم که با کارهای دیگر من فرق می‌کرد.
این بازیگر در خصوص چگونگی ارتباط برقرار کردن با نقشش در حانیه بیان کرد: این شخصیت برای من غریبه نبود چون سن و سال من طوری است که در آن زمان این نمونه شخصیت‌ها را به چشم دیده‌ام. کسانی که اعدام شده، بخشیده شدند و یا از کشور فرار کرده‌اند و با خواندن کتابهایی راجع به این آدمها راحت به نقش رسیدم.
وی افزود: این نقش من را از جایگاهی به جایگاه دیگر نرساند چون از این شخصیت سخت‌تر را بازی کرده‌ام.
دهقان ادامه داد: با گذشت زمان نقش برای من قابل لمس شد چون زمانی که لباس شخصیت را می‌پوشی و وارد فضا می‌شوی، کافی است بازی نکنی و نقش را زندگی کنی. مضاف بر اینکه چون فیلمبرداری در یزد انجام می‌شد و به تهران تردد نداشتیم به طور دائم در نقش و فضا قرار می‌گرفتیم.
این بازیگر گفت: آقای اشکذری کارگردانی جوان، فهیم و بسیار با ذوق و انگیزه است. پیشنهادات و نظرات منطقی بازیگر را قبول کرده و در کار استفاده می‌کند.
وی افزود: اشکذری کارگردانی بدون حاشیه و با سواد است، او با کل فضای فیلم به خوبی آشنا بوده و خواسته‌ی خود را از فیلم و بازیگران می‌داند.
دهقان ادامه داد: من از همکاری با اشکذری خوشحال و راضی هستم چون با وی بسیار راحت بودم که این موضوع باعث شد کارم را به خوبی ارائه دهم.
دهقان در خصوص عملکرد علی مهام گفت: تهیه کننده کسی است که با روح و روان بازیگر ارتباط مستقیم دارد و عملکرد خوب او باعث می‌شود گروه بازدهی مناسبی داشته باشند.
وی افزود: علی مهام به عنوان تهیه کننده‌‌ها است به تعهدات مالی و اخلاقی خود به خوبی عمل کرد، و این باعث دلگرمی بچه‌ها شد. من در مدت یک ماهی که در یزد بودم به خاطر محیط آرامش بخش و بدون حاشیه پشت صحنه و عملکرد خوب همه گروه به خودم اجازه ندادم به تهران برگردم.
این بازیگر افزود: در کل همکاری خوب و سالمی بین گروه و آقای اشکذری و علی مهام شکل گرفت و نتیجه آن سریالی شد که با مخاطبین و مردم ارتباط برقرار کرده و همه از دیدن آن راضی و خشنود شده‌اند.
وی بیان کرد: ما به ازای رفتار نقش و شخصیت من در جامعه در شغل‌های مختلف دیده می شود و برخورد مناسب و اصلاح این نمونه آدمها به کسانی بر می گردد که با این معضلات رفتاری رو به رو می شوند.
دهقان افزود: اگر این شخصیت‌ها متعهد و دیندار باشند به راحتی می شود آنها را اصلاح کرد و اگر خداپرست نباشند عواقب بدی در کار و زندگی پیش رو دارند.
این بازیگر گفت: نقش من جای کار بیشتری نداشت و در کل همین بود که اتفاق افتاد چون قبل از فیلمبرداری تحقیقات و صحبت‌های لازم را در مورد آن انجام داده بودیم.
وی افزود: یکی از خاطرات خوب من در حانیه به سکانس آخر بازی من بر می‌گردد چون در آن سکانس آن قدر در نقش فرو رفته بودم که کنترل از دستم خارج شد و سرم را چندین بار به دیوار کوبیدم. بعد از اتمام فیلمبرداری در آن سکانس فهمیدم که چه کاری را انجام دادم.
دهقان بیان کرد: دغدغه من این است که سینما به وضعیت مطلوب برسد و از رکود و سکون بیرون بیاید برای رفع این معضل باید آثاری را ساخت که قصه‌ی آن بیانگر حرف دل مردم باشد، حرفی که معضلات اجتماعی و دردل مردم را به تصویر بکشد.
این بازیگر ادامه داد: در ساخت فیلم‌ها نباید دروغ وارد شود و ادای روشنفکرانه در بیاوریم بلکه باید سخت‌ترین مسئله را به ساده ترین شکل بیان کرد تا مخاطب با آن ارتباط برقرار کرده و آن را بپذیرد.
دهقان در خصوص عملکرد جشنواره فیلم فجر گفت: حدود 10 سالی است که به جشنواره نمی‌روم چون سینما سینمایی نیست که در دهه 60 یا 70 دنبال آن بودیم و پایه‌ی انسانی داشت.
وی ادامه داد: فیلم‌ها به سمت موضوعات حاشیه‌ای سوق پیدا کرده، موضوعاتی که به درد مردم نمی خورد. خود من سعی می‌کنم در آثاری که با اعتقادم مطابقت نداشته باشد کار نکنم.
این بازیگر ادامه داد: من و نسل من دنبال سینمایی هستیم که دهه 60 و 70 تاوان زیادی در قبال آن پرداختیم. نسل ما در دل جماعتی است که به سینما آمده‌اند خیلی زود فراموش شد.
وی افزود: سینمایی که بعد از انقلاب به دست هم نسلهای ما ساخته شد دیگر وجود ندارد. جشنواره‌های متعدد برگزار می شود ولی از هنرمندها و بازیگران دهه‌های بعد از انقلاب هیچ خبری نیست و کسی برای آنها اهمیتی قائل نمی شود.
وی در پایان خاطر نشان کرد: امیدوارم به افرادی که پایه ریز سینمای بعد از انقلاب بودند بیشتر بها داده شود و آنها را از خانه نشینی نجات دهد چون سینما مدیون آنهاست.
انتهای پیام/
