به گزارش حوزه موسیقی باشگاه خبرنگاران؛ عصر پنجشنبه 23 بهمن محوطه تئاترشهر میزبان پرفرومنسی به کارگردانی شعله محمدی بود؛ پرفورمنسی که با حضور بیش از 50 بازیگر و در میان انبوه تماشاگران حاضر در محل اجرا شد.

ساعت کمی از 16:30 گذشته است که بازیگرانی که از سطح شهر و از ترس گروه­های تروریستی  پا به فرار گذاشته‌اند به سمت محوطه تئاتر شهر و اطراف آن می‌آیند. هر کدام از بازیگران تلاش می­کنند که در ارتباط کوتاهی که با مردم برقرار می­کنند، ترس را به آنها انتقال دهند، ترسی که آدم از آدم دارد. صداهایی از دور می‌شنوند. موسیقی در محوطه شنیده می­‌شود. اتفاق هولناکی افتاده است. همه بازیگران در جاهای مختلفی که قرار دارند همزمان نسبت به صدای بوق واکنش نشان می­دهند. وقتی همه به محل اجرا رسیدند و توانستند همدیگر را ببینند روزنامه‌های خود را از کیف در می­آورند و خبرها را همه با هم می­خوانند؛ خبرهایی که  تبدیل به عدد و رقم شده‌اند و برای مخاطبشان از واقعیت خالی شده­اند. خبرهایی که می­خوانند اینهاست: کوبانی یه عدده، سومالی یه رقمه، حلبچه یه خبره، هیروشیما یه عدده و .... با اتمام خواندن این خبرها بازیگران همه با هم و با ریتم هماهنگ روزنامه‌ها را پاره کرده و شروع به حرکت نظامی با ریتم مارش می­کنند و سه مثلث رنگی را تشکیل می‌دهند، به طوری که هر مثلث افراد خود را با رد شدن از کنار آن‌ها به خود جذب می­کند. در نیمه‌­های تشکیل این مثلث­ها تعدادی از بازیگرانی که اکنون از فرار رسیده­‌اند، درخواست کمک می­‌کنند.
بازیگرانی که تا کنون در حال رژه و تشکیل مثلث­ها بودند ناگهان همچون مجسمه­‌های سنگی می‌ایستند و هیچ توجهی به زاری آنها نمی­کنند و در پاسخ به صورت هماهنگ دستهایشان را بالا آورده و حالت خفه کردن را به صورت نمادین اجرا می­کنند. افرادی که درخواست کمک داشتند بر ترسشان افزوده شده و به جستجوی خود ادامه می­دهند اما مثلث‌ها حرکت نظامی و تلاش برای کامل شدن خود را ادامه داده و آنها را در بین خود محصور می‌­کنند.

هر کدام از سه بر گروه مردمی که وسط آنها یک مثلث کوچک تشکیل داده­اند، فشار وارد می‌کنند. یکی از مثلث­ها خشونت فیزیکی، یکی خشونت کلامی و دیگری خشونت فکری را به نمایش می‌گذارند. در مقابل هر کدام از این حرکات نمادین، گروه وسط در مقابل حرکتی دفاعی و نمادین انجام می‌دهد. همه این فشارها موجب می‌شود گروه وسط مویه سر دهد و دست دور دست بچرخاند. در پاسخ، همه­ مثلث­ها با ادای کلمه هیس، تکان دادن یکی از پاهایشان و تکان دادن زنگ­های در دستشان و با ایجاد فرم در بدنشان آنها را به سکوت فرا می­خوانند اما یکی از افراد وسط زخم­هایش را از تن می­کند و با درد و فریاد در مقابل آنها ایستادگی می­کند. گروه وسط، سه مثلث را در دو مرحله به عقب می­رانند اما در نهایت مورد هجوم دسته جمعی آنها قرار می­گیرند و آنها را در دایره­هایی محصور کرده و دسته­جمعی به آنها خشونت می­‌کنند. بعد از چند حرکت دسته جمعی هماهنگ به وسیله­ سه دایره­ تشکیل شده ناگهان صدایی همه را متوجه نیرویی می‌کند که خود آنها را نیز محاصره کرده است، دست‌های افراد دایره‌ها که با حالتی خشونت آمیز بالای سرشان بود حالا حالت اسارت به خود می­گیرد و تحت تاثیر نیروی وارده همگی با هم با وجود مقاومتشان به زانو در می­آیند. در این وضعیت سخت با دیدن خودشان، فضای اطرافشان و دیگران، دچار ترس و سرگردانی و تنهایی و نیاز می­‌شوند و دنبال جایی امن در بین تماشاگران و در بیرون از خود می­‌گردند.

با گفتن واژه«دا» دنبال مادر می­گردند، اما جوابی نمی­آید و آنها در بی­پناهی رقت‌بارخود، به شکل جنینی در خود فرو می­روند. تعدادی کودک وارد شده و بر سر آدم­ها کاه می­ریزند. کسی که تا کنون در چادری هرمی شکل بوده و تا کنون سایه او را در درون چادر می­دیدیم که بر روی دیواره­های چادر چیزهایی به شکل گرافیکی و شبیه به دیوارنگاره­های تاریخی می­نوشت پرده­ چادر را پاره کرده و با درد و رنجی در ادامه رنج آدم‌ها فریاد زده و به حال آدم­های در خود فرو رفته­ تنها سوگواری می­کند و بر بدن‌هایشان مراسم گیس‌بری را اجرا کرده و به سوگواری خود و دست دور دست چرخاندن ادامه می‌­دهد.
بازیگران یکی یکی و آرام آرام به خود آمده و متوجه خود و دل‌های آینه­‌شان که در پس پرده­ای سیاه پنهان بود می­شوند و در خلسه­ای آرام شروع به چرخیدن می­کنند و در یک شکل حلزونی منظم شده و در حالی که می­چرخند از انتهای شکل حلزونی شروع به دور شدن از مرکز کرده و وارد تماشاگران شده و آنها را به چرخیدن تشویق می­کنند. در این قسمت همه بازیگران هم­آوایی می‌کنند و آرامش را به تماشاگران در تضاد با آن همه خشونت القاء می‌کنند. طناب­های پیله­ مثلث در زمان باز شدن توسط چند نفر و همچنین برخی بازیگرانی که نقش تماشاگر را بازی می­کنند به آرامی گردانده می­شوند به طوری که در پایان میل به رهایی و چرخش را در تماشاگر بالا می­‌برد.
 
تماشاگران مبهوت از اجرای این پرفورمنس به تشویق گروه می‌پردازند تا خستگی بر تن گروهی که ۶ ماه بدون حمایتی برای این اجرا تمرین کرده‌اند، نماند. این پرفورمنس قرار است در نقاط مختلف تهران اجرا شود، البته اگر حمایتی صورت گیرد.
 
عوامل پرفورمنس «آ دم» عبارتند از: طراح و کارگردان: شعله محمدی، مشاور کارگردان: علی­رضا نادری، نویسنده: شعله محمدی، حسین چراغچی، تمرین دهنده: حامی علیزاده، سعید بهنام، دستیار کارگردان: مژگان قربانی، حمید رضا قربانی، مدیر هنری و مدیر تولید: حسن زارع، مدیر صحنه و هماهنگی: مژگان قربانی، آهنگساز: اهورا پارسا، گروه موسیقی: اهورا پارسا، سپیده پزشک پور، حمیدرضا قربانی، گرافیست: آرش تنهایی، طراح صحنه و گریمور : حسین چراغچی، صدا: حسین چراغچی، تهیه کننده: شعله محمدی، حسین چراغچی، و مدیر روابط عمومی: امیر موسی‌کاظمی.
 
بازیگران این پرفورمنس عبارتند از: آرمیتا محمدحسینی، آرمین رجایی، آزاده محمدیان، آزاده حیدری، امیر پاشا، پرنیان نقاشی، پرواز نجفیان مقدم، پریس هوایی، ثریا حبیبی، حسام الدین شکیبا، دانیار عباسی، داوود بالانی، زهرا حق پناه، زهرا محمودی، زهرا همایون، زهره پیمان راد، سارا جلیلی، سارا رئوف، سارا یغموری، ستایش زینالی، سمیرا مهاجر، سمیه صباغ، سوگند هجرتی، شادی عبقری، شراره پیمانی، طهورا زهدی، عباس دلیر، عماد یوسفی، غزل محمدیان، فاطمه چهاردولی، فاطمه سیفی، فرزانه کریمی، فرید غلامپور، کبری رضایی، لیلا حبیبی، محمد وحیدی، مریم آگاهی، مریم سلطانیان، مریم صادقیان، مهتاب گودرزی، مهسا حجامی، مهشید نوربالا، نیلوفر مفیدی، هادی حشمتی، هانیه سلیمانی، هرو رشید زاده، هستی جعفری جوزانی، ویدا شهراب، علیرضا  حسنلو و آیدا زرین.


انتهای پیام/