صنعت نساجی کشور زیر پای ترکها!
تا وقتی کالای ایرانی به سطح کیفیتی حداقل شبیه برندهای خارجی نرسیده است، اقدام به برگزاری عرضه مشترک محصولات اقدامی غلط است، چرا که حق انتخاب را از مشتری گرفته است.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران؛ در شرایطی که به دلیل فرهنگسازی غلط و بیمارگونه، مصرف کالاهای خارجی و توجه به برندهای غیر ایرانی، روز به روز در جامعه بیشتر می‌شود و تمایل مصرف کنندگان به مصرف اقلام وارداتی افزایش می‌یابد، شاید برگزاری نمایشگاه های مشترک برای فروش کالاهای ایرانی و خارجی در کنار هم کار کار چندان سنجیده‌ای به نظر نرسد.
مدتی قبل برپایی نمایشگاه پوشاک ایرانی و تُرک در یک مکان و زمان مشترک، نظرات متعددی را به دنبال داشت. این حرکت که با مخالفت های شدید فعالین صنعت نساجی داخلی رو به رو شد، از طرف وزارت صنعت و معدن با ارائه توجیهات گوناگون، مورد حمایت قرار گرفت.
وزیر صنعت و معدن معتقد است بایستی زمینه برای حضور برندهای خارجی در ایران فراهم شود؛ اما سوال این جاست وقتی که با خروج کالاهای ایرانی از مرز و بازگشت آنها با یک برند خارجی، مصرف کنندگان داخلی علاقه بیشتری برای خرید این کالا نشان می دهند، اجرای این طرح چه میزان با منافع تولیدکننده داخل همپوشانی خواهد داشت؟!
موافقان این طرح در توجیه حرکت انجام شده معتقدند حضور کالای ایرانی در کنار برندهای خارجی، معتبر و بین المللی یک شانس بزرگ برای تولیدکنندگان داخلی محسوب شده، اینگونه فضای رقابت بیشتر مهیا شده و با دیده شدن کالاهای با کیفیت، تولیدکننده ایرانی هم می تواند الگو بگیرد و این موجب ارتقای کیفیت محصولات، خلق ارزش افزوده بیشتر و رونق تجارت در فضای رقابتی خواهد شد و حضوری اینگونه شروعی است برای آنکه خط تولید این برندها به جای کشورهای صنعتی در کشور ما ایجاد شوند.
مخالفان چه می‌گویند؟
شیبانی، نایب رئیس انجمن صنایع نساجی ایران در مصاحبه با تسنیم، برگزاری همزمان نمایشگاه پوشاک ترکیه و ایران را در کنار یکدیگر کج سلیقگی می‌داند و می‌گوید: «اگر این دو نمایشگاه همزمان نبود، به تولیدکنندگان داخلی این اجازه را می‌داد که محصولات خود را بیشتر در معرض دید مصر‌ف‌کنندگان قرار دهند چرا که به هر حال باید تابوی مصرف کالای خارجی شکسته شود.»
وی ادامه می‌دهد: «مصرف کالای خارجی به شدت در کشور ما باب شده است؛ به طوری که کالای ایرانی را به خارج از کشور می برند و مجددا با یک برند خارجی به کشور بازمی‌گردانند و مصر‌ف‌کنندگان ما نیز همان کالا را با رغبت می خرند.»
کالای داخلی حریف رقیب خارجی نمی‌شود
به نظر می رسد آنچه در زمینه عرضه مشترک کالاهای ایرانی و برندهای خارجی مورد غفلت واقع شده، رقابت نامساوی و نابرابری در شرایط این عرضه و نبود امکانات یکسان است؛ این موضوع قطعا بر انتخاب مشتری و خرید او تاثیرگذار خواهد بود. یکی از این نابرابری ها، اجرای تبلیغات وسیع برای پوشاک ترک و در مقابل ضعف تبلیغاتی برای کالاهای ایرانی است و کمبود زمینه و همکاری های لازم برای حمایت از فعالین صنعت نساجی در امر اطلاع رسانی و تبلیغات از مواردی است که پوشاک ایرانی را در مقابل پوشاک ترک مغلوب می کند.
مساله دیگر مناسب بودن یا نبودن اجرای این طرح به لحاظ زمانی است، به این معنی که تا وقتی کالای ایرانی به سطح کیفیتی حداقل شبیه برندهای خارجی نرسیده است، اقدام به برگزاری عرضه مشترک محصولات اقدامی غلط است، چرا که حق انتخاب را از مشتری گرفته و او را لاجرم به سمت انتخاب و خرید برند خارجی مذکور سوق می دهد، البته بنا به کیفیت و قیمت آن.
از آنجایی که به جهت تشویق در راستای افزایش کیفیت کالاهای وارداتی، با اعمال تخفیف در تعرفه این کالاها روبه رو هستیم، لذا محصول خارجی به لحاظ قیمتی هم برای تقاضاکننده محصول به صرفه‌تر است و این محصول در مقابل قیمت تمام شده کالای ایرانی در وضعیت موجود اقتصاد کشور قدرت رقابت بالایی پیدا می کند و محصول داخلی را در این زمینه هم پشت سر می گذارد.
اقتصاد مقاومتی و استفاده از ظرفیت‌های داخلی
گفتنی است در کنار تمام آسیب های ذکر شده، بی توجهی به اقتصاد مقاومتی و قواعد آن پاشنه‌آشیل اجرای طرح های اینچنینی است؛ تمرکز اصلی اقتصاد مقاومتی بر درون زا بودن فعالیت های اقتصادی و استفاده از تمام ظرفیت های داخلی برای رشد اقتصاد و رسیدن به سطح مطلوب تولید ناخالص داخلی است و به همین جهت در تمامی ابلاغیه های اقتصاد مقاومتی بر توجه بیش از پیش به ظرفیت های موجود و مغفولِ داخل مرزها تاکید شده و در دستور کار قرار می‌گیرد.
لازم به ذکر است در کنار موارد اشاره شده، آماده شدن بستر فرهنگی حمایت از کار و سرمایه ایرانی با تلاش مصرف کنندگان داخلی و البته افزایش کیفیت محصول ایرانی با سعی تولیدکننده ایرانی در شتاب این روند موثر خواهد بود.
در مجموع گرچه ممکن است وزارت صنعت، معدن و تجارت برنامه های خاصی برای حمایت از کالای ایرانی در نظر بگیرد که شاید دربردارنده خبرهای خوبی برای صنایع داخلی باشد، اما اقداماتی از این دست و بدون توجه به عواقب آن می تواند آسیب های جبران ناپذیری بر بدنه اقتصاد کشور وارد کند، آن هم در شرایطی که خیلی از صنایع داخلی، شرافتمندانه با سختی های بسیار بر زانوی خود تکیه زده و همچنان در زمینه تولید و عرضه محصول فعال هستند.
وزیر صنعت و معدن معتقد است بایستی زمینه برای حضور برندهای خارجی در ایران فراهم شود؛ اما سوال این جاست وقتی که با خروج کالاهای ایرانی از مرز و بازگشت آنها با یک برند خارجی، مصرف کنندگان داخلی علاقه بیشتری برای خرید این کالا نشان می دهند، اجرای این طرح چه میزان با منافع تولیدکننده داخل همپوشانی خواهد داشت؟!
موافقان این طرح در توجیه حرکت انجام شده معتقدند حضور کالای ایرانی در کنار برندهای خارجی، معتبر و بین المللی یک شانس بزرگ برای تولیدکنندگان داخلی محسوب شده، اینگونه فضای رقابت بیشتر مهیا شده و با دیده شدن کالاهای با کیفیت، تولیدکننده ایرانی هم می تواند الگو بگیرد و این موجب ارتقای کیفیت محصولات، خلق ارزش افزوده بیشتر و رونق تجارت در فضای رقابتی خواهد شد و حضوری اینگونه شروعی است برای آنکه خط تولید این برندها به جای کشورهای صنعتی در کشور ما ایجاد شوند.
مخالفان چه می‌گویند؟
شیبانی، نایب رئیس انجمن صنایع نساجی ایران در مصاحبه با تسنیم، برگزاری همزمان نمایشگاه پوشاک ترکیه و ایران را در کنار یکدیگر کج سلیقگی می‌داند و می‌گوید: «اگر این دو نمایشگاه همزمان نبود، به تولیدکنندگان داخلی این اجازه را می‌داد که محصولات خود را بیشتر در معرض دید مصر‌ف‌کنندگان قرار دهند چرا که به هر حال باید تابوی مصرف کالای خارجی شکسته شود.»
وی ادامه می‌دهد: «مصرف کالای خارجی به شدت در کشور ما باب شده است؛ به طوری که کالای ایرانی را به خارج از کشور می برند و مجددا با یک برند خارجی به کشور بازمی‌گردانند و مصر‌ف‌کنندگان ما نیز همان کالا را با رغبت می خرند.»
کالای داخلی حریف رقیب خارجی نمی‌شود
به نظر می رسد آنچه در زمینه عرضه مشترک کالاهای ایرانی و برندهای خارجی مورد غفلت واقع شده، رقابت نامساوی و نابرابری در شرایط این عرضه و نبود امکانات یکسان است؛ این موضوع قطعا بر انتخاب مشتری و خرید او تاثیرگذار خواهد بود. یکی از این نابرابری ها، اجرای تبلیغات وسیع برای پوشاک ترک و در مقابل ضعف تبلیغاتی برای کالاهای ایرانی است و کمبود زمینه و همکاری های لازم برای حمایت از فعالین صنعت نساجی در امر اطلاع رسانی و تبلیغات از مواردی است که پوشاک ایرانی را در مقابل پوشاک ترک مغلوب می کند.
مساله دیگر مناسب بودن یا نبودن اجرای این طرح به لحاظ زمانی است، به این معنی که تا وقتی کالای ایرانی به سطح کیفیتی حداقل شبیه برندهای خارجی نرسیده است، اقدام به برگزاری عرضه مشترک محصولات اقدامی غلط است، چرا که حق انتخاب را از مشتری گرفته و او را لاجرم به سمت انتخاب و خرید برند خارجی مذکور سوق می دهد، البته بنا به کیفیت و قیمت آن.
از آنجایی که به جهت تشویق در راستای افزایش کیفیت کالاهای وارداتی، با اعمال تخفیف در تعرفه این کالاها روبه رو هستیم، لذا محصول خارجی به لحاظ قیمتی هم برای تقاضاکننده محصول به صرفه‌تر است و این محصول در مقابل قیمت تمام شده کالای ایرانی در وضعیت موجود اقتصاد کشور قدرت رقابت بالایی پیدا می کند و محصول داخلی را در این زمینه هم پشت سر می گذارد.
اقتصاد مقاومتی و استفاده از ظرفیت‌های داخلی
گفتنی است در کنار تمام آسیب های ذکر شده، بی توجهی به اقتصاد مقاومتی و قواعد آن پاشنه‌آشیل اجرای طرح های اینچنینی است؛ تمرکز اصلی اقتصاد مقاومتی بر درون زا بودن فعالیت های اقتصادی و استفاده از تمام ظرفیت های داخلی برای رشد اقتصاد و رسیدن به سطح مطلوب تولید ناخالص داخلی است و به همین جهت در تمامی ابلاغیه های اقتصاد مقاومتی بر توجه بیش از پیش به ظرفیت های موجود و مغفولِ داخل مرزها تاکید شده و در دستور کار قرار می‌گیرد.
لازم به ذکر است در کنار موارد اشاره شده، آماده شدن بستر فرهنگی حمایت از کار و سرمایه ایرانی با تلاش مصرف کنندگان داخلی و البته افزایش کیفیت محصول ایرانی با سعی تولیدکننده ایرانی در شتاب این روند موثر خواهد بود.
در مجموع گرچه ممکن است وزارت صنعت، معدن و تجارت برنامه های خاصی برای حمایت از کالای ایرانی در نظر بگیرد که شاید دربردارنده خبرهای خوبی برای صنایع داخلی باشد، اما اقداماتی از این دست و بدون توجه به عواقب آن می تواند آسیب های جبران ناپذیری بر بدنه اقتصاد کشور وارد کند، آن هم در شرایطی که خیلی از صنایع داخلی، شرافتمندانه با سختی های بسیار بر زانوی خود تکیه زده و همچنان در زمینه تولید و عرضه محصول فعال هستند.
منبع ایران اسلامی
