تیم های ورزشی بانوان در همه رشته ها درگیر مشکلات عدیده‌ای هستند که مانعی اساسی برای ورزش کردن به حساب می‌آید. برای ورزشکاران زن برخی اوقات کوچکترین موضوع تبدیل به مشکلی بزرگ می‌شود و آن ها هیچ پشتیبانی برای حل آن‌ها ندارند. در ادامه نگاهی داریم به مشکلات ورزش بانوان در چند فدراسیون ورزشی.

** بسکتبال بانوان و رویارویی با مشکلی تازه

تیم ملی بسکتبال بانوان برای سالهای سال در انتظار یک مجوز برای حضور در میادین بین‌المللی بود و بارها از سوی مسئولان فدراسیون و وزارتخانه اعلام می‌شد که در حال پیگیری برای گرفتن این مجوز هستند و همه از برنامه های مهم خود صحبت می‌کردند که در گرو اجازه فدراسیون جهانی بسکتبال (FIBA) است. بالاخره چندماه پیش FIBA این مجوز را صادر کرد آن هم نه به خاطر پیگیری مسئولان ایران بلکه به خاطر درخواست کشورهایی مانند آمریکا و هند.

هفته ها مسئولان در تب و تاب این موضوع بودند که مانع اصلی برداشته شده و میادین بین المللی در انتظار بانوان ایران است اما در حال حاضر هیچ خبری از آن برنامه های مدون نیست و هرکسی تصمیم گیری برای برنامه های مورد نیاز تیم ملی بسکتبال بانوان را به گردن دیگری می اندازد؛ فدراسیون منتظر کمک وزارت است و وزارت هم این موضوع را وظیفه فدراسیون بسکتبال می‌داند. در اینجا خانواده بسکتبال بانوان دچار سرگیجه شده است و در واقع باید گفت مانعی جدید برنامه ها را دچار مشکل کرده است. درحال حاضر هم فدراسیون بی رییس است و به گفته مسئولان برای برنامه ریزی صحیح باید منتظر حضور رییس بود. بنابراین حداقل تا پایان سال نباید منتظر اجرایی شدن برنامه اساسی برای بسکتبال بانوان بود.

** بانوان هندبالیست در انتظار رییس

تیم ملی هندبال بانوان نیز شرایط نسبتا مشابهی دارد. این تیم برای مسابقات قهرمانی زنان آسیا درحال آماده سازی و تمرین است اما بدون برنامه دقیق و موثر. تیم هندبال بانوان با وجود مراحل تمرینی زیادی که پشت سرگذاشته اما برای انجام یک بازی تدارکاتی آن هم نه با یک تیم درجه یک منتظر انتخابات فدراسیون است چراکه عنوان می‌ّشود اجرایی شدن برنامه ها و تصمیمات در تیم ملی را رییس فدراسیون باید انجام بدهد. به همین دلیل به نظر می‌رسد بازی تدارکاتی تا زمان اعزام تیم (اسفند) در کار نباشد و در واقع بازی تدارکاتی این تیم می تواند همان بازی نخستش در مسابقات قهرمانی آسیا باشد.

** فوتبال بانوان گرفتار تغییرات نایب رئیس

با وجود عمر کمی که از فعالیت فوتبال بانوان در ایران گذشته اما این رشته درگیر حواشی و مشکلات زیادی بوده است که دلیل اکثر آن‌ها را می‌توان ضعف مدیریتی دانست.

تیم ملی فوتبال بانوان اسفند سال جاری باید در مسابقات کسب سهمیه المپیک 2016 ریو شرکت کند اما این تیم تا دو ماه پیش سرمربی نداشت و برنامه های تمرینی آنها کوتاه مدت است.

در هرصورت رییس فدراسیون برنامه بلند مدت و جوان گرایی را برای بانوان در نظر دارد تا آن ها بتوانند راه پیشرفت را طی کنند اما آنچه که تا الان درعمل دیده ایم غیر از این بوده است.

تغییرات مداوم در کادر فنی تیم های ملی و حواشی مربوط به جا به جایی نایب رییس بانوان فدراسیون از دیگر حاشیه‌های فوتبال بانوان بوده است.در واقع این بی نظمی همان مشکل اساسی در ورزش بانوان است.

زمانی که نایب رییس سابق فدراسیون از نبود آزادی عمل و نقش محوری در تصمیم گیری ها درباره تیم های بانوان صحبت می‌کند کاملا مشخص می‌شود که آینده تیم های ملی فوتبال بانوان چه خواهد بود و بانوان چه جایگاهی را در فدراسیون دارند.

** والیبال زنان در حاشیه

بانوان والیبالیست هم مشکلاتی نظیر دیگر تیم های بانوان دارند. تغییر و جابه جایی مداوم مربیان تیم ملی ، سطح پایین لیگ برتر، نبود برنامه ریزی صحیح و هدف مشخص نمونه این مشکلات است. در این اواخر هم نایب رئیس بانوان فدراسیون قهر کرده و به دلیل آنچه که بی توجهی رئیس فدراسیون خوانده، دیگر به محل کارش نمی رود.

به نظر می‌رسد در فدراسیونی که عنوان بهترین فدراسیون ورزشی در بین رشته های تیمی را در اختیار دارد بانوان جایگاه مناسبی ندارند. در واقع فدراسیون به موفقیت های اخیر تیم ملی والیبال مردان قناعت کرده و نتایج تیم های مردان را برای ارزیابی خود کافی می‌داند. فقط گاهی اعلام می‌شود که بانوان جزو برنامه های فدراسیون هستند اما نه در متن بلکه در حاشیه.

صغری نژاد نایبی نایب رییس بانوان فدراسیون والیبال پس از قهر کردنش گفت: "به نظرم فدراسیون می‌تواند تمام کارها را انچام دهد و هیچ احتیاجی به حضور نایب رییس بانوان ندارد! برنامه هایی که من به صورت مکتوب به فدراسیون داده ام در عمل به شیوه ای دیگر اجرا شد. زمانی که رییس یک فدراسیون دیدار با یک مهمان معمولی را به دیدار با نایب رییس خود ترجیح می‌دهد بنابراین نیازی به حضور من نیست."

کاراته بانوان گرفتار جدال مدیر تیم های ملی و نایب رییس بانوان

تیم ملی کاراته بانوان در حال حاضر بدون سرمربی است و فدراسیون قول داده تا رو‌زهای آینده کادر فنی تیم را مشخص کند. اما مهم ترین مشکلی که در این میان وجود دارد اختلاف شدید مدیر تیم های ملی و نایب رییس بانوان فدراسیون است.

عشرت شاه محمدی نایب رییس بانوان فدراسیون اعلام کرده است که کادر فنی باید با مشورت و تایید او و رییس فدراسیون انتخاب شود.

اما در آن سو محمد آرین خو مدیر تیم های ملی اظهار کرده است که در انتخاب کادر فنی تیم ملی بانوان احتیاجی به نظر نایب رییس بانوان ندارد و خودش با اختیار تام در این مورد تصمیم می‌گیرد.

صرف نظر از اینکه این اختلاف چگونه به وجود آمده است باید به نظر رییس فدراسیون در این باره اشاره کرد. درحالی که همه منتظر بودند که علیرضا سمندر با صحبت های خود همه چیز را پایان دهد، اظهارات او کار را پیچیده تر کرد.

او در مصاحبه خود اظهار کرد : کادر فنی بانوان با پیشنهاد آرین خو، نظر بنده و انتخاب خانم شاه محمدی مشخص می شود!

این صحبت به جای اینکه همه چیز را روشن و واضح کند باعث برخی ابهامات شد. سمندر در جای دیگری از سخنان خود تاکید کرده بود که همه باید به انتخاب آرین خو احترام بگذارند.

شاید این صحبت ها به نحوی حق را به مدیر تیم های ملی بدهد و به مانند گذشته آن کسی که باید نظرات و خواسته های دیگران را قبول کند نایب رییس بانوان است.

در واقع این همان مشکلی است که نواب رییس بانوان همه فدراسیون ها دارند یعنی حقی که به نوعی وظیفه نایب رییس بانوان است از او گرفته می‌شود و به شخص دیگری داده می‌شود.

** تمرینات غیرحضوری برای بانوان دوچرخه‌سوار

تیم ملی دوچرخه سواری بانوان در حالی راهی مسابقات قهرمانی آسیا شد که برای این رقابتها تا 17 آذرماه در ورزشگاه آزادی تمرین کرد. اما با تصمیم فدراسیون از آن پس اردوهای تهران برای مدتی تعطیل شد. مدیر تیم های ملی در مقطعی از تمرینات اعلام کرد که "بانوان در شهرهای خود با برنامه هایی که سرمربی به آنها می‌دهد تمرین می‌کنند و احتیاجی نیست که اعضای تیم به تهران بیایند و به صورت هماهنگ تمرین کنند. بانوان خودشان می‌خواهند درتهران نباشند و بتوانند نزدیک محل سکونتشان تمرین کنند."

حتی اگر این موضوع از طرف بانوان تیم ملی دوچرخه سواری مطرح شده باشد این نقص متوجه فدراسیون است. یک فدراسیون باید ورزشکاران خود را قانع کند که همه باید با یک قانون و در اردوهای هماهنگ شرکت کنند.

مربی تیم ملی از کجا می‌تواند متوجه شود که ورزشکارانش چگونه تمرین می کند و از چه حد آمادگی برخوردار هستند. آیا این شیوه کاری در حد و اندازه های تیم ملی است؟

حال ورزش بانوان چندان خوب نیست!

به جز برخی رشته ها مانند قایقرانی، تیراندازی یا دوومیدانی که بانوان توانسته‌اند خود را ثابت کنند و یا حتی در تیراندازی از مردان پیشی بگیرند، اما بررسی بسیاری از رشته ورزشی بانوان نشان می‌دهد حال ورزش بانوان چندان خوب نیست. درحالی که در تمام سخنرانی ها، همایش ها و جلسات صحبت از توجه به ورزش بانوان است اما در عمل ورزش بانوان در اولویت فدراسیونها قرار ندارد و اگر قرار است به خاطر مشکلات مالی صرفه جویی صورت گیرد، ورزش بانوان آن موقع در اولویت قرار می گیرد!

سال ها اعلام می‌شد فدراسیون های جهانی اجازه حضور بانوان را با حجاب اسلامی نمی‌دهند در حالی که در حال حاضر بسیاری از فدراسیون ها این مجوز را صادر کرده‌اند اما شرایط تغییری نکرده است. "توسعه ورزش بانوان" شعار زیبایی است که هر شنونده ای را به وجد می‌آورد اما به نظر نمی‌رسد این شعار تا الان در حد مطلوب عملی شده باشد. حتی وزیر ورزش و معاونت ورزش بانوان وزارت بارها به مشکلات ورزش بانوان اشاره کرده اند و خواستار توجه بیشتر شده اند اما به نظر نمی‌رسد برخی فدراسیونها اقدام عملی برای بهبود وضعیشات کرده باشند.

در واقع آن‌چه که همه بانوان ورزشکار با آن روبه رو هستند فرصت نابرابر برای آن‌ها و مردان است. تفکر برتری و در اولویت بودن مرد نسبت به زن که وزیر ورزش اعلام کرده بود نباید تفکر غالب شود در حال حاضر در تمام سطوح ورزش وجود دارد.

در این بین حتی رسانه های ورزشی و صداوسیما نیز در برابر این تفکر تسلیم شده اند و نگاهی حاشیه ای به بانوان دارند. عدم پوشش رسانه‌ای و تصویری ورزش بانوان نیز باعث شده اسپانسرها حضور جدی نداشته باشند، در نتیجه رونق ورزش بانوان کند می‌شود.

گفته می‌شود در برنامه ششم توسعه، بانوان مورد توجه ویژه ای قرار گرفتند و برنامه های خوبی برای زنان در تمامی عرصه ها در نظر گرفته شده است اما باید دید این برنامه ها تا چه حد از روی کاغذ به مرحله اجرا می‌رسند.

/انتهای پیام