به گزارش خبرنگار تئاتر باشگاه خبرنگاران آیین اختتامیه سی و سومین جشنواره‌ی بین المللی تئاتر فجر شامگاه گذشته 12 بهمن حاشیه‌هایی را به همراه داشت.
 
در ابتدا وقتی همه با بلیت‌های در دست که بر روی آن شماره‌ی صندلی و ردیف درج شده، با خیال آسوده به سمت سالن حرکت کردند، با این مواجه شدند که همه‌ی صندلی‌ها پر است و خیلی‌ها هم ایستاده‌اند، حتی جایگاه خبرنگاران هم با همه نوع قشری از افراد پر شده بود، جز خبرنگاران.
 
بعد از شروع مراسم، البته باز هم با تأخیر نیم ساعته، این جمعیت پر شور و شوق در سالن که به عشق گرفتن جوایز آمده بودند، با سخنرانی آقای اردشیر صالح‌پور مواجه شدند. آن‌ها با سخنان مشکلی نداشتند، بلکه با عجله‌ای که در اهدای جوایز عوامل جشنواره رخ داده بود، مشکل داشتند و به همین خاطر در میان سخنان صالح‌پور شروع به دست زدن کردند و فکر می‌کنم آقای صالح‌پور از این امر آزرده خاطر شدند و بعد از آن در باب احترام به فرد سخنران، سخنرانی را ایراد کردند.
 
از ای‌کاش‌های دیگر این جشنواره، می‌توان به نظم و ترتیب مورد انتظار مخاطبان اشاره کرد که همچنان دیده نمی‌شود.

بعد از پخش تعداد زیادی از کلیپ‌ها که حجمشان زمان را از بین می‌برد و اهدای جوایز را با عجله‌ی بیشتری مواجه می کرد، علی جنتی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به جایگاه رفت و مهمانان را به سریع تمام شدن سخنان خود نوید داد.
 
از دیگر حاشیه‌های جالب شب گذشته، سخنرانی بسیار کوتاه هنرمندان برگزیده برای آرام کردن عجله‌ای بود که عوامل در اهدای جوایز داشتند.
 
مهمانان خارجی بسیاری به این مراسم آمده بودند اما هیچکدام مطمئنا چیزی از مراسم متوجه نشدند، چون هیچ امکاناتی برای ترجمه‌ی صحبت‌های سخنرانان و افرادی که به روی سن آمده بودند،‌در نظر گرفته نشده بود.
 
از نکات تأمل برانگیز دیگر جشنواره این بود که همه‌ی برگزیدگان بخش بین الملل ایرانی بودند و این موضوع از این حکایت می‌کرد که یا تئاتر ایران خیلی حرف برای گرفتن در سطح جهان دارد، یا آثار خارجی حاضر خیلی حرف برای گفتن نداشتند.

حضور «فریماه فرجامی» که مدت‌ها از عرصه‌ی هنر دور بوده در این مراسم نیز از نکات جالب توجه بود.
 
انتهای پیام/