به گزارش گروه بازار باشگاه خبرنگاران ، در گذشته نه چندان دور خانواده‌های ایرانی حجم غالب فضای داخلی خانه‌های خود را با قالی‌های رنگارنگ می‌پوشاندند. این موضوع باعث می‌شد کیفیت و جنس کفپوش خانه، اهمیت خاصی نداشته باشد اما حالا داستان کمی فرق کرده است. دانش چیدمان و دکوراسیون داخلی به سرعت راه خود را به خانه‌های ایرانی باز کرده است و همین مسأله سبب شده کفپوش خانه‌ها مهم‌تر از گذشته به‌نظر برسند. درحال حاضر سنگ، موزاییک، موکت، کفپوش‌های پلاستیکی و چوبی پرطرفدارترین کفپوش‌های بازار ایران به شمار می‌آیند، اما به‌تازگی انواع خلاقانه‌تری از این کفپوش‌ها در بازار عرضه شده است مثل کفپوش‌هایی که با سنگ‌های رودخانه‌هایی در فضای داخلی خانه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند یا کفپوش‌هایی از جنس شیشه‌های مقاوم و... البته کفپوش‌های خلاقانه بیشتر به صورت ترکیبی با انواع معمول‌تر کفپوش به کار می‌روند. در این گزارش انواع معمول کفپوش و مزایا و معایب آن را مورد بررسی قرار می‌دهیم.

سنگ: شاید بتوان گفت سنگ لوکس‌ترین و گرانقیمت‌ترین نوع کفپوش به شمار می‌آید. کفپوش‌های سنگی بیشتر در خانه‌های مجلل و پنت‌هاوس‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند و با توجه به کیفیت و مرغوبیت شان قیمت‌گذاری می‌شوند. هرچه یکپارچگی سنگ بیشتر حفظ شده باشد قیمت آن گران‌تر است. علاوه بر این میزان سختی سنگ و رگه‌ها و نقوش آن در قیمت‌گذاری‌اش سهم بسزایی دارد. سنگ مرمر گران‌ترین و گرانیت که نوعی سنگ مصنوعی است ارزان‌ترین انواع سنگ به‌شمار می‌آیند. بعد از نصب سنگ در کف ساختمان، معمولا آن را با روشی خاص صیقل می‌دهند تا خلل و فرج آن به حداقل برسد.

مهمترین ایراد کفپوش سنگی این است که اثر لکه و چربی روی آن به دشواری پاک می‌شود. علاوه بر این سنگ‌ها احساس سردبودن فضای خانه را القا می‌کنند اما این موضوع تنها به برداشت‌های بصری از سنگ محدود نمی‌شود. سنگ عایق خوبی نیست و نمی‌تواند به راحتی گرما را در خود حفظ کند. اگر در یک منطقه سردسیر زندگی می‌کنید یا به مبل و صندلی‌نشینی خیلی عادت ندارید بهتر است از انتخاب این گزینه منصرف شوید. غیراز این سطوح صاف و صیقلی، سنگ‌ها می‌تواند باعث لیز خوردن اعضای خانواده و به‌ویژه سالمندان یا کودکان شود. کشیده شدن وسایل خانه روی سطوح سنگی سر و صدای مزاحم تولید می‌کند. این موضوع زمانی اهمیت پیدا می‌کند که یک همسایه بداخلاق در طبقه زیرین یا واحد کناری شما زندگی کند.

قیمت: هر متر سنگ کفپوش در بازار ایران بین ٢٠ تا ٥٠٠‌هزار تومان است.

سرامیک: یکی از رایج‌ترین انواع کفپوش در ایران سرامیک است. سرامیک هم انواع متفاوتی دارد و با توجه به کیفیت و درجه سختی آن قیمت‌گذاری می‌شود. نامرغوب‌ترین سرامیک، نوعی است که از چین به بازار ایران وارد می‌شود. سرامیک‌ها با انواع لعاب‌دار و بدون لعاب دسته‌بندی می‌شوند. سرامیک لعاب‌دار نیز دو نوع است؛ سرامیک با لعاب مات یا لعاب براق. این‌که انتخاب کدامیک بهتر است تا حد زیادی به سلیقه افراد بستگی دارد اما انواع براق سرامیک به راحتی می‌توانند آثار لکه یا تماس‌های سطحی را بازتاب دهند. بدترین ایراد کفپوش‌های سرامیکی مقاومت پایین آنها در مقابل ضربه است. کفپوش سرامیکی می‌تواند با ضربه‌های سنگین یا حتی رفت و آمد مکرر بشکند یا ترک بردارد. ایراد دیگر، درزهای بین شبکه سرامیکی است. این درزها با گذشت زمان جرم می‌گیرد و تمیزکردن این اجرام به سادگی ممکن نیست. لیز بودن سطوح سرامیک و اصطکاک پایین یکی دیگر از عیوب آن است که نگه داشتن فرش و قالیچه‌ها را دشوار می‌کند.

قیمت: هر متر سرامیک در بازار ایران بین ٢٠ تا ٣٠٠‌هزار تومان است.

چوب: کفپوش‌های چوبی انواع مختلفی دارد و با وجود قیمت بالا محبوب‌ترین نوع کفپوش در بازار ایران به‌شمار می‌آید. آنها می‌توانند تماما از چوب‌های جنگلی ساخته شده باشند یا ترکیبی از خرده‌های چوب، تخته سه لا یا ام دی اف باشد که با روکش نازکی از چوب پوشانده شده باشند. نوع اول پارکت و نوع دوم در اصطلاح لمینت نامیده می‌شوند. کفپوش‌های چوبی حس بصری گرما را تداعی می‌کنند و علاوه بر این عایق مناسب دما به شمار می‌آیند. نصب برخی از انواع آن با استفاده از چسب و سیمان انجام می‌شود و نصب برخی از انواع جدیدتر آن بسیار ساده است و بدون نیاز به هیچ چسب و بسطی تنها با قفل‌کردن و گره‌کردن قطعات درهم انجام می‌شود. مزیت این نوع پارکت آن است که بعد از اسباب‌کشی می‌توانید کفپوش‌تان را با خودتان ببرید و در جای دیگری نصب کنید. یکی از معایب بزرگ کفپوش‌های چوبی آتش‌زا بودن آن است. این کفپوش به راحتی می‌سوزد و برای تعویض قطعات سوخته باید متحمل هزینه شوید. کفپوش‌های چوبی بعد از کهنه شدن، صدای جیرجیر تولید می‌کنند و نیاز به نگهداری با موادی مانند پولیش و واکس‌های مخصوص دارد. علاوه بر این کفپوش‌های چوبی در مقابل رطوبت بسیار حساس هستند و برای مناطق مرطوب گزینه خوبی نیستند.

قیمت: هر متر کفپوش چوبی با توجه به کیفیت آن حدودا بین ١٣ تا ١٥٠‌هزار تومان قیمت دارد.

پلاستیک: کفپوش‌های پلاستیکی که با اصطلاحاتی مانند پی.وی.سی یا وینیل خطاب می‌شوند نوعی پلیمر لاستیکی نرم هستند که به‌عنوان کفپوش مورد استفاده قرار می‌گیرند. این کفپوش‌ها بیشتر از فضای داخلی خانه‌ها در باشگاه‌های ورزشی، مهدکودک و ادارات مورد استفاده قرار می‌گیرند. آنها ضدآب هستند و قابلیت شست‌وشو دارند. نرم و راحت به‌نظر می‌رسند و حس بصری یک فضای راحت و آرام را به بیننده منتقل می‌کنند. همچنین عایق خوبی به‌شمار می‌آیند. در تابستان‌ها خنک و در زمستان‌ها گرم هستند. این کفپوش‌ها بسیار ارزان‌تر از سایر کفپوش‌ها عرضه می‌شود. بزرگترین ایراد کفپوش‌های پلاستیکی این است که به سرعت زیبایی اولیه خود را از دست می‌دهند و کهنه می‌شوند. به مرور زمان فرو رفته به‌نظر می‌رسند و استحکام سطحی آن از بین می‌رود. خش بر می‌دارند و آتش‌زا هستند.

قیمت: هر متر از کفپوش‌های پلاستیکی در بازار ایران حدودا بین متری ٨ تا ٣٠‌هزار تومان قیمت دارند.

موکت: موکت تقریبا طرفداران خود را از دست داده است اما هنوز هم افراد زیادی هستند که ترجیح می‌دهند کفپوش خانه‌شان از الیاف پارچه‌ای باشد. این کفپوش بیشتر مناسب کسانی است که به بیماری روماتیسم مبتلا هستند. بعضی نیز ترجیح می‌دهند بخشی از کفپوش خانه خود را با موکت بپوشانند. مثلا اتاق خواب بچه‌ها یا سالن سینمای خانوادگی و... درحال حاضر موکت‌ها از نظر بافت و طراحی تنوع زیادی پیدا کرده‌اند تا بتوانند در بازار کفپوش‌ها به حیات‌شان ادامه دهند. بزرگترین ایراد موکت‌ها ضعف‌شان در مقابل رطوبت و حرارت است. جذب گرد و غبار به‌ویژه در موکت‌های دارای پرز بلند نیز یکی دیگر از ضعف‌های بزرگ این کفپوش قدیمی به شمار می‌آید.
قیمت: درحال حاضر هر متر موکت در بازار ایران حدودا بین ١٨ تا ٥٠‌هزار تومان قیمت دارد.