به گزارش سرويس بين‌‌الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از پایگاه اینترنتی مجلس سنای آمریکا، "رابرت اینهورن" گفت اوباما از موفقیت 50درصدی حرف می‌زند. در حالی که پیشرفت‌های مهمی در طول سال گذشته به دست آمده است، شکاف‌های فراوانی در مورد مسایل اصلی باقی است. دولت اوباما به دنبال توافقی است که مدت دستیابی ایران به یک سلاح هسته‌ای را در مواقعی که تصمیم به این کار بگیرد به یک سال افزایش دهد. این توافق همچنین باید از ایران بخواهد نگرانی‌ها را درباره فعالیت‌های هسته‌ای خود در گذشته را حل کند. برای حصول اعتماد درباره صلح‌آمیزبودن برنامه هسته‌ای ایران، باید مدت توافق گفته‌شده حدود 15 سال باشد. یک هدف اصلی ایران، حذف فوری تحریم‌های سازمان ملل، آمریکا و اتحادیه اروپاست. برای حذف تحریم‌های آمریکا باید ابتدا الزامات اجرایی شوند و آژانس نیز پیروی ایران از وظایفش را تایید کند. برخی ناظران در آمریکا و کشورهای دیگر خواهان توافقی شده‌اند که ایران را ملزم کند عناصر اصلی برنامه هسته‌ای خود را نظیر غنی‌سازی کنار بگذارد و تاسیسات غنی‌سازی و راکتور اراک را برچیند. چنین توافقی ایده‌آل است اما قابل حصول نیست.
وی افزود: در ایران هیچ‌کس آماده پذیرش منع غنی‌سازی و برچیدن تاسیسات هسته‌ای نیست. هنگام ارزیابی هرگونه توافقی که ممکن است از طریق مذاکرات حاصل شود، نباید آن را با توافق ایده‌آل مقایسه کنیم، بلکه باید آن را با گزینه‌های مقایسه کنیم که در صورت عدم مذاکره در اختیار داریم. هنگام ارزیابی یک توافق نهایی، باید با چشمانی باز به گزینه‌های پیش رو بنگریم.
اینهورن ادامه داد اگر ایران واقعا به پیگیری برنامه غیرنظامی هسته‌ای تمایل دارد، توافق پیشنهادی گروه 1+5 قابل پذیرش است. برنامه محدودشده غنی‌سازی که این توافق مجاز می‌داند ایران را قادر خواهد ساخت برای یک یا دو راکتور تحقیقاتی سوخت تهیه کند. ایران می‌تواند کماکان برای نیروگاه بوشهر یا هر نیروگاه برقی دیگری که ممکن است از روسیه بخرد، از روسیه سوخت وارد کند. در درازمدت نیز وقتی که مهلت این توافق نهایی سر آمد، ایران آزاد خواهد بود ظرفیت غنی‌سازی خود را افزایش دهد. اما تاکنون، ایران مایل به پذیرش چنین رویکردی نبوده است. ایران فقط موافق کاهش اندکی در ظرفیت کنونی سانتریفوژهای خود بوده است.
وی اذعان کرد جامعه اطلاعاتی آمریکا کماکان معتقد است ایران هنوز تصمیم نگرفته است پیگیر ساخت تسلیحات هسته‌ای شود.
به گفته اینهورن، از سوی دیگر، منتقدان توافق موقت هسته‌ای مدعی هستند زمینه‌هایی وجود دارد که برنامه هسته‌ای ایران را می‌توان به‌رغم مفاد این توافق گسترش داد. آنها همچنین می‌گویند این توافق کار تحقیقات و توسعه در سطح آزمایش‌های مکانیکی بدون تزریق گاز را منع نمی‌کند. اما باید گفت درست است که ایران برخی فعالیت‌ها را به موجب برنامه اقدام مشترک ادامه داده است اما این فعالیت‌ها نسبتا جزئی هستند. برنامه هسته‌ای ایران از جهات بسیاری متوقف شده است.
عضو ارشد اداره سیاست‌گذاری خارجی در موسسه بروکینز در ادامه اظهارات خود در نشست کمیته بانکداری سنا گفت: به‌موجب توافق موقت، ایران 700 میلیون دلار در ماه از درآمدهای نفتی خود که در حساب‌های خارجی مسدود شده‌اند دریافت می‌کند. اما این پول‌های بازگشته به کشور بخش اندکی از زیان‌هایی است که ایران از تحریم‌ها دیده است.
وی افزود: بسیاری در کنگره معتقدند فشارهای جاری علیه ایران کافی نیست و برای وادارساختن ایران به اتخاذ موضعی جدی‌تر در مذاکرات باید تحریم‌های جدیدی را تصویب کرد. یک رویکرد که حمایت فراوانی در کنگره دارد تصویب تحریم‌های سرسختانه جدیدی است که صرفا در صورت عدم تصویب توافق در پایان دوره تمدید جاری یا نقض توافق موقت اعمال شوند. حامیان تصویب تحریم‌های جدید معتقدند فشارها ایران را به پای میز مذاکره آورد و تداوم فشار ضروری است. اما تصویب تحریم‌های جدید در حال حاضر حتی تحریم‌هایی که در آینده اعمال شوند احتمالا تاثیری برعکس آن چه مدنظر حامیان آن است بر جای خواهد گذاشت. چنین تحریم‌هایی ممکن است سازمان تحریم‌ها را تضعیف کند و موضع تیم مذاکراتی ایران را نیز سخت‌تر کند. مقامات ایران اعلام کرده‌اند تحریم‌های جدید به معنای توقف فرایند جاری مذاکرات است. لذا اگر تحریم‌های جدید موجب خاتمه فوری مذاکرات نشود، احتمال شکست نهایی مذاکرات را افزایش خواهد داد. تحریم‌های جدید حتی بر انسجام ائتلاف تحریم تاثیری منفی خواهد داشت. کشورهای ائتلاف تحریم تاکنون کنار هم مانده‌اند و به اجرای تحریم‌ها علیه ایران ادامه می‌دهند زیرا ایران را مانع اصلی توافق می‌دانند. کشورهای اصلی این ائتلاف ممکن است تحریم‌های جدید را اقدام تحریک‌آمیز غیرضروری بدانند که چشم‌انداز مذاکرات را به خطر می‌اندازد. آنها تقصیرها را به جای ایران بر گردن آمریکا خواهند انداخت.
رابرت اینهورن گفت: در سال‌های اخیر، آمریکا در متقاعدکردن دولت‌ها و شرکت‌های خارجی به همراهی با تحریم‌های آمریکا موفق بوده است. خصوصا، کشورهای مهمی مثل چین، هند، ژاپن و کره جنوبی مایل به کاهش خرید نفت خام تا 50 درصد و حتی بیشتر از ایران بوده‌اند. اما برخی از این کشورها به آمریکا هشدار داده‌اند در برابر درخواست‌ها برای کاهش بیشتر مقاومت خواهند کرد. با تصویب تحریم جدید، ما ممکن است به جای اعمال فشار بیشتر بر ایران خود را دچار مناقشه با کشورهای شریک خود کنیم و آنها را به خاطر نقض قوانینمان تهدید به تحریم نماییم. اگر ایران کماکان تمایلی به سازش لازم برای حصول توافق نداشته باشد و گفتگوها در نتیجه این مساله از هم بپاشد، لازم است که تحریم‌ها تا حد زیادی افزایش یابد. اما اگر ائتلاف بین‌المللی تحریم با تصویب قانون تحریم‌های جدید تضعیف شود، توان ما برای انجام چنین کاری تا حدود زیادی سست خواهد شد.
لذا تصویب تحریم‌های جدید در حال حاضر کاری بسیار پرمخاطره و در عین حال، غیرضروری است.
وی افزود: اگر ایران باز هم مایل یا قادر به انجام سازش لازم برای حصول توافق نباشد و گفتگوها از هم بپاشد، کنگره با حمایت دولت می‌تواند فورا برای تصویب و آغاز اجرای تحریم‌های جدید اقدام کند. وضعیت کنونی مایوس‌کننده است. اما با توجه به شرایط کنونی، آمریکا باید چه بکند؟ در وهله نخست ما باید صبور باشیم. مذاکره‌کنندگان ما به بررسی راه‌های خلاقانه برای متقاعدکردن ایران به پذیرش توافقی که الزامات اصلی ما را ایفا کند ادامه می‌دهند و آنها باید به دنبال حصول توافقی پیش از مهلت اواخر ژوئن باشند. اما آنها لازم نیست عجله کنند. آمریکا و شرکایش در گروه 1+5 می‌توانند صبر پیشه کنند چرا که توافق موقت برای این گروه بیش از ایران مطلوب است. البته آمریکا و شرکایش مایل هستند تمدید فعلی توافق موقت آخرین تمدید آن باشد. اما اگر یک توافق مناسب تا پیش از پایان ماه ژوئن قابل حصول نباشد، گزینه تمدید دوباره نباید رد شود. اگر هم هیچ توافقی تا پیش از ژوئن حاصل نشود و مذاکرات ادامه نیابد، ایران و نه آمریکا مسوول این شکست خواهد بود. در ثانی، آمریکا باید هر آن چه در توان دارد انجام دهد تا تاثیر تحریم‌های جدید حفظ و تقویت شود. وزارت خزانه‌داری باید به تلاش‌های فشرده خود ادامه دهد و به دولت‌ها و شرکت‌های سراسر دنیا تذکر دهد تحریم‌ها پابرجا هستند و راه برای معامله با ایران باز نیست.
ویافزود: دیوید کوهن، معاون وزارت خزانه‌داری هفته گذشته اعلام کرد از زمان امضای توافق موقت، حدود 100 نفر از اشخاص و موسسات به خاطر کمک به ایران در دورزدن تحریم‌ها بیش از 350 میلیون دلار جریمه شده‌اند. مقامات آمریکا باید به همتایان خود در سراسر جهان تاکید کنند که چشم‌انداز یک راه‌حل مسالمت‌آمیز و مذاکراتی به عدم انعطاف در فشار تحریم‌ها در این مرحله حساس از مذاکرات بستگی دارد. سوم این که دولت‌هایی که به دولت ایران دسترسی دارند باید تشویق شوند که مقامات ایران تحت تاثیر خود قرار دهند. چهارم این که، در حالی که مذاکرات در جریان است، دولت باید کار را با کنگره و شرکای بین‌المللی‌اش را برای اتخاذ اقدامات احتیاطی در یک برنامه شماره دو (برنامه ب) برای وضعیت حالت عدم حصول توافق آغاز کند. به جای تقابل با یکدیگر در مساله تصویب پیش‌دستانه تحریم‌های جدید، شاخه‌های اجرایی و تقنینی باید مشترکا برای تدوین قانون تحریم برای تصویب و اجرای فوری در صورت شکست مذاکرات یا تخلف ایران از توافق موقت اقدام کنند. دولت باید همین حالا همکاری با شرکای اصلی خارجی خود درباره تصویب سیستم تحریم‌های بین‌المللی آغاز کند.
وی در پایان مدعی شد ظاهرا ایران خود در حال کار بر روی یک برنامه ب می‌باشد.
انتهای پیام./.
