به گزارش خبرنگار تئاتر باشگاه خبرنگاران، سی و سومین جشنواره تئاتر فجر به نیمه رسید. نیمه‌ای که 50 نمایش صحنه‌ای در این 5 روز به اجرا رفت و یک روز در میان اثر خوب و بد دیده شد.
 
حاشیه‌ها‌ی سی و سومین جشنواره تئاتر فجر قبل از شروع جشنواره آغاز شده بود، از کناره گیری حسین طاهری مدیر مرکز هنرهای نمایشی گرفته، تا حواشی طراحی پوستر که هر کدام به خودی خود حاشیه‌های آغازین سی و سومین جشنواره تئاتر فجر محسوب می‌شدند اما فضای درونی جشنواره هم خالی از حاشیه نبود، چرا که از همان روز اول با سردی و سکوت پیش رفت.
 
امسال هوای تهران به جای برف و باران بیشتر سوز و سرما دارد و این موضوع باعث شده تا مردم کمتر از خانه‌هایشان بیرون بیایند و استقبالی از این زمستان سرد نداشته باشند.
 
جشنواره تئاتر فجر هم مثل هوای تهران شده و بدون برف و باران است و فقط سوز و سرما دارد و این موضوع در جشنواره باعث شده تا مردم از آن استقبال نکنند.
 
پایین بودن سطح آثاری خارجی در این دوره نیز از حواشی جشنواره بود و تا حدودی جشنواره تئاتر فجر را از رونق انداخت، اما از حق که نگذریم، برخی آثار داخلی جشنواره از جمله نمایش «من» به کارگردانی فرهاد تجویدی، «تقدیر بازان» به کارگردان سیما تیر انداز و «کامنت» به کارگردانی یوسف باپیری آثار خوب و پر مخاطب جشنواره محسوب می‌شوند. همچنین برخورد مناسب عوامل اجرایی سالن‌ها و نظم هر سالن از اتفاقات خوب این دوره است و امیدواریم نیمه‌ی پایانی سی و سومین جشنواره تئاتر فجر نسبت به نیمه اول حرفه‌ای تر پیش برود.
 


شب گذشته ششمین روز از سی و سومین جشنواره تئاتر فجر در حالی به کار خود پایان داد که ده نمایش صحنه‌ای به اجرا رفت. در واقع از روزهای پرکار جشنواره بود.
 
نمایش «گنجفه» به کارگردانی نوشین تبریزی و بازی لیندا کیانی و پژمان جمشیدی جزو آثاری بود که قبل از اجرا مخاطبان بسیاری انتظار دیدن این نمایش را می‌کشیدند و وقتی زنگ اجرا به صدا درآمد، سالن بیش از ظرفیت‌اش مملو از جمعیت بود. «گنجفه» حکایت خانی است که با وجود زن خودش، کلفت خانه را صیغه می‌کند و اتفاقاتی در جامعه‌ی داستان رخ می‌دهد. حضور پژمان جمشیدی در این نمایش از نکات جالب توجه بود. بازی ضعیف و یا نابازیگری پژمان جمشیدی در شب گذشته کاملا مشهود بود، چرا که او نمی‌توانست حس بگیرد و حسش را به مخاطب القا کند، به همین خاطر به محض اینکه شروع به دیالوگ گفتن می‌کرد، حاضران یا میخندیدند یا پچ پچ می‌کردند.

البته به جز «پژمان جمشیدی» دیگر بازیگران هم در کار خود ضعیف بودند. به طور مثال ملک خانم نقش همسر خان، دو بار در اجرا به وضوح توپوق زد و با وجود جدی بودن اثر، تماشاگران مدام می‌خدیدند. خندیدن تماشاگران در سالن حاکی از باهوشی مخاطب تئاتر است، زیرا آن‌ها به خوبی متوجه ضعف‌های کار شدند و در پایان اجرا هم برخی حضار بازیگران را تشویق نکردند.
 
گفتنی است؛ علی دایی مخاطب نمایش «گنجفه» بود.
 
انتهای پیام/ اس