طناز طباطبایی از بازی در "رخ دیوانه" می‌گوید
طناز طباطبايي يكي از بازيگران فيلم «رخ ديوانه»، ساخته جديد ابوالحسن داوودي را فيلمي مطابق با استانداردهاي جهاني توصيف ميكند و تأكيد دارد كه اين فيلم، مخاطب را به ياد هيچ اثر ديگري نمياندازد.
به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، طناز طباطبايي يكي از بازيگران فيلم «رخ ديوانه»، ساخته جديد ابوالحسن داوودي را فيلمي مطابق با استانداردهاي جهاني توصيف ميكند و تأكيد دارد كه اين فيلم، مخاطب را به ياد هيچ اثر ديگري نمياندازد. در حاشيه برگزاري مراسم يك فيلم يك سلام با او همكلام شديم و حاصل اين گپ كوتاه اينجاست:
چه خبر از فيلم ابوالحسن داوودي؟ درباره آن توضيح كوتاهي به ما نميدهيد؟
- «رخ ديوانه» فيلمي است مطابق با استانداردهاي روز جهاني كه هم خوشريتم است و هم سرگرمكننده و در عين حال ميتواند چيزي هم براي ياد دادن داشته باشد. من ترجيح ميدهم هيچ زمينه ذهني به مخاطب ندهم چون نميخواهم وقتي در جشنواره فيلم را ديد، بگويد اين، همان چيزي نبود كه تصور كردم. من در اين فيلم نقش سختي داشتم چون بازي من يكي از بازيهاي طولاني اثر است. اين فيلم مخاطب را به ياد هيچ فيلم ديگري نمياندازد و نمي توان آن را محكوم به معادلسازي يا الگو برداري از هر فيلم ديگري كرد.
با اين حساب، درباره طرح «يك فيلم يك سلام» كه اخيراً در پرديس ملت جريان داشت هم نظر مثبتي نداريد.
- گويا امسال اولين باري است كه اين اتفاق قبل از شروع جشنواره رخ داده و از نظر برنامهريزي و هماهنگي، اجراي قابل قبولي دارد. تنها نكتهاي وجود دارد كه براي من مجهول باقي مانده اين است كه هيچكدام از فيلمهاي جشنواره هنوز رونمايي نشدهاند بنابراين برگزاري نشستي در مورد آن چه فايدهاي ميتواند داشته باشد؟
شايد يك فايده تبليغاتي.
- اگر رويكردي تبليغاتي وجود دارد، در هنگامي كه ما هيچ چيز درباره فيلم نميتوانيم بگوييم، اين برنامه چه ميزان كارايي دارد؟ ما الان داريم به چيزي نگاه ميكنيم كه نميدانيم چيست. اگر قبل از برگزاري جشنواره درباره فيلمها ذهنيت ايجاد شود، سواي اينكه ذهنيتي خوب باشد يا بد، اتفاق خوبي نيست.
اما به هر حال مخاطب جشنوارهاي دوست دارد نظر شما را درباره فيلمهايي كه امسال در جشنواره داريد، بداند.
- من به عنوان يك بازيگر همه نقشهايي را كه تا امروز بازي كردهام دوست دارم اما نميدانم فيلم در مواجهه با مخاطب موفق خواهد بود يا نه؟ من زماني ميتوانم بهتر صحبت كنم كه اولين برخوردهاي تماشاچي را ببينم و توضيحات خود را بر همان اساس شكل بدهم. من در حال حاضر در فيلمهايي بازي كردهام كه هنوز مونتاژ نهايي آنها را نديدهام، بنابراين درباره چه چيز بايد صحبت كنم؟
شايد درباره برآيندي كه از كليت كار در روزهاي فيلمبرداري در ذهن شما نشسته است.
- ببينيد، تدوين يك فيلم كارگرداني دوم آن به حساب ميآيد و چه بسا نتايجي متفاوت با آنچه در ذهن من از برآيند بازيها وجود دارد، داشته باشد. در جشنواره ما، همه چيز با عجله اتفاق ميافتد و همين موضوع، قضاوت كردن را سخت ميكند. صحيح اين است كه من بتوانم از انتخاب خودم دفاع كنم و همچنين از فيلمنامه و كارگرداني كه مرا انتخاب كرده است. اين مراسم از نگاه من قدري زودهنگام است. اگر چنين برنامههايي قبل و بعد از نمايش فيلم باشد خيلي بهتر است.
تبليغات هميشه سهم بسزايي در ديده شدن فيلم دارد، حتي در روزهايي كه چند نمايش محدود جشنوارهاي را سپري ميكند. به عنوان يك بازيگر دوست نداريد مردم قبل از تماشاي فيلمتان در موردتان صحبت كنند؟
-نه، بعد از تماشاي فيلم آنچه بايد رخ بدهد، ميدهد. چنين برنامههايي كه حاوي تيزر و آنونس و ... است از نظر تبليغاتي براي فيلم مفيد است اما كساني مثل طراح پوستر و سازنده تيزر و آنونس و آهنگساز اثر هستند كه در اين مواقع، حرف بيشتري براي گفتن دارند. زماني كه فيلم براي اكران عمومي آماده ميشود برگزاري اين برنامهها ميتواند كاربردي باشد، چون شما دايره مخاطبي براي آن تعريف مي كنيد و به اين ترتيب اثر را به تماشاگران ويژه آن معرفي مي كنيد.
يعني در زمان توليد فيلم نميدانيد داريد براي چه كساني فيلم ميسازيد؟
- واقعاً در نمايشهاي جشنوارهايست كه ما تازه خودمان در مييابيم چه قشري از مردم فيلم را دوست دارند چون ما پيشفرضي داشتهايم كه بر اساس آن فيلم ساختهايم اما معلوم نيست كه درست حدس زدهايم يا نه. لزوما كار ما با هيچ اطميناني شروع نميشود. مثلا من هنوز نميدانم «مرگ ماهي» براي چه قشري از مخاطب مناسب است اما قطعاً بعد از ديدن بازخوردهاي مردم، جواب اين سؤال را تا حد زيادي ميگيرم.
شايد بتوان از پيامي كه فيلمنامه با خود دارد حتي در همان روزهاي پيش توليد هم دايرهاي از مخاطب براي اثر تعريف كرد.
-درست است! گاهي ما فيلم ميسازيم تا پند و اندرز بدهيم اما اين سبك و سياقي است كه دوره آن مدتها پيش به پايان رسيده. در حال حاضر تلاش همه فيلمسازان بايد اين باشد كه اثري مطابق با استانداردهاي جهاني تحويل بدهند و در اين صورت ديگر فرقي نميكند مخاطب ويژه ما مثلا قشر نوجوان باشد يا نباشد، چون در صورت حذف كردن اين كودكانه و نوجوانانه بودن هم، همچنان ميتوان فيلم را براي ديگران نمايش داد. پيرو اين گفته، از شما سوال ميكنم فيلم «پرويز» آقاي برزگر براي چه گروه از مخاطب است؟ آيا پاسخ روشني براي اين سوال وجود دارد؟ فيلم، فيلم است و اگر قرار باشد براي آن مخاطب ويژه تعيين كرد، بايد بازخورد آن را در چند نمايش مردمي ديد و بعد تصميم گرفت. من هم از اينكه امسال با دو فيلم در جشنواره حضور دارم خوشحالم، منتظرم روزهاي جشنواره شروع بشوند، فيلم را با مردم تماشا كنم و انعكاس آن را در خلال صحبت مخاطبان بشنوم.
چه خبر از فيلم ابوالحسن داوودي؟ درباره آن توضيح كوتاهي به ما نميدهيد؟
- «رخ ديوانه» فيلمي است مطابق با استانداردهاي روز جهاني كه هم خوشريتم است و هم سرگرمكننده و در عين حال ميتواند چيزي هم براي ياد دادن داشته باشد. من ترجيح ميدهم هيچ زمينه ذهني به مخاطب ندهم چون نميخواهم وقتي در جشنواره فيلم را ديد، بگويد اين، همان چيزي نبود كه تصور كردم. من در اين فيلم نقش سختي داشتم چون بازي من يكي از بازيهاي طولاني اثر است. اين فيلم مخاطب را به ياد هيچ فيلم ديگري نمياندازد و نمي توان آن را محكوم به معادلسازي يا الگو برداري از هر فيلم ديگري كرد.
با اين حساب، درباره طرح «يك فيلم يك سلام» كه اخيراً در پرديس ملت جريان داشت هم نظر مثبتي نداريد.
- گويا امسال اولين باري است كه اين اتفاق قبل از شروع جشنواره رخ داده و از نظر برنامهريزي و هماهنگي، اجراي قابل قبولي دارد. تنها نكتهاي وجود دارد كه براي من مجهول باقي مانده اين است كه هيچكدام از فيلمهاي جشنواره هنوز رونمايي نشدهاند بنابراين برگزاري نشستي در مورد آن چه فايدهاي ميتواند داشته باشد؟
شايد يك فايده تبليغاتي.
- اگر رويكردي تبليغاتي وجود دارد، در هنگامي كه ما هيچ چيز درباره فيلم نميتوانيم بگوييم، اين برنامه چه ميزان كارايي دارد؟ ما الان داريم به چيزي نگاه ميكنيم كه نميدانيم چيست. اگر قبل از برگزاري جشنواره درباره فيلمها ذهنيت ايجاد شود، سواي اينكه ذهنيتي خوب باشد يا بد، اتفاق خوبي نيست.
اما به هر حال مخاطب جشنوارهاي دوست دارد نظر شما را درباره فيلمهايي كه امسال در جشنواره داريد، بداند.
- من به عنوان يك بازيگر همه نقشهايي را كه تا امروز بازي كردهام دوست دارم اما نميدانم فيلم در مواجهه با مخاطب موفق خواهد بود يا نه؟ من زماني ميتوانم بهتر صحبت كنم كه اولين برخوردهاي تماشاچي را ببينم و توضيحات خود را بر همان اساس شكل بدهم. من در حال حاضر در فيلمهايي بازي كردهام كه هنوز مونتاژ نهايي آنها را نديدهام، بنابراين درباره چه چيز بايد صحبت كنم؟
شايد درباره برآيندي كه از كليت كار در روزهاي فيلمبرداري در ذهن شما نشسته است.
- ببينيد، تدوين يك فيلم كارگرداني دوم آن به حساب ميآيد و چه بسا نتايجي متفاوت با آنچه در ذهن من از برآيند بازيها وجود دارد، داشته باشد. در جشنواره ما، همه چيز با عجله اتفاق ميافتد و همين موضوع، قضاوت كردن را سخت ميكند. صحيح اين است كه من بتوانم از انتخاب خودم دفاع كنم و همچنين از فيلمنامه و كارگرداني كه مرا انتخاب كرده است. اين مراسم از نگاه من قدري زودهنگام است. اگر چنين برنامههايي قبل و بعد از نمايش فيلم باشد خيلي بهتر است.
تبليغات هميشه سهم بسزايي در ديده شدن فيلم دارد، حتي در روزهايي كه چند نمايش محدود جشنوارهاي را سپري ميكند. به عنوان يك بازيگر دوست نداريد مردم قبل از تماشاي فيلمتان در موردتان صحبت كنند؟
-نه، بعد از تماشاي فيلم آنچه بايد رخ بدهد، ميدهد. چنين برنامههايي كه حاوي تيزر و آنونس و ... است از نظر تبليغاتي براي فيلم مفيد است اما كساني مثل طراح پوستر و سازنده تيزر و آنونس و آهنگساز اثر هستند كه در اين مواقع، حرف بيشتري براي گفتن دارند. زماني كه فيلم براي اكران عمومي آماده ميشود برگزاري اين برنامهها ميتواند كاربردي باشد، چون شما دايره مخاطبي براي آن تعريف مي كنيد و به اين ترتيب اثر را به تماشاگران ويژه آن معرفي مي كنيد.
يعني در زمان توليد فيلم نميدانيد داريد براي چه كساني فيلم ميسازيد؟
- واقعاً در نمايشهاي جشنوارهايست كه ما تازه خودمان در مييابيم چه قشري از مردم فيلم را دوست دارند چون ما پيشفرضي داشتهايم كه بر اساس آن فيلم ساختهايم اما معلوم نيست كه درست حدس زدهايم يا نه. لزوما كار ما با هيچ اطميناني شروع نميشود. مثلا من هنوز نميدانم «مرگ ماهي» براي چه قشري از مخاطب مناسب است اما قطعاً بعد از ديدن بازخوردهاي مردم، جواب اين سؤال را تا حد زيادي ميگيرم.
شايد بتوان از پيامي كه فيلمنامه با خود دارد حتي در همان روزهاي پيش توليد هم دايرهاي از مخاطب براي اثر تعريف كرد.
-درست است! گاهي ما فيلم ميسازيم تا پند و اندرز بدهيم اما اين سبك و سياقي است كه دوره آن مدتها پيش به پايان رسيده. در حال حاضر تلاش همه فيلمسازان بايد اين باشد كه اثري مطابق با استانداردهاي جهاني تحويل بدهند و در اين صورت ديگر فرقي نميكند مخاطب ويژه ما مثلا قشر نوجوان باشد يا نباشد، چون در صورت حذف كردن اين كودكانه و نوجوانانه بودن هم، همچنان ميتوان فيلم را براي ديگران نمايش داد. پيرو اين گفته، از شما سوال ميكنم فيلم «پرويز» آقاي برزگر براي چه گروه از مخاطب است؟ آيا پاسخ روشني براي اين سوال وجود دارد؟ فيلم، فيلم است و اگر قرار باشد براي آن مخاطب ويژه تعيين كرد، بايد بازخورد آن را در چند نمايش مردمي ديد و بعد تصميم گرفت. من هم از اينكه امسال با دو فيلم در جشنواره حضور دارم خوشحالم، منتظرم روزهاي جشنواره شروع بشوند، فيلم را با مردم تماشا كنم و انعكاس آن را در خلال صحبت مخاطبان بشنوم.
