به گزارش خبرنگارباشگاه خبرنگاران سنندج؛ علی سلیمانی گفت: اضطراب، در خانواده هاي كوچك، گروه هاي اجتماعي مرفه و پر درآمد، كودكان بزرگتر خانواده، محافظت زياد والدين، همانند سازي با والدين مضطرب، رقابت با خواهران و برادران و نيز در خانواده هايي كه نگران اعمال كودك خويش هستند بيشتر مشاهده مي شود.
وی افزود: فرد مضطرب نسبت به شايستگي ها و عملكرد خويش فوق العاده نگران است و رفتارهاي عصبي (ناخن جويدن)، اختلال هاي مربوط به خواب و ناراحتي‌هاي جسمي (درد معده) از خود بروز مي دهد و معمولاً احساس درماندگي در يافتن چاره و راه حل نگراني مي كند.
این روانشناس در رابطه با تفاوت های اضطراب و ترس بیان کرد: گرچه اضطراب از ترس و نگراني ناشي مي‌شود،ولي تفاوت هايي با آنها دارد و یکی از این تفاوت ها مبهم تر بودن اضطراب از ترس است و دیگری ترس از يك محرك در زمان حال ناشي مي‌شود در صورتي كه فرد مضطرب، اغلب از علت اضطراب خويش اطلاع ندارد.
وی گفت: اضطراب علي رغم آنكه مانند نگراني بيشتر معلول تخيل است ولي با آن تفاوت هايي نيز دارد.
سلیمانی افزود: نگراني مربوط به موقعيت هاي خاصي مي شود مانند امتحانات و مشكل مالي، در صورتي كه اضطراب يك حالت عاطفي تعميم يافته است، نگراني در مورد مشكلات عيني است ولي اضطراب ناشي از يك مشكل ذهني مي باشد.
*عوامل ايجاد كننده اضطراب
وی تاکید کرد: اضطراب به ميزان كم همانند ترس غالباً اثرات سازنده دارد و به عنوان محركي براي خلاقيت، حل مسائل و فعاليت مؤثر است ولي اضطراب غير طبيعي باعث از كار افتادگي، بي قراري و ناراحتي فرد مي گردد.ظاهر شدن اضطراب در كودك تدريجي است و توصيه شده است تا رسيدن كودك به سه سالگي، در مورد تشخيص آن اقدامي صورت نگيرد.
*نشانه‌هاي اضطراب
این روانشناس در رابطه با نشانه هاي مستقيم اضطراب گفت: وضع قيافه و ظاهر مضطرب كودك، خواب كم و شكايت از بي خوابي، تكرار ادرار، تهوع و استفراغ و سردرد از نشانه های مستقیم اضطراب است.
وی افزود: رجعت مانند ترس از خوابيدن به تنهايي در اتاق، علائم بدني از جمله كم شدن اشتها و گاهي پرخوري، شكايت از درد پا و شكم، امتناع از مدرسه رفتن و علائم روانی از جمله ترس، وسواس، هيستري تبديلي و ترس از تاريكي است.
وی با اشاره به رفتار افراد مضطرب بیان کرد: این افراد ناراحتي خود را در درون مي ريزند و تشديد مي كنند، ناراحتي خود را بيرون مي ريزند و با اين كار توجه و دلسوزي ديگران را جلب مي كنند و یا گناه را به گردن افراد ديگري مي اندازد و از احساس بي كفايتي و ناامني خود را مي‌رهاند.
این روانشناس افزود: اضطراب در حالت معتدل تر ممكن است به صورت رفتارهايي چون افسردگي، حساسيت شديد و عصبانيت، نا آرامي و بي قراري، بي خوابي و خواب ناراحت ظاهر شود و در موارد شديدتر به صورت احساس گناه تجلي مي‌کند.
سلیمانی گفت: كودكان براي مقابله با اضطراب معمولاً از وسايل دفاعي استفاده مي‌كنند كه از مهمترين آنها مي توان به كناره گيري، رجعت، انكار كردن، سركوبي، فرافكني اشاره کرد.
وی درپایان افزود:در درمان نگراني و اضطراب از شيوه هاي درمان رايج در ترس استفاده مي كنندو دارو درماني نيز از شيوه‌هاي رايج در درمان اضطراب مي‌باشد.
انتهای پیام/ش
