به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاراندر همایش ملی اعتدال که اخیراً برگزار شد، یکی از سخنرانان اصلاح‌طلب این همایش در اشاره به شعار «اعتدال» دولت اینطور بیان کرده است که وجه مسلط و غالب زندگی امام(ره) اعتدال‌گرایی بود.

آقای علی‌محمد حاضری در این رابطه می‌گوید: «امام(ره) با انتشار مقاله‌ای درباره تمجید از نواب صفوی در مجله پانزده خرداد در سال 53 مخالفت کرد زیرا ایشان دنبال خشونت‌گرایی نبود. من 98 تصمیم دیگر امام(ره) را نیز مطالعه کردم که 94 مورد آن با شاخص اعتدالگرایی به صورت کامل تطبیق داشت. وجه مسلط و غالب زندگی امام(ره) اعتدالگرایی بود»

به گزارش ایسنا، او همچنین با بیان اینکه روش و نحوه پیگیری یک مکتب توسط یک فرد می‌تواند افراطی یا تفریطی باشد. روش اعتدالی روشی میان این دو روش است تصریح می‌کند: من نحوه عملکرد امام خمینی (ره) را از سال 1323 تا زمان ارتحال ایشان را در مورد تصمیمات سرنوشت‌ساز بررسی کردم. نحوه ورود امام به فعالیت سیاسی و اجتماعی و نحوه اتخاذ تصمیم ایشان روشی اعتدالی بود.


*«اعتدال» یک کشف تازه در ساحت سیاست و اجرا و جامعه نیست و از جمله تأکیدات شریعت مبین اسلام نیز همین مسئله است.

اما مناقشه از نقطه‌ای بروز می‌کند که کسانی حتی با وجود تأکیدات مقام معظم رهبری نیز نه‌تنها حاضر به تعریف دقیق و موجز کلمه «اعتدال» نیستند و یا آنرا با مفهومی شبیه «میانه‌گیری بین حق و باطل» خلط کرده‌اند بلکه دست آخر نیز مثلاً در همایش مذکور، کلمه اعتدال را در قالب یک کتاب 7 جلدی! تعریف می‌کنند.

قبل از آقای حاضری که حضرت امام(ره) را یک چهره اعتدالی! معرفی کرده است، آقای جلایی‌پور از دیگر چهره‌های اصلاح‌طلب نیز در مصاحبه‌ای تأکید کرده بود که اگر امام راحل زنده بود «اصلاح‌طلب»! می‌شد.

این صحبت‌ها که نوعی تقلّا برای نسبت دادن منش یک جریان سیاسی و گاهی اجرایی به ساحت مقدّس کسانی همچون امام راحل ارزیابی می‌شوند؛ اولاً جریان‌هایی میرا تلقی می‌شوند و هیچگاه در افکار عمومی به دلیل تشکیک‌های مبنایی که با خود دارند به جایگاه‌های پایدار نمی‌رسند و ثانیاً طرح‌کنندگان را به دلیل قرائت‌های غلط و خودتوجیهی که از امام راحل دارند در مقابل اشکالات جدی و بی‌پاسخ قرار می‌دهند.

مثلاً آقای حاضری در صحبت‌های خود توضیح نمی‌دهد شاخص اعتدال‌گرایی از منظر اصلاح‌طلبان و دولتی‌ها چیست که 94 تصمیم از 98 تصمیم امام راحل با آن منطبق بوده است؟!

و یا همینطور آقای جلایی‌پور و آقای حجاریان که چندی قبل در یک مصاحبه و یک یادداشت مدعی شده‌اند تصمیمات امام راحل بر اساس دوری از انقلابی‌گری و دوری از عملکرد عاشورایی بوده است قاعدتاً نمی‌توانند توضیح دهند برخی تصمیمات امام راحل در قبل از انقلاب همچون دستور مدارای ایشان با نیروهای گارد شاهنشاهی و یا برخی عملکردهای ایشان در بعد از انقلاب همچون تأکیدات همیشگی آن یار سفر کرده بر ضرورت مبارزه با آمریکا، آل سعود و رژیم صهیونیستی چه معنایی می‌تواند، داشته باشد و در چارچوب عقل می‌گنجد یا عشق یا انقلابی‌گری و یا قانون‌گرایی؟!

گفتنیست صحبت آقای حاضری درباره امام راحل تنها حرف عجیب همایش ملی اعتدال نبوده است.

آقای یونسی، دستیار رئیس جمهور نیز در بخشی از صحبت‌های خود در این همایش آرزو کرده است که شهید راه اعتدال شود!