حقیقتی که رسانه‌های آمریکا آن را توهم می‌دانند
آیا واقعاً ورزش‌هایی مانند بوکس و بسکتبال نقش ویژه‌ای در انتخابات آمریکا دارند و ورزشکاران می‌توانند در میزان آرای صندوق‌ها مؤثر باشند؟
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران،در هر نقطه‌ای از کره زمین وقتی قرار باشد تکلیف بخشی از مالکیت یا همه آن
را مردم روشن کنند، ماجرای «تبلیغات» حرف اول و آخر را می زند. در این میان
البته هستند مردم و شهروندانی که تحت تاثیر تبلیغات قرار نگرفته و با توجه
به خط فکری یا سلیقه های سیاسی و اقتصادی، از قبل انتخاب خود را مشخص کرده
اند.
انتخابات در آمریکا اما یکی از همین عرصه های به ظاهر مشابه است که در آن هیچ شهروندی از حملات رسانه ای، تبلیغات فوق حرفه ای و موج سهمگین سخنرانی های تاریخی در امان نیست.
در آمار منتشر شده از سوی وب سایت تحلیلی – آماری آکادمی جان کندی در واشنگتن آمده است: در سال های 2010 تا 2013 میزان افرادی که گمان می کردند انتخاب خود را به صورت قطعی می دانند و کاری با تبلیغات ندارند و در نهایت انتخاب دیگری داشته اند همیشه بیش از 35 درصد مردم بوده است.
تنها برای انتخابات هیات مدیره مدارس منطقه ای در بخش لس آنجلس و فقط برای یک منطقه آموزش و پرورشی 40 شرکت تبلیغاتی با نامزدها قرارداد رسمی بستند. حتی برای تنظیم متن سخنرانی های انتخاباتی معمولا قراردادهای بسیار نجومی با افراد صاحب قلم منعقد می شود.
در چنین جوی، ورزش فاکتور بسیار مهم و کلیدی است. در هر جایی از جهان، مردم هوادار ستارگان ورزشی هستند و این قهرمانان ملی گاه آنچنان محبوب و مشهور می شوند که با یک جمله ساده، سرنوشت یک نامزد را در انتخاباتی پیچیده مانند امریکا تغییر می دهند.
بوکس و بسکتبال از دیرباز نزد مردم آمریکا به عنوان دو ورزش انتخاباتی مشهورند. گاه کاریکاتورها و مقاله های طنزی در نکوهش عملکرد ستارگان ورزشی که بخاطر دریافت پول هر سخنرانی را قبول می کنند هم منتشر می شود.
با اعلام نتایج انتخابات میان دوره ای سنای آمریکا، مشخص شد حزب دموکرات، یعنی حزب باراک اوباما، رئیس جمهور این کشور، اکثریت را از دست داده و اکنون این جمهوری خواهان هستند که دارای اکثریت نمایندگان در سنا هستند. مشخص است سخنرانی کب برایان، ستاره ثروتمند بسکتبال علت اول و آخر نتیجه به دست آمده نیست اما در آن بی تاثیر هم نبوده است.
برایان در حالتی متفکر و شاید غمگین وارد سالن شده و مجری برنامه تلویزیونی پر بیننده آمریکا از او می پرسد: "اتفاقی افتاده؟ نگران به نظر می رسی!"
و برایان می گوید: "مهم نیست. فقط نگران آینده آمریکا هستم. کاش در پیکره سیاسی کشور یک اتفاق مهم رخ بدهد. حزب دیگری بیاید، نمی دانم خلاصه تغییری حاصل شود!" و همین جملات کافی بود تا جبهه دموکرات به هم بریزد. حتی تهیه کننده برنامه تلویزیونی را تهدید به شکایت رسمی کنند؛ اما دیگر کار از کار گذشته بود.
در همان هفته دو ستاره بوکس در مینسوتا قبل از آغاز مسابقه میکروفون گوینده را گرفته و با صدای بلند فریاد می زنند: "ما دموکرات هستیم. این مسابقه که برنده خاصی ندارد. هر دو برنده ایم!"
نظام انتخاباتی در ایالات متحده آمریکا روندی است که نزدیک به یک سال به طول می‌انجامد. بر اساس آمارهای موجود در سراسر ایالات متحده، بیش از ۵۰۰ هزار شغل از طریق انتخابات توزیع می‌شود که ۵۳۷ سمت در سطح فدرال، ۸۰۰۰ سمت در سطح ایالتی و ۴۹۴ هزار سمت نیز در دولت‌های محلی است. در چنین شرایطی، یک جمله هماهنگ شده از سوی یک ستاره بسکتبال قیمت بسیار زیادی دارد.
مردم هر ایالت در نظام انتخاباتی به صورت جداگانه و مستقل از ایالت‌های دیگر همزمان در روز انتخابات نمایندگان کنگره و سنا (هر ایالت دو سناتور دارد) و افرادی موسوم به مجمع گزینندگان را انتخاب می‌کنند.
تصور کنید که مثلا در بخش کالیفرنیا، 3 نفر از این هیات برگزینندگان دوست صمیمی مایکل جردن باشند و مدام از دو ماه مانده به آغاز انتخابات در کنار او عکس یادگاری بگیرند. جردن نیز تکلیفش بین هواداران خود روشن است و بسیاری از شیفتگان این اسطوره می دانند از جمهوری خواهان نفرت دارد.
نکته جالب این که بسیاری از نمایندگان و نامزدهای انتخابات سنا، محل سخنرانی خود را استادیوم های ورزشی و به خصوص بسکتبال انتخاب می کنند. این به خاطر کمبود فضا برای سخنرانی نیست. این افراد معمولا مدرن ترین و زیبا ترین سالن ها را برای سخنرانی و پذیرایی از هواداران خود در اختیار دارند؛ اما فریاد کشیدن علیه دولت فعلی زیر حلقه بسکتبال لطف دیگری دارد. اگر نامزد مورد نظر در همان روز لباس تیم مورد علاقه بیشتر مردم شهر را بر تن کند، دیگر اطمینان کامل خواهد داشت که بالاترین میزان رای را به خود اختصاص خواهد داد.
سطح سیاسی و میزان تحلیل اخبار نزد مردم این کشور کم نیست. بسیاری از مردم با علاقه اخبار و تحلیل های روزنامه ها را مطالعه می کنند اما صحبت بر سر جادوی تبلیغات است. تاثیری که این غول خبری و رسانه ای بر مردم می گذارد.
مشکل بزرگ دو حزب دموکرات و جمهوری خواه در این مرحله از انتخابات، ماجرای سیاه پوستان است. بخشی از مردم که از نژادپرستی به تنگ آمده و انتخابات را نیز میدان تازه ای برای بیان اعتراضات خود می دانند. در این میان سخنرانی یک ستاره بسکتبال می تواند بسیار تاثیرگذار باشد. البته میزان مردمی بودن آن ستاره را نیز رسانه مشخص می کند؛ نه نظر مردم منطقه میسوری آمریکا!
روزنامه
«صبح» چاپ کوبا تنها ساعتی پس از روشن شدن نتایج انتخابات میان دوره ای
روی وب سایت رسمی خود می نویسد: "حالا زمان آن رسیده که باراک اوباما بار
دیگر لباس ورزشی خود را بپوشد و در حالی که فرزندانش در تصویر به او لبخند
می زنند، با توپ بسکتبال به سمت حلقه حمله کند. در کنار چند ستاره بسکتبال
بایستد یا دوباره در پاتوق همیشگی خود در حالی که بسیار مردمی و دل نگران
مردم دیده می شود، با یک ستاره بوکس، همبرگر بخورد."
انتخابات در آمریکا اما یکی از همین عرصه های به ظاهر مشابه است که در آن هیچ شهروندی از حملات رسانه ای، تبلیغات فوق حرفه ای و موج سهمگین سخنرانی های تاریخی در امان نیست.
در آمار منتشر شده از سوی وب سایت تحلیلی – آماری آکادمی جان کندی در واشنگتن آمده است: در سال های 2010 تا 2013 میزان افرادی که گمان می کردند انتخاب خود را به صورت قطعی می دانند و کاری با تبلیغات ندارند و در نهایت انتخاب دیگری داشته اند همیشه بیش از 35 درصد مردم بوده است.
تنها برای انتخابات هیات مدیره مدارس منطقه ای در بخش لس آنجلس و فقط برای یک منطقه آموزش و پرورشی 40 شرکت تبلیغاتی با نامزدها قرارداد رسمی بستند. حتی برای تنظیم متن سخنرانی های انتخاباتی معمولا قراردادهای بسیار نجومی با افراد صاحب قلم منعقد می شود.
در چنین جوی، ورزش فاکتور بسیار مهم و کلیدی است. در هر جایی از جهان، مردم هوادار ستارگان ورزشی هستند و این قهرمانان ملی گاه آنچنان محبوب و مشهور می شوند که با یک جمله ساده، سرنوشت یک نامزد را در انتخاباتی پیچیده مانند امریکا تغییر می دهند.
بوکس و بسکتبال از دیرباز نزد مردم آمریکا به عنوان دو ورزش انتخاباتی مشهورند. گاه کاریکاتورها و مقاله های طنزی در نکوهش عملکرد ستارگان ورزشی که بخاطر دریافت پول هر سخنرانی را قبول می کنند هم منتشر می شود.
با اعلام نتایج انتخابات میان دوره ای سنای آمریکا، مشخص شد حزب دموکرات، یعنی حزب باراک اوباما، رئیس جمهور این کشور، اکثریت را از دست داده و اکنون این جمهوری خواهان هستند که دارای اکثریت نمایندگان در سنا هستند. مشخص است سخنرانی کب برایان، ستاره ثروتمند بسکتبال علت اول و آخر نتیجه به دست آمده نیست اما در آن بی تاثیر هم نبوده است.
برایان در حالتی متفکر و شاید غمگین وارد سالن شده و مجری برنامه تلویزیونی پر بیننده آمریکا از او می پرسد: "اتفاقی افتاده؟ نگران به نظر می رسی!"
و برایان می گوید: "مهم نیست. فقط نگران آینده آمریکا هستم. کاش در پیکره سیاسی کشور یک اتفاق مهم رخ بدهد. حزب دیگری بیاید، نمی دانم خلاصه تغییری حاصل شود!" و همین جملات کافی بود تا جبهه دموکرات به هم بریزد. حتی تهیه کننده برنامه تلویزیونی را تهدید به شکایت رسمی کنند؛ اما دیگر کار از کار گذشته بود.
در همان هفته دو ستاره بوکس در مینسوتا قبل از آغاز مسابقه میکروفون گوینده را گرفته و با صدای بلند فریاد می زنند: "ما دموکرات هستیم. این مسابقه که برنده خاصی ندارد. هر دو برنده ایم!"
نظام انتخاباتی در ایالات متحده آمریکا روندی است که نزدیک به یک سال به طول می‌انجامد. بر اساس آمارهای موجود در سراسر ایالات متحده، بیش از ۵۰۰ هزار شغل از طریق انتخابات توزیع می‌شود که ۵۳۷ سمت در سطح فدرال، ۸۰۰۰ سمت در سطح ایالتی و ۴۹۴ هزار سمت نیز در دولت‌های محلی است. در چنین شرایطی، یک جمله هماهنگ شده از سوی یک ستاره بسکتبال قیمت بسیار زیادی دارد.
مردم هر ایالت در نظام انتخاباتی به صورت جداگانه و مستقل از ایالت‌های دیگر همزمان در روز انتخابات نمایندگان کنگره و سنا (هر ایالت دو سناتور دارد) و افرادی موسوم به مجمع گزینندگان را انتخاب می‌کنند.
تصور کنید که مثلا در بخش کالیفرنیا، 3 نفر از این هیات برگزینندگان دوست صمیمی مایکل جردن باشند و مدام از دو ماه مانده به آغاز انتخابات در کنار او عکس یادگاری بگیرند. جردن نیز تکلیفش بین هواداران خود روشن است و بسیاری از شیفتگان این اسطوره می دانند از جمهوری خواهان نفرت دارد.
نکته جالب این که بسیاری از نمایندگان و نامزدهای انتخابات سنا، محل سخنرانی خود را استادیوم های ورزشی و به خصوص بسکتبال انتخاب می کنند. این به خاطر کمبود فضا برای سخنرانی نیست. این افراد معمولا مدرن ترین و زیبا ترین سالن ها را برای سخنرانی و پذیرایی از هواداران خود در اختیار دارند؛ اما فریاد کشیدن علیه دولت فعلی زیر حلقه بسکتبال لطف دیگری دارد. اگر نامزد مورد نظر در همان روز لباس تیم مورد علاقه بیشتر مردم شهر را بر تن کند، دیگر اطمینان کامل خواهد داشت که بالاترین میزان رای را به خود اختصاص خواهد داد.
سطح سیاسی و میزان تحلیل اخبار نزد مردم این کشور کم نیست. بسیاری از مردم با علاقه اخبار و تحلیل های روزنامه ها را مطالعه می کنند اما صحبت بر سر جادوی تبلیغات است. تاثیری که این غول خبری و رسانه ای بر مردم می گذارد.
مشکل بزرگ دو حزب دموکرات و جمهوری خواه در این مرحله از انتخابات، ماجرای سیاه پوستان است. بخشی از مردم که از نژادپرستی به تنگ آمده و انتخابات را نیز میدان تازه ای برای بیان اعتراضات خود می دانند. در این میان سخنرانی یک ستاره بسکتبال می تواند بسیار تاثیرگذار باشد. البته میزان مردمی بودن آن ستاره را نیز رسانه مشخص می کند؛ نه نظر مردم منطقه میسوری آمریکا!
