"جبار آذین" منتقد سینما در گفتگو با خبرنگار سینمای باشگاه خبرنگاران در رابطه با صنعتی شدن و پیشرفت صنعت سینمای ایران گفت: علی‌رغم بازار و تنور سینمای ایران که کم و بیش داغ است و جریان تولید و اکران هم بصورت به نسبت متعادل جریان دارد اما واقعیت مهم در سینمای ایران این است که پس از سالها فعالیت و کار و تولید هنوز از منظر قانونی بعنوان صنعت پذیرفته و معرفی نشده است و لازمه این کار تعریف و تبیین حقوقی و قانونی برای سینما است که این مقوله مهم باید توسط کارشناسان و اهالی فرهنگ و سینما تعریف و حدود آن مشخص شده و سپس وارد مراحل قانونی شود که تازه آغاز راه صنعتی شدن سینمای ایران است.

وی گفت: با صنعتی شدن سینما هزینه‌ها و امکانات و توجه به این هنر و صنعت وارد لایحه بودجه‌ای می شود و هزینه‌اش فراتر از هزینه‌ای است که مسئولان بابت فرهنگ تعلق می دهند، و به همین دلیل بصورت صنعت درنیامده تا بتوانیم در عرصه تولید و اکران در بازار داخلی حرفی برای گفتن داشته‌ باشیم و مخاطبان را راضی کنیم؛ حتی به گونه‌ای نیست که نظر تماشاگران و مخاطب های خارجی را به خودش جلب کند.

وی اظهار داشت: مهمترین علت، مدیریت های سلیقه ای و نداشتن وحدت رویه در سینما است. از آنجایی که مدیریت‌ها در کشور ما همگام با تحولات دولتی و سیاسی دگرگون می‌شود هر مدیری که سرکار می‌آید بر اساس نگاه و سلیقه خودش به هنر و سینما توجه می‌کند و با آمدن مدیر جدید مرحله آزمون و خطا دوباره شروع می‌شود و بعید است با مدیران غیر کارشناس و غیر متخصص در داخل و در جهان به پیشرفت دست پیدا کند.

وی در ادامه گفت: مشکل دیگر ما در کشور این است که برخی سازمان ها و ارگان هایی داریم که اینها در کار تولید فیلم دخیل هستند اما راه و روش‌ خاص خودشان را دارند و مسیر جدا از هم طی می‌کنند و به لحاظ قانونی متولی اصلی سینمای کشور هستند، اما حوزه هنری و خود سازمان صدا و سیما و بنیادهای دیگر هم فیلم تولید می‌کنند که به لحاظ برنامه و عملکرد و سیاست‌ها با یکدیگر هماهنگ نیست؛ چون آنچه در ارشاد مورد تایید قرار می‌گیرد چه بسا امکان نمایش در تلویزیون پیدا نکند و حوزه هنری در جنگی ایدئولوژیک در مقابل سایر حوزه‌های تولید فیلم قرار می‌گیرد و در نتیجه تولیدات را زیر سوال می‌برند.

وی ادامه داد: بخش عمده سینمای کشور در دست حوزه هنری است. این حوزه در سالهای اخیر کوشیده فیلمهای مطلوب خودش را به نمایش در بیاورد و در تلویزیون و سیما فیلم، فیلمهایی تهیه می‌شود که گاه در برابر مخالفت ارشادیها قرار می‌گیرد این نداشتن وحدت رویه به سینما ضربه می زند.

نبود مدیریت هدفمند و ملوک الطوایفی باعث شده سینما بعنوان صنعت به ثبت ملی نرسد و ما هنوز درگیر تولید فیلم‌ها با بودجه دولتی و نفتی هستیم و صحبت از اینکه چرا سینمای ما به رشد نمی‌رسد و چرا نمی‌توانیم در جهان قدرت نمایی کنیم؛ پاسخش عملا پیش روی ما است.

وی اظهار داشت: راهکار رفع این مشکل حضور کارشناسان و متخصصان فرهنگی و هنری در وزاتخانه ارشاد به ویژه سازمان سینمایی و همچنین در جایگاه‌های مهم و تعیین‌کننده‌ای چون صدا و سیما و حوزه هنری است؛ در کنار اینها حمایت مادی و معنوی از فیلمسازان حرفه‌ای و جوانان خلاق که در سینما حرف های نو برای گفتن دارند از جمله ملزومات رشد و تکامل سینمای ایران است، علاوه بر اینها در بخش‌های مختلف سینمای ایران چه خصوصی چه دولتی عناصر و عواملی فعالند که به جای خدمت به سینما و فرهنگ جامعه الگو و قبله عمومی آنها سینمای فیلم فارسی یا فیلم‌های درجه هشتم هندی و آمریکایی است.

وی در پایان گفت: باید برای ارتقا و احیای سینمای ملی کشور حساب ویژه‌ای برای فیلم‌های فرهنگی منطبق با آرمان های جامعه و همچنین آثاری که از دل مسائل و مشکلات جامعه برخواسته است باز کرد و در این زمینه دست یاری به سینمای ارزشی و سینمای ملی داد تا سینما‌ی ایران در آغاز تبدیل به یک صنعت ملی و در ادامه سینمای ملی و به تدریج به سینمای آرمانی جمهوری اسلامی ایران تبدیل شوند.  


گفتگو از منا شمسایی


انتهای پیام/ اس