به گزارش
خبرنگار خیمه گاه باشگاه خبرنگاران؛ وى، عبدالرحمان بن عبدالله بن كدن بن ارحب بن دعام بن مالك بن معاوية بن صعب بن رومان بن بكير همدانى ارحبى است. بنى ارحب تيره اى از قبيله همدانيان اند، عبدالرحمان، شخصيتى بارز، دلير و بى باك بوده و يكى از تابعين به شمار مى آمده است.
سيره نويسان گفته اند: كوفيان، عبدالرحمان را به اتفاق قيس بن مسهر به مكه نزد امام حسين (عليه السلام) اعزام كردند. اين دو تن نزديك به پنجاه و سه نامه با خود داشتند كه هر نامه متعلق به گروهى بود و دومين پيكهاى اعزامى به شمار مى آمدند؛ زيرا اعزام عبدالله بن سُبع و عبدالله بن وال در مرحله نخست واعزام قيس و عبدالرحمان، مرحله دوم و اعزام سعيد بن عبدالله حنفى و هانى بن هانى سُبعى، سومين گروه اعزامى به شمار مى رفت.
راوى مى گويد: عبدالرحمان شب دوازدهم رمضان وارد مكه شد و در آن جا با ساير فرستادگان، ديدار نمود.
به نقل ابومخنف: هنگامى كه امام حسين (عليه السلام) مسلم را خواست و او را قبل از خود به كوفه اعزام نمود، قيس و عبدالرحمان و عمارة بن عبيدسلولى را نيز با وى همراه ساخت، بدين ترتيب، عبدالرحمان در زمره يكى از نيروهاى اعزامى قرار داشت كه بعدا خدمت امام (عليه السلام) بازگشت و در شمار ياران آن حضرت در آمد، تا روز دهم محرم فرا رسيد، عبدالرحمان با مشاهده آن صحنه از امام (عليه السلام) اجازه ميدان خواست، حضرت بدو رخصت داد، وى در حالى كه اين رجز را مى خواند، شمشير ميان سپاه دشمن گذاشت.
صبرا عليها لدخول الجنة
يعنى: در برابر شمشيرها و نيزه ها صبر و شكيبايى خواهم كرد، صبرى در مقابل آن ها براى ورود به بهشت.
سپس همواره مبارزه مى كرد تا به فيض شهادت نايل آمد، رضوان الله عليه.
انتهای پیام/