هر شب با قرآن/ چرا خداوند به مردم دستور انفاق می دهد؟!
بر آنیم تا در این مجال، قطعاتی کوتاه و بلند از کتاب وحی را با نگاهی گزیده، پیشکش طالبان حق و جوینگان حقیقت کنیم.
مجله شبانه باشگاه خبرنگاران؛
و هرگاه به آنان گفته شود: از آن چه خداوند روزی شما کرده بخشش کنید، کسانی که کفر ورزیدند به کسانی که ایمان آورده‌اند می‌گویند: آیا به کسانی غذا دهیم که اگر خداوند می‌خواست خودش به آنها غذا می‌داد؟ شما در گمراهی آشکاری هستید.
افرادی که بینش صحیح ندارند یا می‌خواهند از زیر بار مسئولیّت شانه خالی کنند، تمام انحرافات و عملکرد زشت خود را به گردن دیگران می‌اندازند:
1. گاهی می‌گویند: مقصّر خداست، اگر او نمی‌خواست ما مشرک نبودیم: «لو شاء اللّه ما اشرکنا»(انعام، 148)، «لو شاء الرّحمن ما عبدناهم»(زخرف، 20)
2. گاهی می‌گویند: مقصّر جامعه است، اگر این بزرگان نبودند، ما مؤمن بودیم. «لولا انتم لکنّا مؤمنین»(سبأ، 31)
3. گاهی می‌گویند: مقصّر نیاکان ما هستند. «انّا وجدنا آبائنا»(زخرف، 22)
در این آیه نیز می‌گویند: اگر لازم بود خدا خودش به فقرا روزی می‌داد. غافل از آن که خداوند مسئولیّت سیر کردن فقرا را به دوش اغنیا گذاشته است.
سؤال: چرا خداوند خود فقرا را رزق نمی‌دهد و به مردم دستور انفاق می‌دهد؟!
پاسخ: رشد انسان، در سایه‌ی گذشت و ایثار و سخاوت و نوع‌دوستی و دلسوزی و صرفه‌جویی و الفت و تعاون و محبّت و تفقّد است. اگر همه‌ی مردم از امکانات یکسان برخوردار باشند، نه زمینه‌ای برای بروز این کمالات باقی می‌ماند و نه بستری برای صبر و زهد و قناعت محرومان.
1- توجّه به این که «آن چه داریم رزق الهی است نه ملک ما» بخشش را آسان می‌کند. «انفقوا ممّا رزقکم اللّه»
2- کفر، سبب خود داری از انفاق است. «قال الّذین کفروا... انطعم»
3- کافر، رازق بودن خدا را مسخره می‌کند. «لو یشاء اللّه اطعمه»
4- انفاق، نشانه ایمان است. (زیرا ترک انفاق از ویژگی‌های کفّار شمرده شده است). «قال الّذین کفروا... انطعم...»
5 - کار انسان به جائی می‌رسد که کفر و بخل را راه درست و ایمان و انفاق را انحراف می‌شمرد. «اِن انتم الا فی ضلال مبین»
سوره 36. یس آیه 47
وَإِذَا قِیلَ لَهُمْ أَنفِقُواْ مِمَّا رَزَقَکمُ اللَّهُ قَالَ الَّذِینَ کفَرُواْ لِلَّذِینَ آمَنُواْ أَنُطْعِمُ مَن لَّوْ یشَآءُ اللَّهُ أَطْعَمَهُ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا فِی ضَلاَلٍ مُّبِینٍو هرگاه به آنان گفته شود: از آن چه خداوند روزی شما کرده بخشش کنید، کسانی که کفر ورزیدند به کسانی که ایمان آورده‌اند می‌گویند: آیا به کسانی غذا دهیم که اگر خداوند می‌خواست خودش به آنها غذا می‌داد؟ شما در گمراهی آشکاری هستید.
افرادی که بینش صحیح ندارند یا می‌خواهند از زیر بار مسئولیّت شانه خالی کنند، تمام انحرافات و عملکرد زشت خود را به گردن دیگران می‌اندازند:
1. گاهی می‌گویند: مقصّر خداست، اگر او نمی‌خواست ما مشرک نبودیم: «لو شاء اللّه ما اشرکنا»(انعام، 148)، «لو شاء الرّحمن ما عبدناهم»(زخرف، 20)
2. گاهی می‌گویند: مقصّر جامعه است، اگر این بزرگان نبودند، ما مؤمن بودیم. «لولا انتم لکنّا مؤمنین»(سبأ، 31)
3. گاهی می‌گویند: مقصّر نیاکان ما هستند. «انّا وجدنا آبائنا»(زخرف، 22)
در این آیه نیز می‌گویند: اگر لازم بود خدا خودش به فقرا روزی می‌داد. غافل از آن که خداوند مسئولیّت سیر کردن فقرا را به دوش اغنیا گذاشته است.
سؤال: چرا خداوند خود فقرا را رزق نمی‌دهد و به مردم دستور انفاق می‌دهد؟!
پاسخ: رشد انسان، در سایه‌ی گذشت و ایثار و سخاوت و نوع‌دوستی و دلسوزی و صرفه‌جویی و الفت و تعاون و محبّت و تفقّد است. اگر همه‌ی مردم از امکانات یکسان برخوردار باشند، نه زمینه‌ای برای بروز این کمالات باقی می‌ماند و نه بستری برای صبر و زهد و قناعت محرومان.
1- توجّه به این که «آن چه داریم رزق الهی است نه ملک ما» بخشش را آسان می‌کند. «انفقوا ممّا رزقکم اللّه»
2- کفر، سبب خود داری از انفاق است. «قال الّذین کفروا... انطعم»
3- کافر، رازق بودن خدا را مسخره می‌کند. «لو یشاء اللّه اطعمه»
4- انفاق، نشانه ایمان است. (زیرا ترک انفاق از ویژگی‌های کفّار شمرده شده است). «قال الّذین کفروا... انطعم...»
5 - کار انسان به جائی می‌رسد که کفر و بخل را راه درست و ایمان و انفاق را انحراف می‌شمرد. «اِن انتم الا فی ضلال مبین»
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید
در گزارش باشگاه خبرنگاران جوان بخوانید؛
اجرای دستورالعمل نحوه محاسبه خسارت افت قیمت وسایل نقلیه از امروز ۱ دی آغاز می‌شود
