از گذشته تا امروز؛ وقتی (مافیا) پشت عنوان (سندیکا) مخفی می‌شود
عمق فاجعه این‌جا است که در سینمای ما (مافیا) پشت عنوان (سندیکا) مخفی شده و با این ترفند قسمت معتنابهی از نهادهای تصمیم ساز هنر هفتم را در اختیار خود گرفته است.
به گزارشخبرنگار سینما باشگاه خبرنگاران؛ سال قبل که فیلم "گذشته" از طرف ایران برای ارسال به مراسم اسکار انتخاب شد، خیلی‌ها حضور یک فیلم فرانسوی از طرف ایران را در آن مراسم بر نتابیده و از دولت و وزارت ارشاد خواستند که با مداخله‌اش مانع این اتفاق شود، اما مدافعان چنین اقدامی به طعنه می‌گفتند که چطور شما می‌خواهید دولت اختیار امری را از بخش خصوصی بگیرد؟
آن‌ها استدلال می‌کردندکه چنین تصمیمی در بخش صنفی و سندیکایی سینمای ایران اتخاذ شده و از این جهت محترم است اما اتفاقا عمق فاجعه همین‌جاست که در سینمای ما (مافیا) پشت عنوان (سندیکا) مخفی شده و با این ترفند قسمت معتنابهی از نهادهای تصمیم ساز هنر هفتم را در اختیار خود گرفته است.
اما باید پرسید کسانی که سال قبل فیلم "گذشته" را برای ارسال به جشن آکادمی انتخاب کردند، نماینده‌ی کدام بخش خصوصی هستند؟
امروز بدنه‌ی سینمای ایران بیش از یک میلیون نفر جمعیت دارد و تمام محصلین و فارغ التحصیلان انجمن سینمای جوان؛ حوزهی هنری؛ آموزشگاه‌های آزاد هنر هفتم و دانشکده‌های سینمایی سراسر کشور، جزو این خانواده‌ی بزرگ هستند.
به علاوه‌ی این‌ها باید فعالین رسانه‌ای در حوزهی سینما را هم به این فهرست بزرگ اضافه کرد اما واقعا خانه‌ی سینما چقدر عضو دارد؟! البته نه اینکه این افراد خودشان نخواسته باشند به عضویت این صنف! در بیایند بلکه درب خانه‌ی سینما به روی همه باز نیست و هرکسی توفیق عضویت در آن را ندارد!
حالا می‌فهمیم که چرا سال قبل عده‌ای اصرار داشتند دولت در ماجرای فیلم "گذشته" دخالت کند؛ چون از نظر حقوقی لازم نبود (هیات محترم! انتخاب) در قبال تصمیم اتخاذ شده به هیچ فردی یا نهاد به خصوصی پاسخگو باشد، در حالی که اگر دولتی بود می‌‌شد از طریق مجلس شورای اسلامی یا نهادهای نظارتی دیگر تصمیمات آن را پیگیری کرد و اگر خصوصی بود لااقل باید به یک میلیون سینماگر ایرانی پاسخ می‌داد اما خانه سینما و هیات‌های مرتبط با آن نه صنف هستند و نه نهادی دولتی و به هیچ طریقی نمی‌توان تصمیمات چنین سازمانی را مورد بازخواست قرار داد.
حالا اگر چنین سازمانی بیاید و فیلم "امروز" را از میان 58 اثر به اکران درآمده‌ی سال قبل به عنوان نماینده‌ی ایران در اسکار 2015 انتخاب کند و اگر این انتخاب حتی بدترین انتخاب ممکن باشد و اگر از یک میلیون سینماگر ایرانی 999 هزار نفرشان هم مخالف چنین تصمیمی باشند؛ این تعداد آدم چطور قادر به اعمال نظرات خود در یک فرآیند قانونی و دموکراتیک هستند؟
اما باید پرسید کسانی که سال قبل فیلم "گذشته" را برای ارسال به جشن آکادمی انتخاب کردند، نماینده‌ی کدام بخش خصوصی هستند؟
امروز بدنه‌ی سینمای ایران بیش از یک میلیون نفر جمعیت دارد و تمام محصلین و فارغ التحصیلان انجمن سینمای جوان؛ حوزهی هنری؛ آموزشگاه‌های آزاد هنر هفتم و دانشکده‌های سینمایی سراسر کشور، جزو این خانواده‌ی بزرگ هستند.
به علاوه‌ی این‌ها باید فعالین رسانه‌ای در حوزهی سینما را هم به این فهرست بزرگ اضافه کرد اما واقعا خانه‌ی سینما چقدر عضو دارد؟! البته نه اینکه این افراد خودشان نخواسته باشند به عضویت این صنف! در بیایند بلکه درب خانه‌ی سینما به روی همه باز نیست و هرکسی توفیق عضویت در آن را ندارد!
حالا می‌فهمیم که چرا سال قبل عده‌ای اصرار داشتند دولت در ماجرای فیلم "گذشته" دخالت کند؛ چون از نظر حقوقی لازم نبود (هیات محترم! انتخاب) در قبال تصمیم اتخاذ شده به هیچ فردی یا نهاد به خصوصی پاسخگو باشد، در حالی که اگر دولتی بود می‌‌شد از طریق مجلس شورای اسلامی یا نهادهای نظارتی دیگر تصمیمات آن را پیگیری کرد و اگر خصوصی بود لااقل باید به یک میلیون سینماگر ایرانی پاسخ می‌داد اما خانه سینما و هیات‌های مرتبط با آن نه صنف هستند و نه نهادی دولتی و به هیچ طریقی نمی‌توان تصمیمات چنین سازمانی را مورد بازخواست قرار داد.
حالا اگر چنین سازمانی بیاید و فیلم "امروز" را از میان 58 اثر به اکران درآمده‌ی سال قبل به عنوان نماینده‌ی ایران در اسکار 2015 انتخاب کند و اگر این انتخاب حتی بدترین انتخاب ممکن باشد و اگر از یک میلیون سینماگر ایرانی 999 هزار نفرشان هم مخالف چنین تصمیمی باشند؛ این تعداد آدم چطور قادر به اعمال نظرات خود در یک فرآیند قانونی و دموکراتیک هستند؟
من خودم یکی از همان 999 هزار نفری هستم که به این تصمیم اعتراض دارند و فیلم "امروز" را ابداً اثر مناسبی برای شرکت در جشن آکادمی نمی‌دانم بلکه فکر می‌کنم این انتخاب به دلیل نفوذ بالای میرکریمی در خانه‌ی سینما اتفاق افتاده و شاید هم قرار بوده تلافی اقدامی باشد که سازمان سینمایی دولت قبل با نفرستادن "یه حبه قند" به آن مراسم انجام داد.
این که حداقلی شدن دخالت دولت در امور اجرایی فرهنگ می‌تواند چیز بدی نباشد، قبول؛ اما خانه‌ی سینما خصوصی هم نیست که بتواند به سبک نهادهای خصوصی آن را مورد بازخواست قرار داد.
با این وصف لطفا هیات محترم! انتخاب بگویند ما که نمی‌خواهیم "امروز" در اسکار باشد، به کجا باید عریضه‌‌ی قانونی‌مان را بنویسیم و چه کسی به امثال ما پاسخگوست؟
میلاد جلیل زاده
انتهای پیام/
