نمایش "کسی نیست همه داستان­ها را به یاد آورد" به نویسندگی محمد چرم­شیر و کارگردانی رضا حداد، یکشنبه شب با حضور هنرمندانی چون داوود رشیدی، گوهر خیراندیش، بهروز افخمی، سیاوش طهمورث، و... افتتاح شد.

به گزارشحوزه  تئاتر باشگاه خبرنگاران به نقل از روابط عمومی تماشاخانه ایرانشهر، در مراسم افتتاح این نمایش که جای مسعود فروتن در اجرای آن خالی بود، رضا حداد کارگردان نمایش «کسی نیست...» در سخنان کوتاهی ضمن خیر مقدم به حضار، گفت: من یک آرزو دارم و دلم می­‌خواهد آن را با شما در میان بگذارم، امیدوارم در 4 سال آینده،حداقل 4 مرکز حرفه­ای تئاتر در تهران داشته باشیم و امیدوارم شهردار تهران و وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در تحقق این مهم نهایت همکاری را داشته باشند.

در ادامه این مراسم، دکتر مجید سرسنگی مدیرعامل خانه هنرمندان ایران و رئیس تماشاخانه ایرانشهر به سخنرانی پرداخت و اظهار داشت: ضمن تشکر از حضور همه شما عزیزان در خانه و تماشاخانه خودتان، از استاد بزرگوارم، مرد بزرگ تئاتر ایران، هنرمند با اخلاق و دوست­داشتنی جناب آقای داوود رشیدی سپاسگزارم که این محبت را به ما داشتند و با همسر گرامیشان در این مراسم حاضر شدند.

سپس سرسنگی ضمن اشاره به انتقادی که در یکی از رسانه­‌ها منتشر شده بود، اضافه کرد: به نظرم این دوست عزیز حرف درستی زدند که گفته‌­اند در چنین مراسمی به جای این که کارگردان حرف بزند، بیشتر سرسنگی حرف می­زند و در واقع از تریبون استفاده و یا سوء استفاده می­‌کند که حرف­‌های خودش را بزند؛ من عذرخواهی می­کنم اگر مصدع می شوم، خب کارگردانان محترم خودشان به دلیل مشغله اجرای شب اول، کمتر صحبت می کنند چون زودتر باید برای اجرا آماده شوند.

 به هر حال در این شرایطی که متاسفانه صحبت­‌های زیادی راجع به اتفاقات تئاتر می‌­شود و بعضی­‌ها که باید صحبت کنند باید مدافع هنر و هنرمند باشند، ترجیح می­دهند که سکوت پیشه کنند؛ این تریبون شاید فرصتی است که ما بتوانیم برخی از صحبت­‌ها را در بین خانواده خودمان منتشر کنیم.

رئیس تماشاخانه ایرانشهر در ادامه با اشاره به نمایش «کسی نیست...» افزود: همانطور که می­دانید نویسنده این کار آقای محمد چرم­شیر هستند، آقای چرم شیر را همه به خوبی می شناسیم، سابقه آشنایی من با آقای چرم­شیر به دوران دانشگاه برمی­گردد یعنی دهه شصت، از همان موقع ایشان فعالیت نمایشی خود را شروع کرد و در سه دهه گذشته آثار زیادی را خلق کرده که اغلب این آثار در سالن­های مختلف اجرا شده است.

مدتی پیش مقاله­ای در یکی از مجلات منتشر شد که نقدی بود بر کار چرم­شیر، باید بگویم که من همیشه اعتقاد به فضای باز نقد داشته­ام، از دو جهت دوستانی که کار آقای چرم­شیر را نقد کرده­اند تحسین می کنم؛ یکی اینکه واقعا بدون هراس و ترس حرف­هایشان را راجع به یک نویسنده زده­اند و دیگری اینکه نام خود را هم پای مقاله گذاشته­اند، برخلاف برخی که این روزها با حروفی شبیه به الف. ب امضا می­کنند.

 درآن مقاله انتقادهایی از کار آقای چرم­شیر شده بود، فارغ از اینکه چقدر این انتقادها درست یا غلط است؛ به نظر می­رسد هر چه انتقادها از زمینه­های احساسی فاصله بگیرد و به سمت نقدی آکادمیک و منطقی برود تاثیر بسیار زیادی بر تئاتر ما می­گذارد. شاید یکی از نقصان­های جدی­ای که تئاتر ما در همه سال­ها داشته، نبود یک جریان نقادی سالم، علمی و منطقی بوده است. البته نقدهای خوبی هم نوشته شده است اما این جریان به عقیده من همراه با جریان تئاتر مسیر خود را طی نکرده است یعنی همیشه عقب­تر از جریان تئاتر بوده است.

این مدیر فرهنگی در ادامه اضافه کرد: نکته جالب این است که بعد از نوشته شدن آن مقاله برخی ناراحت شدند و مطلبی نوشتند و امضاهایی جمع شد، اما من خیلی خوشحالم که آقای چرم­شیر با فروتنی و با رشدی که در حوزه فرهنگی طی کرده­اند، خودشان  از این عمل جلوگیری کردند؛ زیرا اگر قرار است در کشور جریان و توسعه فرهنگی داشته باشیم، باید طاقت نقد را هم داشته باشیم و نقد را با نقد جواب بدهیم این نکته­ای است که تئاتر ما را می تواند به جلو ببرد.

اگر این نقد تبدیل شود به جریانات حاشیه­ای و شخصی، قطعا نه سودی برای تئاتر خواهد داشت نه سودی برای نویسندگانش و نه مخاطبانش؛ لذا اتفاقی که افتاد یک نکته مبارک و میمون برای ما داشت تا بدانیم انسان­های فرهنگی ما ظرفیت­های خودشان را چقدر تقویت کرده­اند و آیا حاضرند در مقابل نقدی که از آنها می­شود منطقی برخورد کنند و آن نقد را بپذیرند؟ یا احساسی برخورد می­کنند و جریان نقد رابه سویی دیگر می­برند؟ به هر حال محمد چرم­شیر در طول این سه دهه نمایش­هایی را نوشته که حتما جای نقد دارد، بعضی خوششان می‌آید و بعضی دیگر خوششان نمی­آید اما قطعا نقش و تاثیری که او در این سه دهه نمایشنامه نویسی ما داشته غیر قابل انکار است.

کما اینکه ما هم در تماشاخانه ایرانشهر با همین موضوع روبه رو هستیم، برخی از دوستان می­‌آیند و می­گویند این نمایشی که گذاشتید مناسب ایرانشهر نبود یا بالعکس، برخی می­گویند اینجا باید جایی برای تئاتر روشنفکری و تجربی باشد برخی هم می­گویند باید مردم را جذب تئاتر کنیم. به هر حال شاید این اختلاف نظرها هیچوقت از بین نرود در تمام طول تاریخ نمایش بوده و خواهد بود، آن چیزی که من می­خواهم بگویم این است که همه ما به جای اینکه برخوردهایی که می­کنیم برخورهای حذفی باشد، برخوردهایی باشد که بتواند افراد را با نقد موجه و منطقی متوجه اشتباهاتشان کند تا از این منظر تئاتر کشور منتفع شود.

اگر محمد چرم­شیر منتقدان و طرفدارانی نداشت باید به او شک می­کردیم، اگر قرار باشد یک هنرمند هر کاری که می کند همه افراد را راضی کند، طبیعتا یک مشکلی در کار این هنرمند وجود دارد، به خاطر اینکه هنرمند یک تفکر، اسلوب و تکنیکی دارد که می­تواند عده­ای را راضی کند و عده دیگر شاید راضی نشوند.
دکتر سرسنگی در پایان سخنانش با تشکر از همه کسانی که در حوزه تئاتر کشور زحمت می­کشند و چراغ نمایش ایرانی را روشن نگه می­دارند، از محمد چرم­شیر دعوت کرد تا ضمن ایراد سخنانی، زنگ افتتاح این نمایش را نیز بزند.

محمد چرم شیر سخنانش را چنین آغاز کرد: روزی که ما به تئاتر آمدیم و جوانان ناپخته­ای بودیم، فکر می­کردیم که در کنار بزرگانی قرار خواهیم گرفت از آنها خواهیم آموخت و آرام آرام به جرگه تئاتر حرفه­ای کشور خواهیم پیوست. خب، نشد؛ مجبور شدیم در غیاب آنها این روند را پیگیری کنیم و روزگار سخت گذشت. انگار این سرنوشت و طالع ما بود از آغاز تا امشب که در خدمت شما هستیم. امشب هم من نماینده غایبین هستم، جای همه کسانی که باید اینجا باشند و در تئاتر ما باشند و به ما بیاموزند خالی است چه آنهایی که از این جهان رفته­اند و چه آنهایی که هستند و امشب اینجا نیستند.

 امیدوارم روزی برسد که تئاتر ما زیر سایه همه بزرگان بتواند آموختنی­ها را بیاموزد. باید بپذیرم که این تئاتر جای کوچکی است و باید حق بدهیم به جوان­ها که بخواهند حق و حقوق خود را بگیرند و به دلیل ناپختگی گاه رفتارهایی داشته باشند که به ذائقه خیلی از ما خوش نیاید. بزرگان این را به ما آموختند امیدوارم که ما هم بتوانیم به دیگران بیاموزیم که تئاتر جای فروتنی است جای تجربه است جای این است که بدانیم باید با تازه­ها زندگی کنیم. امیدوارم که تئاتر همیشه چراغش روشن باشد در زیر سایه بزرگان و آنچه که باید بیاموزیم را همگی در کنار یکدیگر بیاموزیم.

نویسنده نمایش «کسی نیست همه داستان­ها را به یاد آورد»، در ادامه با اشاره به سخنان دکتر سرسنگی، اضافه کرد: من تشکر می­کنم از همه دوستانی که زیر آن نامه­ای که نوشته شده بود را امضا کردند، من را ببخشایند نخواستم که در واقع بی­حرمتی­ای به امضا و لطف آنها داشته باشم، فقط مسئله­ام این بود که تئاتر مملکت روزهای سختی را می­گذراند و ما بیشتر از هر زمان دیگری به همدلی احتیاج داریم و اینکه از حاشیه‌­ها بپرهیزیم و کاری کنیم که تئاتر به آن نیاز دارد و آن هم کار و کار و کار، بازی، بازی و بازی، کارگردانی کارگردانی کارگردانی و نوشتن، نوشتن و نوشتن است. امیدوارم هیچوقت تئاتر ما به حاشیه ها گرفتار نشود. من دست آنهایی را که زیر آن نامه را امضا نکرده­اند هم می­بوسم به خاطر اینکه با توجه به آنچه آقای سرسنگی گفتند آنهایی که دوست می­دارند و آنهایی که دوست نمی­دارند در کنار یکدیگر سقف تئاتر ما را می­‌سازند که امیدوارم همیشه و همیشه پابرجا باشد.

در پایان این مراسم و با به صدا درآمدن زنگ نمایش، حضار به تماشای نمایش «کسی نیست همه داستان­‌ها را به یاد آورد» نشستند. در این مراسم هنرمندان دیگری نیز چون آروند دشت‌­آرای، فاطمه نقوی، آتیلا پسیانی، هرمز هدایت، بهاره کیان­افشار، یارتا یاران، شیرین یزدانبخش، بیژن امکانیان، ملیکا شریفی نیا و... حضور داشتند.

سیامک انصاری، برزو ارجمند، روزبه بمانی، ستاره پسیانی، خسرو پسیانی، لیلی رشیدی، شبنم فرشادجو، داریوش فائزی، هاله گرجی و امیر جنانی از بازیگران این نمایش هستند.

علاقه‌مندان برای خرید اینترنتی بلیت این نمایش می‌توانند به سامانه الکترونیکی تماشاخانه ایرانشهر به آدرس www.tamashakhaneh.ir مراجعه کنند یا برای کسب اطلاعات بیشتر با شماره‌های 88814115 و 88814125 تماس بگیرند.


انتهای پیام/
برچسب ها: نمایش ، تماشا ، سیاوش
اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.
آخرین اخبار