به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران،کانی براک در تاریخ 1 سپتامبر مقاله ای طولانی درباره کمتیه امور عمومی آمریکا و اسرائیل (آیپک) در نشریه نیویورکر نوشت. براک در مقاله اش اشاره خوبی به مسائل تاریخی می کند که ارزش خواندن را دارند. اما افرادی که سال هاست تحولات خاورمیانه را دنبال می کنند شاید از تحلیل براک درباره ی این که آیپک چگونه عمل می کند، شگفت زده شده باشند. یک استثنا در این باره مبارزه آیپک با دیپلماسی ایران است. آیپک به سختی در تلاش است تا مخالفتش با دیپلماسی ایران را نشان دهد. آنها برای این کار دلیل خوبی هم دارند: افزایش اختلاف های حزبی بر سر نابودی مذاکرات، چندان با تلاش های فراحزبی آیپک هماهنگ نیست. علاوه بر این گزینه جایگزین دیپلماسی، راهی برای مقابله با ایران است، اقدامی که با وجود تلاش بی حد و حصر جنگ طلب ها جایگاهی در میان افکار عمومی آمریکا ندارد. با این حال اعضای کنگره که نزدیک به آیپک هستند، همانند سناتور مارک کرک (جمهوری خواه از ایلینوی) با دیپلماسی مخالف هستند و معتقدند که این مذاکرات همانند مذاکرات مونیخ است.

یکی از نکات کلیدی در مطلب براک، بحث درباره تحریم ها در مجلس نمایندگان است که برخلاف تغییر نظر چشمگیر سنا در این باره، این موضوع هنوز طرفدارانی در آنجا دارد. براک در مقاله اش بازگو می کند که چگونه دو تن از مدافعان آیپک در مجلس نمایندگان، یعنی نماینده استنی هویر (دموکرات از مریلند) و نماینده اریک کنتر (جمهوری خواه از ویرجینیا) بر سر نابودی مذاکرات با هم صحبت می کنند.

یکی از دستیاران سابق کنگره نقل می کند که کنتر به هویر می گوید که خواهان لایحه ای است تا توافق موقت با ایران را لغو کند. هویر این پیشنهاد را رد می کند و می گوید که او فقط درباره قطعنامه ای غیرالزام آور همکاری می کند. کنتر لایحه ای برای افزایش تحریم های ایران و مشخض کردن خطوط توافق با ایران را برای هویر می فرستد. این دستیار سابق کنگره در ادامه می گوید که فشار فوق العاده زیاد بود، نه تنها از سوی کادر رهبری آیپک، بلکه افراد مختلفی از مقامات و سایر همکاران در سطح کشور هم در این فرآیند نقش داشتند. اعضای کمیته پارلمانی هویر هم به وی فشار می آوردند و در 12 دسامبر که لحن نهایی لایحه مشخص شد وی اعلام کرد که خودش را از این مسائل دور نگه می دارد و معتقد است که هم اکنون زمان مناسب برای این گونه اقدامات نیست.

کنتر در نهایت مجبور به عقب نشینی شد و براساس آن چه که براک می گوید «لایحه ی نهایی به گونه ای تنظیم شد که اکثریت دموکرات های مترقی هم آن را امضا کردند» واقعیت این است که این اقدام تلاشی آشکار از سوی کنتر برای نابودی مذاکرات بود که از سوی لابی آیپک حمایت می شد و همچنین نشانه ای از فعالیت های این لابی است. یکی دیگر از جنبه های آشکار اعمال فشار این گروه بر کاخ سفید، مقاله ی دبی وازرمن شولتز، نماینده دموکرات (یکی دیگر از طرفداران بی باک اسرائیل) در سایت محافظه کار واشینگتن فری بیکن بود. اقدامات کنتر به خوبی نشان دهنده ی تلاش های لابی طرفدار اسرائیل در واشینگتن است. آنها در تلاش هستند تا هرگونه اقدامی را که موجب تقویت دیپلماسی با ایران می شود را، به شکست بکشانند.

به نظر می رسد که کنتر و آیپک عضو کمپینی هستند که مخالف مذکرات هستند و هرکاری می کنند تا هیچ گونه توافقی به دست نیاید. در همان زمان آیپک و طرفدارانش فریاد می زدند که دیپلماسی شکست می خورد و تنها با استفاده از حملات هوایی می شود از دستیابی ایران به سلاح هسته ای جلوگیری کرد (هر چند به احتمال زیاد این اقدام به جای جلوگیری از هسته ای شدن ایران، فقط آن را به تاخیر می اندازد) هنگامی که در پاییز گذشته دولت اوباما با افزایش تحریم ها مخالفت کرد و آن را راهی به سوی جنگ نامید، دموکرات های نزدیک به آیپک مانند سناتور باب منندز (نیوجرسی) که با مارک کرک همکاری کرده بود، مورد اعتراض قرار گرفتند. همچنین هویر هم که متوجه شده بود زمان مناسبی برای اعمال تحریم ها نیست از دنبال کردن تحریم های جدید عقب نشینی کرد.

منبع: نیشن/