روزنامه هاآرتص در مطلبی با عنوان "پیروزی جعلی اسرائیل" به بررسی جنگ اخیر در غزه پرداخت.

به گزارش سرويس بين‌‌الملل باشگاه خبرنگاران؛ روزنامه هاآرتص در مقاله ای به قلم "گیدیون لوی" در پایگاه اینترنتی خود نوشت: در این جنگ موارد زیادی از رشادت و ایثار وجود داشت اما افتخار، تنها میراث بجا مانده از سربازان اسرائیلی نیست و نمی توان خرابی ها و کشتارها را فراموش کرد. در اسرائیل تلاش می شود تا یک پیروزی جعلی به تصویر کشیده شود. با وجودیکه دستاوردهای زیادی هم حاصل نشده است آنها می خواهند وانمود کنند که حماس هم سقوط کرده است. پیش از این هم درباره وحدت ملی،استواری و تزلزل ناپذیری و رشادت و اخلاق نیروهای ارتش هم ادعاهایی شده بود. آنها انتقادهای جهانی را اقدامات ضد یهود تلقی می کنند. مفسران در مورد میزان وخامت شرایط حماس با هم رقابت می کنند اما واقعیت چیز دیگری است.

غزه در مدت یک ماه ویران شد اما اسرائیل مجبور خواهد شد هزینه آن را بپردازد. ما فقط درباره مخالفتهای جهانی نسبت به این اقدام صحبت نمی کنیم بلکه درباره نسلی از مردم غزه صحبت می کینم که برای همیشه خاطراتی تکان دهنده از مرگ و ویرانی را به همراه خواهند داشت و در فضایی مملو از تنفر و انزجار بزرگ می شوند.‌ایا این پیروزی برای اسرائیل است؟ اسرائیلی ها نمی خواهند این واقعیت را به روشنی بیان کنند که نیروهای اسرائیل به خواسته حماس به عنوان شرطی برای قبول آتش بس از نوار غزه عقب نشینی کردند. آنها این موضوع را هم نادیده می گیرند که بعد از جنگ چرا اسرائیل یکدفعه خواستار گفتگو با نمایندگان دولت وحدت فلسطین شد. آیا این یک موفقیت برای حماس نیست؟ اسرائیلی ها استعفای وزیر زن مسلمان در کابینه انگلیس را به خاطر موضع دولتش در قبال غزه به تمسخر می گیرند.

در مورد استواری و تزلزل ناپذیری باید گفت اگر سیستم گنبد آهنین به درستی کار نکند چه خواهد شد؟ در مورد پارچه نوشته هایی که بر روی آنها نوشته شده اسرائیلی ها سربازانشان را دوست دارند و به آنها افتخار می کنند باید پرسید به چه چیز باید افتخار کرد؟ آیا پیروزی نظامی بر یک گروه شبه نظامی که با حمله به غیرنظامیان همراه بود می تواند یک پیروزی تاثیر گذار و مایه افتخار تلقی شود؟ ما از سربازان به خاطر شجاعت و ایثارشان قدردانی می کنیم نه به خاطر کشتار و خرابی هایی که موجب شدند. در حدود هزار و نهصد کشته از جمله هفتصد زن و کودک، ده هزار مجروح، نیم میلیون آواره و سی هزار خانه آسیب دیده آماری نیست که بتوان به آن افتخار کرد بلکه مایه شرمساری است.

انتهای پیام/
اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.
آخرین اخبار