به گزارش خبرنگار سیاست خارجی باشگاه خبرنگاران؛ ناصر پورحسن از کارشناسان موسسه تحقیقات و پژوهش‌های سیاسی و علمی ندا طی یادداشتی به ائتلاف عربی-صهیونیستی علیه مردم غزه پرداخته است.

متن یادداشت به شرح ذیل است.

آنچه طی هفته‌های اخیر در نوار غزه رخ داده است، برآیند محور ائتلاف گسترده‌ای از برخی کشورهای عربی و رژیم صهیونیستی است. در ضلع عربی این ائتلاف کشورهای عربستان سعودی، مصر، کویت و امارات متحده عربی قرار دارند. این کشور‌ها از مخالفان اصلی جنبش اخوان الملسمین محسوب می‌شوند و جتبش مقاومت در فلسطین را به جنبش حماس تقلیل داده و در ائتلافی نانوشته، به دنبال حذف حماس هستند.

دولت نظامیان مصری به رهبری ژنرال عبدالفتاح السیسی با تروریستی خواندن گروه اخوان المسلمین در مصر، ریشه کنی و نابودی این جنبش در مصر را در صدر اولویت‌های خود قرار داده است. احکام بسیار سنگین و اعدام دسته جمعی اخوانی‌ها در این راستاست. دولت السیسی، حماس را شاخه‌ای از اخوان می‌داند که باید ریشه کن شود.

سکوت در مقابل تجاوز گسترده زمینی، هوایی و دریایی رژیم صهیونیستی و پیشنهاد طرح آتش بس بدون رفع حصر از نوار غزه در راستای این سیاست قابل تحلیل است. دلیل حمایت و اصرار رژیم صهیونیستی بر طرح آتش بس ژنرال‌های مصری نیز بر این مبنا انجام می‌شود. عربستان سعودی که محل زایش اندیشه سلفی وهابی است، تفکر اخوانی را رقیب خود می‌داند.

حمایت از ساقط کردن دولت محمد مرسی و سرکوب گسترده اخوانی‌ها در مصر و نیز کمک‌های گسترده به دولت السیسی و حتی سفر ملک عبدالله پادشاه عربستان به رغم کسالت و دیدار با حاکم نظامی مصر در فرودگاه قاهره نشان‌دهنده سیاست ضد اخوانی سعودی‌هاست.

حاکمان این کشور سال‌هاست که رویکرد ضد مقاومت اتخاذ کرده و با سرکوب اخوانی‌های مصر، تلاش می‌کند دیگر رقیب قدرتمند خود، یعنی محور مقاومت به رهبری جمهوری اسلامی را نیز تضعیف کند. از اینرو از سال ۲۰۰۶ و در خلال جنگ‌های ۳۳، ۲۲ و ۸ روزه، به فعال مایشای حامی صهیونیستی تبدیل شده است. موقعیت سعودی‌ها در منطقه با وقوع جنبش بیداری اسلامی به مراتب ضعیف‌تر شد. از این رو این کشور در مقابل این جنبش قرار گرفته طیف گسترده‌ای از اقدامات از حمایت مالی و سیاسی از حکام غیردموکراتیک تا اشغال نظامی بحرین را انجام داده است.

این اقدامات موجب شد که روزنامه صهیونسیتی یدیعوت آحارنوت عربستان را متحد اصلی این رژیم بخواند که ائتلاف آن‌ها بسیار طبیعی است. امارات متحده عربی نیز مواضعی مشابه رژیم صهیونیستی دارد. کویتی‌ها هنوز، حمایت یاسر عرفات از حمله عراق به کویت را مستمسک قرار داده و مواضع ظاهرا آرام اما کاملا ضد فلسطینی اتخاذ می‌کنند. مواضع قطر با کشورهای عرب مذکور متفاوت می‌نماید. دوحه همراه ترکیه نقش حامی فلسطینی‌ها را بازی می‌کند اما در حقیقت آن‌ها در چنین شرایطی بیش از همه، برای حفظ پرستیژ منطقه‌ای و بازسازی نقش خود فعالیت می‌کنند. برخلاف تصویری که کشورهای عربی مذکور از بازیگران فلسطینی در نوار غزه ارائه می‌کنند، در این منطقه همه گروه‌های فلسطینی و به‌ویژه توده مردم فلسطین در محاصره صهیونیست‌ها قرار گرفته‌اند. همه گروههای مبارز فلسطینی در جنگ اخیر علیه صهیونیست‌ها مشارکت داشته و حتی دامنه واکنش فلسطینی‌ها به کرانه باختری نیز کشیده شده است.

تلاش دولت‌های عربی برای حذف حماس، به بهانه ارتباط آن با جنبش اخوان، اشتباه راهبردی است که موجب سرکوب گسترده همه فلسطینی‌ها از طرف صهیونیست‌ها در ائتلاف موقت با طرف عربی شده است.

انتهای پیام/