به گزارش سرويس بينالملل باشگاه خبرنگاران ؛ پایگاه خبری آنتی وار در مقاله ای به قلم "ران هاکوهن" نویسنده و کارشناس اسرائیلی نوشت : از زمان آغاز اشغالگری اسرائیل در نوار غزه , بلوک غرب و بلندی های جولان 47 سال می گذرد . دو نسل از صهیونیستها در حالی در این سرزمین های زندگی کرده و می کنند که اکثریت آنها فاقد حقوق سیاسی هستند . از دیدگاه رهبریت سیاسی در تل آویو , شهرک نشینان در سرزمین های اشغالی مستقر بوده و بیشتر مهاجرانی هستند که پس از فروپاشی شوروی به این منطقه آمده اند . بنابراین پایه و اساس چنین جامعه ای از ابتدا دچار نقصان می باشد .
بعنوان مثال در اواخر قرن 19 و اوایل قرن 20 تحریم های ضدیهودی گسترده ای در اروپای شرقی و مرکزی اعمال گردید . آویگدور لیبرمن وزیر خارجه بطور علنی هرگونه تجارت با و یا توسط اعراب اسرائیلی را تحریم نمود . با گسترش دیکتاتوری در شوروی سابق , همین لیبرمن انتخابات سال 2011 در روسیه را که بار دیگر "ولادیمیر پوتین" را در راس قدرت کرملین قرار داد , " منصفانه و دموکراتیک " خواند .
هنگامی که چنین عملکردی از یکی از اصلی ترین و موثرترین سیاست مداران اسرائیلی مشاهده می شود جای تعجب نیست که اراذل و اوباش یهودی نئونازی در کوچه و خیابانهای تل آویو و بیت المقدس به شکنجه , ضرب و شتم و قتل اعراب بپردازند . توجه به سایر جوانب زندگی شهری صهیونیستها در شهرهای مختلف در سرزمین های اشغالی نشان می دهد که ابتدایی ترین اصول و مفاهیم تمدن و دموکراسی نوین رعایت نشده است .
بخش اعظمی از مباحث و موضوعات مطرح شده در رسانه های اسرائیلی فاقد ارائه مفاهیم انتقادی و افکار مختلف است . روزنامه "هاآرتص" یکی از معدود مصبوعاتی می باشد که هر از گاهی به انتشار افکار مختلف در اخبار و مقامات خود مبادرت می ورزد . زیربنای اصلی سیاست رسانه ای اسرائیل بر مبنای تحریم و اهییج مخاطبان به جنگ افزوری بنا گذاشته شده است . در این مسیر چنانچه صدای مخالف یا انتقادی نیز شنیده شود بلافاصله سرکوب می گردد .
در ادامه این مقاله آمده است : بنابراین داستانی که از سوی رسانه های اسرائیلی روایت می شود همان چیزی است که سیاستمداران و مقامات تل آویو قصد اجرای آن را دارند . حقیقت این است که نتانیاهو و کابینه وی حتی از مدیریت دروغ هایی که درباره یک موضوع بیان می کنند نیز عاجز هستند و تمامی این اقدامات را با حمایت های مسلم رسانه های مطیع و اجیرشده خود انجام می دهند .
این روش این بار با ربوده شدن سه شهرک نشین در بلوک غرب آغاز شد . حقیقت این است که آنها از ابتدا نباید در آن مکانی که حضور داشتند وارد می شدند اما این کار آنها حقی برای دیگران ایجاد نمی کند که آنها را به قتل برسانند . از همان روزهای نخست این سه نوجوان کشته شده بودند اما نیروهای امنیتی رژیم صهیونیستی این مسئله را از اذهان عمومی مخفی کرده و این ابهام را ایجاد کردند که آنها ( سه شهرک نشین ) به احتمال زیاد زنده پیدا خواهند شد . این بازی مقامات تل آویو تقریبا سه هفته طول کشید .
این بار تعصبات شدید و افراطی ملی از پیش طراحی شده با القای این مسئله که " فرزندان ما " را می ربایند , تحریک شد . با روشن شدن آتش افراطی گری در میان شهروندان صهیونیست و قرار دادن قانون در دستان آنها جمعی از این افراد یک نوجوان فلسطینی را زنده زنده به آتش کشیده و کشتند .
جنبه دیگری از این داستان دروغین باز شدن دست نتانیاهو برای اتهام زنی علیه حماس بود . تل آویو هرگز سند یا شواهد مستدلی برای اثبات اتهام خود علیه حماس ارائه نکرد چرا که خود به داستان ساختگی اش آگاهی داشته و از روز نخست از نام ربایندگان سه شهرک صهیونیست خبر داشته است . مطمئنا این ربایندگان از فعالان "جنبش حماس" نبوده اند .
در انتهای این مقاله آمده است : این روش برای کشاندن حماس به میدان جنگ نیز استفاده شد . حماس ( در غزه ) مسئولیت آدم ربایی ( در بلوک غرب ) را قبول نکرد و تلاش کرد تا از آغاز جنگ با اسرائیل جلوگیری کند . اما با این حال اسرائیل در تلاشی واضح برای کشاندن حماس به میدان جنگ , حمله به اهداف این جنبش را شروع کرد .
انتهای پیام /