نخستین‌بار در سال 2005 وجود این آبفشان‌ها بر سطح قمر یخ‌زده زحل با استفاده از تصاویر کاسینی مشخص شد، اما منشأ آنها همچنان مورد بحث و اختلاف نظر محققان قرار دارد.

برخی محققان معتقدند که این آبفشان‌ها در اثر حرارت اصطکاکی ناشی از ساییده شدن دیواره‌ها بهم ایجاد شده‌اند؛ اما برخی دیگر بر این باورند که آبفشان‌ راهی برای رسیدن به اقیانوس آب به شکل مایع در عمق پوسته یخی انسلادوس هستند.

در این صورت انسلادوس می‌تواند یکی از بهترین گزینه‌های احتمالی میزبانی از حیات در منظومه شمسی باشد.

محل‌های 101 آبفشان جدید با داده‌های جمع‌آوری شده توسط فضاپیمای کاسینی در 2010 مقایسه شد که نشان می‌دهد، هر فوران با یک نقطه داغ در ارتباط است و این حرارت نمی‌تواند از طریق ساییده شدن دیواره‌ها به یکدیگر تولید شود.

به گفته «کارولین پورکو»، سرپرست تیم تصاویر فضاپیمای کاسینی در موسسه علوم فضایی در بولدر، این آبفشان‌ها یک پدیده نزدیک به سطح نبوده و ریشه در اعماق قمر انسلادوس دارند.

نتایج این مطالعه در مجله Astronomical Journal منتشر شده است.